Ριέρα: «Ο Ολυμπιακός ήταν η πρώτη μου ποδοσφαιρική αγάπη!» [Vid]

Ο Άλμπερτ Ριέρα μίλησε στο «Κανάλι 1, 90.4» με αφορμή την συμπλήρωση των 100 χρόνων ιστορίας του Ολυμπιακού. Ο Ισπανός αγωνίστηκε με την ερυθρόλευκη φανέλα την σεζόν 2010/11, ερχόμενος από το Μερσεϊσάιντ και την Λίβερπουλ.

Ο νυν προπονητής της πρωταθλήτριας Σλοβενίας, Τσέλιε αναφέρθηκε στους λόγους που τον έκαναν να επιλέξει να μετακινηθεί στους «ερυθρόλευκους», την υποδοχή που του επιφύλασσαν οι φίλαθλοι των Πειραιωτών στο αεροδρόμιο, ενώ τόνισε πως ο Ολυμπιακός ήταν «πρώτη του ποδοσφαιρική αγάπη».

Αναλυτικά οι δηλώσεις του Ριέρα:

Ήρθατε στον Ολυμπιακό από τη Λίβερπουλ, ως η πρώτη μεγάλη μεταγραφή του κ. Μαρινάκη. Τι θυμάστε από εκείνη τη στιγμή;

«Θυμάμαι τα πάντα. Ήμουν στην προετοιμασία με τη Λίβερπουλ, στην Ελβετία. Ήταν καλοκαίρι όταν άκουσα για το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού. Στην αρχή, δεν ήθελα να φύγω από την Premier League, και φυσικά από τη Λίβερπουλ. Ήταν ένας μεγάλος σύλλογος. Αλλά τότε έφυγε ο Ράφα Μπενίτεθ και ήρθε ένας Άγγλος προπονητής. Θυμάμαι τις πρώτες του συναντήσεις με εμάς – εμένα, τον Μασεράνο, τον Τσάμπι Αλόνσο. Μας έκανε σαφές ότι προτιμούσε Βρετανούς παίκτες και πως ίσως θα ήταν καλό να βρούμε άλλη επιλογή. Τότε εμφανίστηκε ο Ολυμπιακός. Στην αρχή ήμουν διστακτικός, αλλά έκανα την έρευνά μου. Μίλησα με προπονητές, όπως τον Βαλβέρδε. Άρχισα να ενδιαφέρομαι σοβαρά και μέσα σε λίγες μέρες πήρα την απόφαση».

Τι σας έκανε τελικά να επιλέξετε τον Ολυμπιακό;

«Πάντα λέω στους παίκτες μου: αυτό που θέλεις στον αθλητισμό είναι να κερδίζεις. Όσο κι αν είναι ωραίο να παίζεις σε μεγάλο πρωτάθλημα, το πιο όμορφο είναι να κερδίζεις τίτλους. Αν με ρωτούσες τότε: “Θα προτιμούσες να είσαι σε μεσαία ομάδα στην Αγγλία ή στον Ολυμπιακό στην Ελλάδα;” – θα απαντούσα: Ολυμπιακός. Γιατί εκεί πρέπει να κερδίζεις κάθε παιχνίδι. Είναι απαραίτητο. Είναι υποχρεωτικό. Και αυτό το συναίσθημα είναι το πιο όμορφο.

Ο Ολυμπιακός ήταν ένας μεγάλος σύλλογος, με νοοτροπία νικητή. Είχα και προσωπικό κίνητρο να αποδείξω πράγματα, ερχόμενος από τη Λίβερπουλ. Αλλά ήταν εξίσου σημαντικό που εκείνη τη στιγμή ο Ολυμπιακός ξεκινούσε μια νέα εποχή, με πρόεδρο τον κύριο Μαρινάκη. Είχε μεγάλο όραμα, φιλοδοξίες και ήθελε να κάνει σπουδαία πράγματα για την ομάδα και για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ήταν σαν καινούργια σχέση. Όλα ήταν ωραία και όμορφα. Αυτό μου έδωσε κίνητρο. Από την αρχή είχαμε μεγάλα κίνητρα και στόχους. Και θυμάμαι ότι κλείσαμε τη χρονιά τον Απρίλιο – ήμασταν ήδη πρωταθλητές. Ήταν μια φανταστική χρονιά για όλους μας».

Ακόμα θυμόμαστε εκείνες τις εντυπωσιακές στιγμές από το καλωσόρισμα στο αεροδρόμιο.

«Ναι, ήταν μια στιγμή που δεν περίμενα».

Πώς αισθανθήκατε εκείνη τη στιγμή;

«Νιώθεις… Πώς να νιώσεις; Θα το εκτιμήσεις. Φυσικά και το εκτιμάς. Αισθάνεσαι την αγάπη. Και όταν συνειδητοποιείς ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι έρχονται να σε δουν και περιμένουν ότι θα τους δώσεις πολλά…Αυτό σκεφτόμουν. Θυμάμαι εκείνο το βράδυ, αφού πήγα για ύπνο, και την επόμενη μέρα ξυπνώντας για την προπόνηση, λέω ότι πρέπει να δώσω πίσω αυτή την αγάπη στους ανθρώπους. Και πώς; Παίζοντας καλά. Πρέπει να το κάνω. Να προσπαθήσω να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό παίζοντας καλά.

Και όλη αυτή η αγάπη που έλαβα εκείνη τη στιγμή και κατά τη διάρκεια της χρονιάς, να την ανταποδώσω στο γήπεδο παίζοντας καλά και κερδίζοντας τρόπαια. Και τα καταφέραμε. Ναι, τα καταφέραμε την πρώτη χρονιά. Και θυμάμαι επίσης -πρέπει να το πω- ότι όταν τελειώσαμε εκείνη τη σεζόν, η οποία ήταν η πρώτη για τον Μαρινάκη και για εμένα, ήταν μόνο μία σεζόν. Αλλά δεν θα πω ότι είναι εύκολο στο ποδόσφαιρο. Στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν είναι εύκολο, ξέρετε, ακόμα κι αν παίζεις με ομάδα τρίτης κατηγορίας, είναι δύσκολο να την κερδίσεις.

Και να κατακτήσεις τίτλους δεν είναι εύκολο, γιατί πρέπει να είσαι επί 10 μήνες σε υψηλό επίπεδο. Αλλά κερδίσαμε αρκετά εύκολα, γιατί είχαμε μια φανταστική ομάδα, χάρις στον Μαρινάκη που δημιούργησε ένα τέρας εκείνη τη χρονιά. Αλλά μάλλον ήταν η στιγμή που είπαμε «εντάξει, κερδίσαμε ήδη» και ίσως μπορούμε να χαλαρώσουμε λίγο. Και ένιωσα και από τον σύλλογο ότι -όχι ότι χαλαρώνουν- αλλά έλεγαν «εντάξει, του χρόνου θα κερδίσουμε πάλι».

Και για μένα, ήταν επίσης μια κατάσταση όταν ήρθε η ευκαιρία να πάω στην Τουρκία, στη Γαλατασαράι. Δεν ήταν επειδή ήθελα να φύγω από τον Ολυμπιακό. Ήταν επειδή είχα μια άλλη ευκαιρία, την ευκαιρία να πάω σε ένα άλλο πρωτάθλημα, επίσης σε μια νικήτρια ομάδα, και να κερδίσω ένα άλλο πρωτάθλημα. Έτσι έγινε. Αλλά πραγματικά, δεν ήταν τίποτα εναντίον του Ολυμπιακού. Γιατί ένιωθα πολύ αγαπητός εκεί και έδινα τον καλύτερό μου εαυτό και ήμουν πολύ χαρούμενος».

Νομίζω λοιπόν ότι ο Ολυμπιακός σημάδεψε την καριέρα σου με κάποιο τρόπο;

«Φυσικά. Φυσικά. Ήταν μια στιγμή που, όταν αποφάσισα να πάω, ας πούμε, στον μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας, γιατί πριν ήμουν στη Λίβερπουλ, αλλά δεν ήταν ο μεγαλύτερος σύλλογος εκείνη τη στιγμή στην Αγγλία. Παλεύαμε για την πρώτη τετράδα. Στην Εσπανιόλ στη Βαρκελώνη δεν είχα την ευκαιρία να κερδίσω πρωτάθλημα. Φυσικά, μόνο το κύπελλο, το Κόπα ντελ Ρέι πριν πάω στη Σίτι.

Στη Μαγιόρκα, επίσης, κερδίσαμε ένα άλλο κύπελλο, αλλά όχι το πρωτάθλημα. Έτσι, αυτό ήταν άλλο. Μπήκα σε έναν άλλο κόσμο. Γιατί —επαναλαμβάνω— το πιο όμορφο πράγμα στον αθλητισμό είναι να κερδίζεις τίτλους και να είσαι στον μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας. Σου δίνει μια άλλη διάσταση. Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, ήταν ο πρώτος σε αυτό. Και κατάλαβα ότι το πιο όμορφο πράγμα στον αθλητισμό είναι να είσαι στον μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας. Ήταν η πρώτη αγάπη. Ναι».