«Το περιπολικό δεν είναι ταξί»: Δεκάδες μαθητές έξω από το ΑΤ Αγίων Αναργύρων διαμαρτύρονται για τη γυναικοκτονία της Κυριακής

Μαζική διαμαρτυρία πραγματοποίησαν μαθητές έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων εκφράζοντας την οργή τους για την τραγική δολοφονία της 28χρονης Κυριακής Γρίβα από τον πρώην σύντροφό της.

Έχοντας τα χέρια τους βαμμένα με κόκκινη μπογιά, οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου Ιλίου συγκεντρώθηκαν έξω από το ΑΤ των Αγίων Αναργύρων, για να διαμαρτυρηθούν για τα τεράστια λάθη και τις ευθύνες της αστυνομίας που θεωρείται από πολλούς ότι άφησαν απροστάτευτη την Κυριακή Γρίβα απέναντι στο δολοφόνο της.

Μάλιστα, κρατούσαν ένα πανό που έγραφε: «Το περιπολικό δεν είναι ταξί. Καμία μόνη», σχολιάζοντας την εξοργιστική απάντηση που έλαβε η Κυριακή από αστυνομικό της Άμεσης Δράσης, όταν ζήτησε περιπολικό να την μεταφέρει στο σπίτι της με ασφάλεια γιατί φοβόταν.

Στην αρχή πραγματοποίησαν καθιστική διαμαρτυρία, ενώ στη συνέχεια, σε μια συγκλονιστική στιγμή, οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου τραγούδησαν το «Πώς να σωπάσω μέσα μου» του Νίκου Ξυλούρη, όπως και άλλα τραγούδια.

Συγκλονίζει η μητέρα: Η κραυγή της θα με στοιχειώνει για πάντα

Την ίδια στιγμή, συγκλονίζουν τα όσα είπε σε συνέντευξή της, η μητέρα της Κυριακής Γρίβα.

«Θα το έκανε ούτως ή άλλως. Είτε στο σπίτι της είτε στο αστυνομικό τμήμα θα την έβρισκε και θα την σκότωνε», είπε η μητέρα του θύματος για τον 39χρονο γυναικοκτόνο.

«Γι’ αυτό τον άνθρωπο, το κάθαρμα, θέλω να πω ότι δεν είχε το θάρρος ούτε να την αντικρίσει στα μάτια να το κάνει. Πισώπλατα το έκανε. Ύπουλα και πισώπλατα Δεν είχε το θάρρος. Εμείς οι γυναίκες είμαστε πιο δυνατές και όχι αυτοί. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μας εκμεταλλεύονται», είπε.

«Αυτή η γυναίκα η αστυνομικός φοβήθηκε μην σπάσει κανένα πρωτόκολλο; Βλέπεις ένα κορίτσι που σου ζητάει βοήθεια. Βγάλε το σακάκι σου και τον βαθμό σου και γίνε άνθρωπος. Και πες κορίτσι μου κάτσε να πιείς ένα ποτήρι νερό».

Και πρόσθεσε μέσα στα αναφιλητά της: «Άνδρας δεν είναι αυτός που μαχαιρώνει ένα κορίτσι που ζήτησε βοήθεια. Μίλησε το παιδί μου είπε “χάνομαι, βοήθεια”. Γιατί αυτός μου άδειασε την αγκαλιά μου; Γιατί του είπε όχι και έπρεπε να φύγει. Ήταν τόσο όμορφη και τόσο καλό παιδί. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Αυτό το «αχ» θα με στοιχειώνει».