«Θα δυσαρεστήσουμε τον πρώτο πελάτη για τον δεύτερο;»-Ο Άδωνις για Ρωσία, Πούτιν και «Ιθάκη»

Μια μια προσωπική ιστορία την οποία ξεδιπλώνει σε μία ανάρτηση 1675 λέξεων ο Άδωνις Γεωργιάδης σχολιάζει το κεφάλαιο της «Ιθάκης» στο οποίο ο Αλέξης Τσίπρας στο οποίο αναφέρεται στο ταξίδι στη Μόσχα, στο αίτημα της Ελλάδας για βοήθεια αλλά και στη σκληρή απάντηση του Βλαντιμίρ Πούτιν. 

«Το απόσπασμα αυτό είναι και παιδευτικού χαρακτήρα, διότι με την κυνικότητα του διαλύει πιστεύω πολλές αυταπάτες και του παρόντος χρόνου και αυτό μπορεί και να αποδειχθεί εξαιρετικά χρήσιμο. Γί´αυτό Αλέξη μας σε ευχαριστώ που ανοίγεις τα μάτια σε πολλούς, που είναι έτοιμοι να πιστέψουν παρόμοιες με τις παλιές ανοησίες που πιστεύατε όλοι εσείς τότε, όταν με έναν νόμο και ένα άρθρο θα καταργούσατε το Μνημόνιο ή όταν θα καταφέρνατε να κάνατε τις Αγορές να χορεύουν…» γράφει ο υπουργός Υγείας αφού προηγουμένως έχει περιγράψει μια συνάντησή του με στέλεχος της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα το οποίο τον προέτρεψε να πάει στη Βουλή και να ψηφίσει τη δανειακή σύμβαση. 

Η ανάρτηση του κ. Γεωργιάδη 

Η χρεωκοπία μας του 2010, το Μνημόνιο, η Ρωσία και εμείς…μέσα από την «Ιθάκη» του κ. Αλέξη Τσίπρα.

Ο κ. Τσίπρας μου έκανε δώρο το βιβλίο του «Ιθάκη» και τον ευχαριστώ για αυτό. Πολλά αποσπάσματα έχουν λάβει ως σήμερα μεγάλη δημοσιότητα, κυρίως όσα αναφέρονται σε συνεργάτες του εκείνης της εποχής. Το σημείο όμως που έχει πράγματι τεράστια ιστορική αλλά και παιδευτική σημασία είναι άλλο. Συγκεκριμένα ο διάλογος του με τον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλάντιμιρ Πούτιν και όσα εκείνος του είπε, ως προς την πρόθεση του να μας δάνειζε έστω λίγα χρήματα, είναι απλά συγκλονιστικό. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Είμαστε στις αρχές του 2010, η Ελλάδα είναι πλέον εκτός Αγορών και η χρεωκοπία μας πλησιάζει με μεγάλη ταχύτητα.

Ο τότε Πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου έχει αρχίσει τις διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη για το πώς θα μπορούσε να μας βοηθήσει για να αποφύγουμε την χρεωκοπία (διαπραγματεύσεις που τελικά κατέληξαν στο πρώτο Μνημόνιο του Μαΐου του 2010). Η Χώρα μας αρχίζει να συνειδητοποιεί, ότι η ζωή μας έχει αλλάξει και ότι μεγάλες φουρτούνες πλησιάζουν. Τα πολιτικά κόμματα συγκρούονται ήδη ως προς την στάση τους επί του επερχομένου τότε Μνημονίου με τους δανειστές μας (τελικά χρειαστήκαμε τρία για να γλιτώσουμε). Όπως ίσως θυμάστε, εγώ τότε, ως βουλευτής του ΛΑόΣ είχα λάβει θέση υπέρ του Μνημονίου, το οποίο και τελικά ψήφισα στην Βουλή, με βασικό μου επιχείρημά ότι η ανεξέλεγκτη χρεωκοπία μας θα διέλυε τον λαό, την κοινωνία και το κράτος μας ολοκληρωτικά και ότι κανένας άλλος στον πλανήτη, πλην του σχήματος που ονομάστηκε Τρόϊκα, δεν επρόκειτο να μας δανείσει τα χρήματα που είχαμε απόλυτη ανάγκη για να ξεφύγουμε από την ολοκληρωτική καταστροφή.

Όπως πάντα συμβαίνει σε τέτοιες οριακές στιγμές, το πολιτικό μας σύστημα και ο λαός έψαχνε να βρει έναν από «Μηχανής θεό» για να μας δώσει λεφτά και να αποφύγουμε τις επώδυνες θυσίες που η Τρόϊκα μας ζητούσε και τότε στο διαδίκτυο αλλά και στην Βουλή κυκλοφορούσε μία «πληροφορία» ότι ο Πρόεδρος Πούτιν ήθελε να μας δώσει 25 δις € με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους, αλλά η τότε «προδοτική» Κυβέρνηση Παπανδρέου (η ευκολία με την οποία κατηγορούμε ως προδοτική την εκάστοτε ηγεσία μας παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο) δεν ήθελε να τα πάρει, διότι ήταν υπό τον έλεγχο της Καγκελαρίου Μέρκελ η οποία φυσικά ήθελε να μας «κατακτήσει», να φέρει εδώ το Δ´ Ράϊχ, να μας «πάρει την Ακρόπολη» και άλλα παρόμοια (ακούγονται τελείως γελοία σήμερα, αλλά πιστέψτε με τότε ακόμη και σχετικά σοβαροί άνθρωποι τα πίστευαν). Μαζί με τον συνάδελφο μου κ. Βορίδη είχαμε αναλάβει την ευθύνη να εισηγηθούμε στην Κοινοβουλευτική μας ομάδα τί θεωρούσαμε σωστό, ότι θα έπρεπε να κάνουμε στην ψηφοφορία. Αν και το μεταρρυθμιστικό σκέλος του Προγράμματος το θεωρούσα εξαιρετικό και απολύτως απαραίτητο για την μακροπρόθεσμη επιβίωση της Οικονομίας μας, εν τούτοις οι θυσίες που προβλέπονταν στο δημοσιονομικό του σκέλος ήταν φοβερές και θέλοντας να είμαι απολύτως βέβαιος ότι δεν υπήρχε άλλη λύση, αποφάσισα να ελέγξω ο ίδιος την βασιμότητα της σχετικής φιλολογίας περί Ρωσικής προθέσεως δανεισμού μας, πριν εισηγηθώ στην Κοινοβουλευτική μας ομάδα.

Συνέβαινε τότε να είμαι μέλος της Ομάδος Φιλίας του Κοινοβουλίου μας με την Ρωσία, το 2008 είχαμε επισκεφθεί μάλιστα και την Μόσχα, σε μία προσπάθεια να οικοδομήσουμε στενότερους οικονομικούς δεσμούς με την Χώρα αυτή και είχα αρκετές γνωριμίες με μέλη της τότε Ρωσικής Διπλωματικής αποστολής στην Ελλάδα. Πήρα λοιπόν τηλέφωνο, και ζήτησα επειγόντως να δω έναν από αυτούς. Δεν θα γράψω το όνομα του, έχουν περάσει χρόνια δεν ξέρω καν τί κάνει και δεν ξέρω η ονομαστική μου αναφορά αν θα τον έβλαπτε, οπότε ας μείνουμε ότι ήταν ένας υψηλόβαθμος υπάλληλος της Ρωσικής Πρεσβείας στην Αθήνα εκείνης της εποχής. Πήγα στην Πρεσβεία, στα σίδερα Χαλανδρίου θυμάμαι, τον είδα και τον ρώτησα: «μήπως θα υπήρχε πράγματι η περίπτωση να μας δάνειζε η Ρωσία χρήματα, ώστε να αποφεύγαμε την επώδυνη δανειακή σύμβαση που ερχόταν προς ψήφιση στην Βουλή τις επόμενες μέρες;». Θυμάμαι ακόμη την αντίδραση του. Γέλασε και μου είπε σαν να μιλούσε σε ένα ανόητο μικρό παιδί: «κύριε Βουλευτά η Ρωσία έχει με την Γερμανία οικονομικές συναλλαγές ετησίως πολλών δισεκατομμυρίων € , με σας μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια.

Ρωτάτε πραγματικά ακόμη και αν είχαμε αυτά τα χρήματα, αν ο Πρόεδρος μας, θα αποφάσιζε να δυσαρεστήσει τον πρώτο του πελάτη για τον δεύτερο; Δεν υπάρχει απολύτως καμμία περίπτωση ούτε η Ρωσία ούτε κανένα άλλος να εμπλακεί στα εσωτερικά της Ευρωζώνης και να διακινδυνεύσει τις σχέσεις του με όλα αυτά τα Κράτη για εσάς. Πηγαίνετε στην Βουλή σας, ψηφίστε την δανειακή σύμβαση εκπληρώνοντας την υποχρέωση σας προς την Χώρα σας και μην αφήστε την πατρίδα σας να χρεωκοπήσει. Εμείς έχουμε ζήσει το τί σημαίνει χρεωκοπία και σας διαβεβαιώ οι Έλληνες είναι τόσο καλομαθημένοι μετά από τόσα χρόνια ευμάρειας, που δεν θα την άντεχαν ούτε λεπτό. Ακόμη και για εμάς που ήμασταν σκληραγωγημένοι ήταν εξαιρετικά επώδυνη»….

Θυμάμαι ακόμη ότι απεχώρησα από την συνάντηση συγκλονισμένος και δεν σας κρύβω και απογοητευμένος από τον εαυτό μου, που δεν είχα από την αρχή καταλάβει το προφανές, ότι η απόρριψη του Μνημονίου ήταν μάταιη και τόσα λεφτά δεν επρόκειτο ποτέ να μας δώσει ούτε η Ρωσία ούτε και κανένας άλλος. Επέστρεψα στα γραφεία μας στην Βουλή, πήγα στην συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής μας ομάδας και με ήσυχη την συνείδηση μου εισηγήθηκα να υποστηρίξουμε το Μνημόνιο, πράξη για την οποία είμαι εξαιρετικά υπερήφανος μέχρι σήμερα, αν και μου κόστισε απίστευτα και σε προσωπικό επίπεδο. Έχασα φίλους και ψηφοφόρους που με θεώρησαν προδότη και αναγκαζόμουν να διαβάζω καθημερινά για χρόνια στα μέιλ μου και στα κοινωνικά δίκτυα κατάρες για μένα και τα παιδιά μου. Ένα απίστευτο μίσος είχε πέσει πάνω μου αλλά και σε όσους τότε με την ψήφο μας κρατήσαμε την Ελλάδα όρθια και δεν την αφήσαμε να πέσει στον χαμό. Ποτέ κανένας από όλους αυτούς που μας έβριζαν δεν μας ζήτησε ούτε μία συγγνώμη, όταν απεδείχθη πια περίτρανα ότι είχαμε δίκιο και ότι δεν υπήρχε ποτέ άλλη λύση.

Αυτή την ιστορία με την Ρωσία, την είχα αφηγηθεί μερικούς μήνες μετά, σε κάτι νεαρούς που με φανατισμό είχαν φτιάξει ένα blog που το είχαν ονοματίσει «αντί νέα τάξη πραγμάτων» και ως «αντισυστημικοί» πολεμούσαν το μνημόνιο και έλεγαν στο διαδίκτυο ότι οι Ρώσοι ήθελαν να μας δώσουν λεφτά, αλλά εμείς οι κακοί μνημονιακοί δεν τα παίρναμε διότι είχαμε ξεπουληθεί στους Γερμανούς….όταν είχα διηγηθεί λοιπόν τότε στην συνέντευξη μου την ιστορία, με είχαν αμφισβητήσει, με έβριζαν για μήνες κλπ (δυστυχώς το blog και η συνέντευξη αυτή έχουν κατέβει πλέον εδώ και χρόνια. Μετά από μερικά χρόνια τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν, έπηξε λίγο το μυαλό τους και κατάλαβαν ότι έλεγαν ένα κάρο ανοησίες, οπότε και τα κατέβασαν όλα).

Τα θυμήθηκα όλα αυτά διαβάζοντας την Ιθάκη και έμαθα και εγώ τι ακριβώς είπε ο Πρόεδρος Πούτιν στον Έλληνα Πρωθυπουργό κ. Τσίπρα 5 χρόνια μετά. Όχι 25 δις€, ούτε 200-300.000.000€ δεν ήταν διατεθειμένος να μας δώσει, χαρακτηριστικά του είπε: «καλύτερα να τα χαρίσω σε ένα ορφανοτροφείο, το να τα δώσω στην Ελλάδα είναι σαν να τα πετάω σε έναν σκουπιδότοπο, πάρτε τα λεφτά από την Τρόϊκα και τηρήστε το Πρόγραμμα» ήταν η συμβουλή του Βλαδίμηρου τελικά….τί κρίμα που αυτό που εγώ είχα συνειδητοποιήσει το 2010 ο κ.Τσίπρας και η Αριστερά αλλά και γενικά οι λεγόμενοι αντιμνημονιακοί, χρειάστηκαν 5 περισσότερα χαμένα χρόνια για να τα συνειδητοποιήσουν;…

Πόσοι τσακωμοί, διαδηλώσεις, φασαρίες, καυγάδες μέσα στα ίδια μας τα σπίτια, φιλίες που χάλασαν, Κυβερνήσεις που έπεσαν και κυρίως πόσες τελικά περισσότερες θυσίες χρειάστηκε να υποφέρει ο λαός μας; Αντί να συνεννοηθούμε όλοι μας από την αρχή, όπως έκαναν στην Κύπρο, στην Πορτογαλία, στην Ιρλανδία εμείς, μόνον εμείς, αποφασίσαμε να διχαστούμε και να χάσουμε τον καιρό μας κατηγορώντας ο ένας μας τον άλλον για προδοσία. Θα είχαμε κάνει από την αρχή τα πάντα, που τελικά τα κάναμε αυτά και πολλά περισσότερα στη συνέχεια, θα είχαμε βγει ξανά στις αγορές από το 2014 -ο Αντώνης Σαμαράς για να είμαι δίκαιος διόρθωσε τα σοβαρά οικονομικά λάθη που είχε το πρώτο πρόγραμμα- θα είχαμε +2-3% ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης σταθερά έκτοτε, σήμερα θα είχαμε +100 δις παραπάνω ΑΕΠ και όλα αυτά τα χάσαμε, διότι η πλειοψηφία του λαού μας πίστευε διάφορους τσαρλατάνους, που είτε του έλεγαν να εκβιάσουμε την Ευρώπη και ότι αυτή θα υποχωρούσε (αυτό ήταν το άλλο «λαμπρό» σχέδιο του Αλέξη που μετά την πόρτα από την Ρωσία μας πήγε στο Δημοψήφισμα και στα capital controls) είτε ότι θα μας δάνειζαν οι Ρώσοι, οι Κινέζοι, το Ιράν κλπ (σημειώστε ότι η πρώτη Κυβέρνηση Τσίπρα ζήτησε και από αυτές τις Χώρες δανεικά, αλλά δυστυχώς στην Ιθάκη του δεν μας γράφει το τί ακριβώς του είπαν…πάντως λεφτά δεν μας έδωσαν…). Α

υτό τελικά το απόσπασμα του βιβλίου του είναι που έχει και το μεγαλύτερο ιστορικό ενδιαφέρον λοιπόν διότι την αξία των προσώπων που αναφέρει μέσα, οι περισσότεροι την είχαμε καταλάβει εδώ και χρόνια. Η κυνικότητα όμως του Προέδρου της Ρωσίας σε μία τόσο δύσκολη στιγμή για μας, είναι οπωσδήποτε διδακτική. Και σήμερα αυτή η γνώση είναι εξαιρετικά χρήσιμη, διότι ο λαός μας έχει μία τάση να πιστεύει διάφορα παραμύθια και να διχάζεται πανεύκολα. Τώρα κάποιοι μας λένε, ότι εάν Κυβερνούσαν πχ θα έκαναν την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια κατευθείαν πανεύκολα (διότι δήθεν οι Μητσοτάκης/Γεραπετρίτης είναι προδότες…), ότι πρέπει να πάμε κοντά στη Ρωσία που μας «αγαπά» αλλά την στενοχωρήσαμε με την Ουκρανία αλλιώς θα μας βοηθούσε με την Τουρκία κλπ (άλλη μια χώρα με την οποία έχει δισεκατομμύρια οικονομικές συναλλαγές αν σας θυμίζει αυτό κάτι..) ή ότι με μια άλλη όχι σκυφτή Κυβέρνηση δεν θα μας θεωρούσαν «δεδομένους» οι σύμμαχοι μας και περίπου θα μας έδιναν την Πόλη αλλά δυστυχώς έχουμε Μητσοτάκη και έτσι πάει και η Πόλη χαμένη…

Θεέ μου ας μην χάσουμε πάλι την λογική μας και ας μήν διαλύσουμε όλα όσα με τόσο κόπο επιτύχαμε τα τελευταία χρόνια πιστεύοντας πάλι τους ίδιους τσαρλατάνους. Γί´αυτό λέω ότι το απόσπασμα αυτό είναι και παιδευτικού χαρακτήρα, διότι με την κυνικότητα του διαλύει πιστεύω πολλές αυταπάτες και του παρόντος χρόνου και αυτό μπορεί και να αποδειχθεί εξαιρετικά χρήσιμο. Γί´αυτό Αλέξη μας σε ευχαριστώ που ανοίγεις τα μάτια σε πολλούς, που είναι έτοιμοι να πιστέψουν παρόμοιες με τις παλιές ανοησίες που πιστεύατε όλοι εσείς τότε, όταν με έναν νόμο και ένα άρθρο θα καταργούσατε το Μνημόνιο ή όταν θα καταφέρνατε να κάνατε τις Αγορές να χορεύουν….