Τα…. «παπατζιλίκια» Κασσελάκη και οι «χρήσιμοι ηλίθιοι»

Πολύ θα ήθελα να βρισκόμουν στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα. Όχι τίποτε άλλο για να μάθω τι θα σκεπτόταν βλέποντας την κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Και θα ήθελα να ξέρω εάν μετανόησε μέσα του για την επιλογή που έκανε να στηρίξει έναν άνθρωπο για την ηγεσία του κόμματός του, που ξυπνά και κοιμάται με το φάντασμα του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό που είπε αναφερόμενος στην υπόθεση Λινού, (την οποία σύμφωνα με τα λεγόμενα του Κασσελάκη, πριν την βάλει στο ψηφοδέλτιο ο ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας έπρεπε να την έχει ψάξει), δείχνουν ότι πλέον ο πρώην πρωθυπουργός έχει γίνει εμμονή για τον νυν Πρόεδρο του κόμματος.

Διότι το να είναι με τον Πολάκη, ο Κασσελάκης είναι δικαίωμά ου, το να κάνει…παπατζιλίκια και να εκδίδει ετυμηγορία λειτουργώντας ως επικεφαλής Λαϊκού δικαστηρίου για μια βουλευτή, δεν είναι δικαίωμα ούτε του ίδιου ούτε του διευθυντή του Γραφείου του. Και πολύ θα ήθελα να μάθω ποια ήταν τα άλλα μέλη του «Λαϊκού δικαστηρίου» της …κυβέρνησης βουνού του Κολωνακίου, τα οποία γνωμοδότησαν για την υπόθεση Λινού. Γιατί πρέπει αν μη τι άλλο να μάθουμε, ποιοι συμμετείχαν σε αυτήν την επιτροπή, διότι έτσι και αλλιώς θα κληθούν στο δικαστήριο να αποδείξουν τους ισχυρισμούς τους σε βάρος της Λινού.

Και δεν είναι το μόνο…παπατζιλίκι του Κασσελάκη. Ο οποίος μέσα σε λίγες ημέρες γνωμοδότησε για τη Λινού, αλλά για τον εαυτό του και τα οικονομικά του, από το πόθεν έσχες του μέχρι την σηπτική δεξαμενή του, δεν έδωσε ποτέ στοιχεία. Διότι αν τον είχε…ψάξει ο Τσίπρας, όπως άφησε υπονοούμενο για τη Λινού, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα τον έβαζε ούτε ένατο στο Επικρατείας που τον έβαλε. Διότι και γκρίζα σημεία είχε και περίεργες διαδρομές ως αρθρογράφος υποστηρικτής του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Αλλά αυτά θα τα κρίνει ο χρόνος και η Ιστορία. Όπως θα κρίνει και τους «χρήσιμους ηλίθιους» τους περιβόητους Κασσελίστας και οι οποίοι κατά τον Ιωσήφ Στάλιν, επέμεναν να τον στηρίζουν σε κάθε του απόφαση με κάθε κόστος γιατί θεωρούσαν πως αυτό επιβάλλει το πατριωτικό τους καθήκον. Μπορεί ο ίδιος ο Σοβιετικός ηγέτης να τους περιφρονούσε, αλλά εν τέλει οι “χρήσιμοι ηλίθιοι” αποδεικνύονταν… χρήσιμοι στις περιπτώσεις εκείνες που επιδίωκε να επιβεβαιώσει τη νομιμότητα της εξουσίας του αλλά και για να τονώσει το ηγετικό του προφίλ.

Όσο για τον Πρόεδρο Κασσελάκη συνεχίζει να ζει στο δικό του κόσμο, μέσα στη χλιδή , στον πλούτο, στο Αμέρικα dream και στα τετραήμερα γλέντια του, συνεχίζοντας να προκαλεί τους διαφωνούντες να τον …ρίξουν για να φύγει ως θύμα. Το δυστύχημα για τον πολιτικό του χώρο είναι ότι αντί να τον αφήσουν να διασυρθεί από τα εκλογικά αποτελέσματα, πέφτουν στην παγίδα του και πάνε να τον ηρωοποιήσουν σαν θύμα της διαπλοκής, της οποίας όμως είναι ο εκλεκτός της. Το ερώτημα είναι η δουλειά που κάνει για ολιγάρχες εάν στο τέλος εκτιμηθεί ή απλά θα τον χρησιμοποιήσουν και μετά θα τον πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων όπως έκαναν και με άλλους…