«SOS» από επιστήμονες: Ποια πουλιά απειλούνται με εξαφάνιση και γιατί
Λίγο πριν από μια καθοριστική σύνοδο κορυφής για τη βιοποικιλότητα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, οι επιστήμονες απευθύνουν νέα προειδοποίηση για την κατάσταση των πληθυσμών των πουλιών.
Περισσότερα από τα μισά είδη πουλιών παγκοσμίως απειλούνται με εξαφάνιση, σύμφωνα με νέα παγκόσμια αξιολόγηση, καθώς η αποψίλωση των δασών οδηγεί σε δραματική πτώση των πληθυσμών τους σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Λίγο πριν από μια καθοριστική σύνοδο κορυφής για τη βιοποικιλότητα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, οι επιστήμονες απευθύνουν νέα προειδοποίηση για την κατάσταση των πληθυσμών των πουλιών: το 61% των ειδών που εξετάστηκαν εμφανίζουν πλέον μείωση, αναφέρει ο Guardian.
Από το Schlegel’s asity στη Μαδαγασκάρη μέχρι το northern nightingale-wren στην Κεντρική Αμερική, πολλά είδη έχουν χάσει το φυσικό τους περιβάλλον εξαιτίας της γεωργικής επέκτασης και της ανθρώπινης δραστηριότητας. Μόλις πριν από εννέα χρόνια, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 44%, σύμφωνα με την «Κόκκινη Λίστα» απειλούμενων ειδών της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN).
«Τρία στα πέντε είδη πουλιών παρουσιάζουν μείωση»
Ο δρ Ίαν Μπέρφιλντ, συντονιστής παγκόσμιας έρευνας του οργανισμού BirdLife, δήλωσε: «Το γεγονός ότι τρία στα πέντε είδη πουλιών παρουσιάζουν μείωση στους πληθυσμούς τους δείχνει πόσο βαθιά έχει φτάσει η κρίση της βιοποικιλότητας και πόσο επείγον είναι οι κυβερνήσεις να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους βάσει διεθνών συμφωνιών».
Η δήλωσή του έρχεται καθώς εκατοντάδες επιστήμονες και περιβαλλοντολόγοι συγκεντρώνονται στο Άμπου Ντάμπι για το παγκόσμιο συνέδριο της IUCN, όπου θα συζητηθεί το μέλλον πολλών ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση. Εν μέσω της διεθνούς αδράνειας απέναντι στην περιβαλλοντική κρίση, οι ειδικοί καλούν τις κυβερνήσεις να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους για ουσιαστική προστασία της φύσης.
«Η προστασία της φύσης αποδίδει»
Τα πουλιά διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στα οικοσυστήματα, συμβάλλοντας στην επικονίαση των φυτών, τη διασπορά σπόρων και τον έλεγχο των εντόμων. Οι hornbills, που ζουν στους τροπικούς, μπορούν να διασπείρουν έως και 12.700 μεγάλους σπόρους ημερησίως ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.
Η δρ Μάλιν Ρίβερς, επικεφαλής στρατηγικής διατήρησης στους Botanic Gardens Conservation International, τόνισε: «Η μοίρα των πουλιών και των δέντρων είναι αλληλένδετη: τα δέντρα εξαρτώνται από τα πουλιά για την αναγέννησή τους και τα πουλιά από τα δέντρα για την επιβίωσή τους».
Η γενική διευθύντρια της IUCN, δρ Γκρέτελ Αγκιλάρ, σημείωσε ότι η ανάκαμψη της πράσινης θαλάσσιας χελώνας «μας υπενθυμίζει πως η προστασία της φύσης αποδίδει». Το είδος, που στο παρελθόν θεωρούνταν απειλούμενο, σήμερα κατατάσσεται στην κατηγορία «ελάχιστης ανησυχίας», χάρη στις συντονισμένες διεθνείς προσπάθειες προστασίας. Ο πληθυσμός του έχει αυξηθεί κατά 28% από τη δεκαετία του 1970, χάρη στη φύλαξη των φωλιών του στη Νήσο Ανάληψης, στη Βραζιλία, το Μεξικό και τη Χαβάη.
Ο Ρόντερικ Μαστ, συμπρόεδρος της ειδικής ομάδας θαλάσσιων χελωνών της IUCN, ανέφερε πως η ανάκαμψη της πράσινης χελώνας αποτελεί «ένα ισχυρό παράδειγμα του τι μπορεί να επιτευχθεί μέσα από δεκαετίες συντονισμένης παγκόσμιας δράσης για τη διατήρηση ειδών μακράς ζωής».
SOS για την εξαφάνιση της φώκιας
Ωστόσο, τα νέα δεν είναι εξίσου ενθαρρυντικά για τις φώκιες της Αρκτικής. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι βρίσκονται όλο και πιο κοντά στην εξαφάνιση εξαιτίας της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Η απώλεια θαλάσσιου πάγου έχει οδηγήσει σε δραματική μείωση των πληθυσμών των γενειοφόρων και αρκτικών φωκών. Ο λεπτότερος πάγος δυσχεραίνει την ανεύρεση περιοχών για ανάπαυση και αναπαραγωγή.
Οι φώκιες αποτελούν κρίσιμο είδος-θηράμα για τις πολικές αρκούδες, οι οποίες επίσης κινδυνεύουν από την απώλεια του πάγου.
Η δρ Κιτ Κόβακς, επικεφαλής του προγράμματος Svalbard στο Νορβηγικό Ινστιτούτο Πολικών Ερευνών, δήλωσε: «Κάθε χρόνο, καθώς υποχωρεί ο θαλάσσιος πάγος στο Σβάλμπαρντ, αποκαλύπτεται πόσο απειλούνται οι αρκτικές φώκιες. Δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να αναπαραχθούν, να ξεκουραστούν και να τραφούν. Η κατάστασή τους είναι μια τραγική υπενθύμιση ότι η κλιματική αλλαγή δεν είναι ένα μακρινό πρόβλημα – συμβαίνει εδώ και δεκαετίες και οι συνέπειες είναι ήδη ορατές».
