Θα τολμήσουν τα κόμματα να καταθέσουν προγράμματα;

Την ώρα που η αντιπολίτευση αναζητά -ακόμη- τον βηματισμό της η κυβέρνηση φέρνει στη Βουλή για ψήφιση, μια παρέμβαση που φιλοδοξεί να αλλάξει τον τρόπο που διεξάγονται οι εκλογές, αλλά κυρίως τα όσα υπόσχονται τα κόμματα ότι θα πράξουν σε επίπεδο οικονομικών υποσχέσεων.

Στόχος από τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, που λέγονται προεκλογικά και ουδέποτε εφαρμόζουν όταν γίνονται, να μην ακούγονται στα μπαλκόνια, με στόχο να κερδίσουν κάποια ψηφαλάκια. Και αναφέρομαι στην πρωτοβουλία της κυβέρνησης και του Κυριάκου Μητσοτάκη, να συστήσουν ως Ανεξάρτητη Αρχή το Δημοσιονομικό Συμβούλιο. Ως Ανεξάρτητη Αρχή θα έχει πρόεδρο και διοικητικό συμβούλιο, θα διαθέτει λειτουργική ανεξαρτησία, διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια και δεν θα υπόκειται σε έλεγχο ή εποπτεία από κυβερνητικά όργανα, κρατικούς φορείς ή άλλες διοικητικές αρχές παρά μόνο σε κοινοβουλευτικό έλεγχο. Επίσης, ο πρόεδρος και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, καθώς και το προσωπικό του, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, δεν θα λαμβάνουν οδηγίες από οποιονδήποτε κυβερνητικό φορέα ή άλλον δημόσιο ή ιδιωτικό οργανισμό. Θα διαθέτουν προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία.

Η “είδηση” όμως δεν είναι η δημιουργία μιας ακόμη Ανεξάρτητης Αρχής. Αλλά το τι θα μπορεί να κάνει αυτή. Σύμφωνα με τα όσα διαβάζουμε στο κείμενο δημιουργίας της, θα μπορούν να περνούν εφεξής τα οικονομικά προγράμματα των πολιτικών κομμάτων και των συνασπισμών κομμάτων και το Συμβούλιο θα μπορεί να αξιολογεί και να ποσοτικοποιεί τον δημοσιονομικό αντίκτυπο που αναμένεται να έχουν οι προτάσεις που περιλαμβάνονται στα προγράμματα.

Ειδικά για τα κόμματα, ένα πολιτικό κόμμα μπορεί να αιτηθεί να μετρηθεί το δημοσιονομικό κόστος τού οικονομικού προγράμματος του ή το κόστος μιας πρότασης του. Οι αξιολογήσεις και ποσοτικοποιήσεις εξετάζονται σύμφωνα με το υπόδειγμα, τη διαδικασία και τη μεθοδολογία που ορίζονται από το ίδιο το Δημοσιονομικό Συμβούλιο. Η υποβολή του αιτήματος προς το Συμβούλιο γίνεται κατόπιν απόφασης του αρμόδιου οργάνου του κάθε πολιτικού κόμματος. Αυτό με πολύ απλά λόγια σημαίνει ότι τα κόμματα δεν θα μπορούν να πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες τόσο εύκολα και να τάζουν λαγούς με πετραχήλια στους ατυχείς ψηφοφόρους και να υποκλέψουν την ψήφο τους. Δηλαδή ισχυρίζεται ένα κόμμα, ότι μπορεί να μηδενίσει το ΦΠΑ και δεν θα πάθει και τίποτε η ελληνική οικονομία. Θα στέλνει εάν είναι σοβαρό το κόμμα την πρότασή του, θα μετριέται και στη συνέχεια θα ξέρουν όλοι πόσο θα κοστίσει και κυρίως από που θα βρουν τα λεφτά που υπόσχονται οι αρχηγοί. Το ίδιο θα συμβεί και με όσους προτείνουν 13ο και 14ο μισθό. Θα βγουν οι αριθμοί και θα ξέρουμε άπαντες πόσο πάει το μαλλί. Και για αυτούς που το προτείνουν και για αυτούς που το αρνούνται ισχυριζόμενοι ότι θα τιναχθεί η οικονομία στον αέρα. Καθαρές κουβέντες δηλαδή.

Εγώ θα περιμένω να δω ποια κόμματα θα πετάξουν τις μάσκες καταθέτοντας το πρόγραμμά τους προς κρίση και ποια όχι. Σε ένα μόνο σημείο διαφωνώ. Ότι αυτό θα γίνεται προαιρετικά. Κανονικά για να σταματήσει η κοροϊδία έπρεπε να είναι υποχρεωτικό. Να τελειώναμε με τα παραμύθια μια και έξω...