«Τα 70 είναι τα νέα 50»: Το ΔΝΤ προτείνει την καθυστέρηση της συνταξιοδότησης
Θύελλα αντιδράσεων από ηλικιωμένους εργαζόμενους, της γενιάς των baby boomers.

Δουλειά... μέχρι τελικής πτώσης προτείνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προτρέποντας τις κυβερνήσεις να ενθαρρύνουν τους υγιείς ηλικιωμένους εργαζόμενους να καθυστερούν την συνταξιοδότηση.
Η σύσταση του ΔΝΤ, σύμφωνα με τον Guardian, είναι ότι οι άνθρωποι που ανήκουν στην γενιά των baby boomers θα πρέπει να παραμείνουν στην αγορά εργασίας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, προκειμένου να βοηθήσουν στην εξισορρόπηση των δημόσιων οικονομικών εν μέσω των δημοσιονομικών πιέσεων που προκαλεί η γήρανση του πληθυσμού.
Το ΔΝΤ αναφέρει: «Τα 70 είναι τα νέα 50», δίνοντας στη δημοσιότητα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι ένα άτομο 70 ετών το 2022 έχει την ίδια γνωστική λειτουργία με τον μέσο 53χρονο του 2000. Η σωματική υγεία είχε επίσης βελτιωθεί σημαντικά, διαπίστωσε το ΔΝΤ.
Οι κυβερνήσεις που επιβαρύνονται με ιστορικά υψηλά επίπεδα δημόσιου χρέους, δήλωσε το ΔΝΤ, δεν μπορούν να αφήσουν τον αυξανόμενο αριθμό ηλικιωμένων εργαζομένων να αποχωρήσει από το εργατικό δυναμικό, ενώ είναι ακόμη υγιείς και ικανοί να εργαστούν. Αντ' αυτού, υποστήριξε, οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν τους εργαζόμενους να καθυστερήσουν τη συνταξιοδότησή τους, να περικόψουν τις παροχές πρόωρης συνταξιοδότησης και να αυξήσουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης για να εξισορροπήσουν την ολοένα και πιο επισφαλή αναλογία εργαζομένων και συνταξιούχων.
Αντιδράσεις
Μιλώντας στον Guardian, πλήθος κόσμου εξέφρασε την οργή του γι’ αυτή την πρόταση. Πολλοί χαρακτήρισαν την ιδέα καθυστέρησης της συνταξιοδότησης «αηδιαστική», «γελοία» και «άδικη».
«Τα εβδομήντα δεν είναι τα νέα 50. Αυτό είναι προπαγάνδα», δήλωσε ένας 63χρονος διοικητής του NHS.
Πολλοί ανησυχούσαν ότι οι εργαζόμενοι σε συχνά σωματικά απαιτητικές και χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας θα πληγούν περισσότερο αν αλλάξουν και πάλι οι στόχοι της συνταξιοδότησης.
«[Είναι] οι άνθρωποι με χαμηλότερο κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο που θα πρέπει να παραμείνουν στην εργασία, καθώς δεν θα έχουν ιδιωτικές συντάξεις και είναι το δημογραφικό στοιχείο που τείνει να έχει χειρότερη υγεία», δήλωσε η Deanne, από το North Lanarkshire της Σκωτίας.
«Πιστεύω ότι είναι οι φτωχοί ή απλά οι δικαιούχοι κρατικής σύνταξης που θα πρέπει να συνεχίσουν να εργάζονται, οι χαμηλόμισθοι και [όσοι εργάζονται] σε χειρωνακτικές εργασίες», δήλωσε ο Robert Mcalone, οικοδόμος από το Μπόρνμουθ του Ντόρσετ.
«Παράτησα το σχολείο στα 16. Πριν από αυτό δούλευα σε κουζίνες ξενοδοχείων στα 14, 18 ώρες την εβδομάδα. Στη συνέχεια σε οικοδομές ως χτίστης. Είμαι 60 ετών, σε καλή φυσική κατάσταση, δεν πίνω και δεν καπνίζω. Ευτυχώς έχω δικό μου σπίτι και αποταμιεύσεις, αλλά όχι αρκετές για να βγω στη σύνταξη πριν από τα 67. Έχω χτίσει πολλά σπίτια, σχολεία και νοσοκομεία στην εποχή μου - νομίζω ότι έχω επιστρέψει αρκετά στην κοινωνία».
«Προσπαθώ να δουλέψω μέχρι τα 70 μου», δήλωσε η Anne, 66 ετών, εργαζόμενη σε νυχτερινή βάρδια σε ξενώνα αστέγων στο Ηνωμένο Βασίλειο. «Είναι όλο και πιο δύσκολο. Συχνά κάθομαι στη δουλειά και κλαίω λόγω της προσπάθειας. Μου παίρνει περισσότερο χρόνο να συνέλθω από μια 11ωρη βάρδια. Χρειάζομαι δύο ημέρες ρεπό για να ανακάμψω σωματικά. Πολλές γυναίκες φίλες φροντίζουν επίσης τα εγγόνια τους, ώστε τα παιδιά τους να μπορούν να εργάζονται, καθώς η φροντίδα των παιδιών είναι είτε ανύπαρκτη ή/και απλησίαστη».
«Οι ηλικιωμένοι εργαζόμενοι έχουν ήδη κάνει το χρέος τους και έχουν πληρώσει στο σύστημα», δήλωσε μια 61χρονη γυναίκα που εργάζεται στη διαχείριση εκδηλώσεων από το Νότιγχαμ, άποψη που συμμερίστηκαν πολλοί, μαζί με εκατοντάδες ανθρώπους που παραπονέθηκαν ότι οι φόροι είναι υψηλοί, ενώ οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν επιδεινωθεί δραματικά.
Ο Samuel, οδηγός φορτηγού από την Cumbria, δήλωσε: «Το να ξοδεύεις μια ζωή πληρώνοντας φόρους και να μην έχεις ποτέ τα καλύτερα χρόνια σου για να τα απολαύσεις είναι αηδιαστικό, η κυβέρνηση πρέπει να μειώσει την πίεση στα δημόσια οικονομικά με άλλους τρόπους. Η κυβέρνηση μας ζητά να πληρώνουμε σε ένα σύστημα για την υγειονομική περίθαλψη και τις συντάξεις και όλο και περισσότερο παίρνουμε όλο και λιγότερα».