Το ρύζι του γάμου γίνεται… επιχείρηση: Οι αγρότες βρίσκουν νέο εισόδημα μέσα από μια παλιά παράδοση
Απέναντι στην ξηρασία και τον σκληρό ανταγωνισμό, οι Έλληνες παραγωγοί ρυζιού βρήκαν έναν απρόσμενο σύμμαχο: τους γάμους. Αυτό που κάποτε πετιόταν ή κατέληγε για ζωοτροφές, σήμερα συσκευάζεται προσεκτικά και πωλείται ως «wedding rice» – ρύζι.
Η εικόνα είναι γνωστή: οι καλεσμένοι σε έναν γάμο στέκονται έξω από την εκκλησία, κρατούν χούφτες ρύζι και τις ρίχνουν πάνω στους νεόνυμφους, τραγουδώντας ή φωνάζοντας «να ζήσετε». Πρόκειται για ένα έθιμο που συνδυάζει χαρά, ευχή για γονιμότητα και… φωτογραφικό στιγμιότυπο και εντοπίζεται σχεδόν παντού στην Ελλάδα.
Αλλά για τους παραγωγούς ρυζιού, αυτό το όμορφο έθιμο έκρυβε ένα κόστος: κάθε χρόνο χάνονται δεκάδες τόνοι βρώσιμου ρυζιού, που θα μπορούσαν να καταλήξουν στο τραπέζι ή στην εξαγωγή και όχι στον αέρα του μεσημεριού.
Το έθιμο του ρυζιού
Η ρίψη ρυζιού στους νεόνυμφους έχει ρίζες που ανάγονται στην παράδοση της ευημερίας και της γονιμότητας. Το ρύζι συμβολίζει αφθονία, καλότυχη συγκομιδή και γρήγορη «βλάστηση» νέας ζωής, τα χαρακτηριστικά που εύχονται συγγενείς και φίλοι στο ζευγάρι. Ο όγκος των κόκκων που εκτοξεύονται μπορεί να φτάνει αρκετά κιλά, ειδικά σε μεγάλους γάμους, και μέχρι να εμφιαλωθεί το έθιμο με σακούλες «wedding rice», ήταν διάσπαρτος στο έδαφος ή… άχρηστος για τους παραγωγούς. Το αποτέλεσμα: εκτός από σπατάλη τροφής, οι αγρότες έβλεπαν ένα μέρος της παραγωγής τους να μη χρησιμοποιείται αποδοτικά.
Παραγωγή ρυζιού στην Ελλάδα — τα στοιχεία
Η Ελλάδα έχει ισχυρή παρουσία στη ρυζοκαλλιέργεια — ειδικά σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία:
- Η χώρα «φιλοξενεί» περίπου 220.000-230.000 τόνους ρυζιού ετησίως (καλλιεργούμενοι κόκκοι για τρόφιμη χρήση) με βάση εκτιμήσεις που αναφέρουν ότι η Ελλάδα καλλιεργεί και εξάγει σε αυτό το επίπεδο παραγωγής.
- Η έκταση στην οποία καλλιεργείται ρύζι υπολογίζεται περίπου στις 240.000-250.000 στρέμματα (ή περίπου 24.000-25.000 εκτάρια) για την κύρια ζώνη, με περίπου 15.000 στρέμματα αφιερωμένα σε βιολογική καλλιέργεια.
- Η χώρα κατατάσσεται τρίτη στην ΕΕ στην παραγωγή ρυζιού, μετά την Ιταλία και την Ισπανία.
Ωστόσο, η μείωση της παραγωγής και των εκτάσεων εμφανίζεται λόγω ξηρασίας και ανταγωνισμού από εισαγωγές φθηνού ρυζιού.
Η νέα «αγορά» του γαμήλιου ρυζιού
Σε αυτή τη συγκυρία, ο συνεταιρισμός της Χαλάστρα (Βόρεια Ελλάδα) πήρε… πρωτοβουλία: αντί να πετάει ή να χρησιμοποιεί ως ζωοτροφή το «σπασμένο» ρύζι , που δημιουργείται στη συγκομιδή ή στην επεξεργασία ,το αναβάθμισε. Το έβαλε σε λευκές σακούλες με την ένδειξη «wedding rice» και το πρόσφερε στην αγορά των γάμων.
Όπως επισημαίνει ο αγρότης και επικεφαλής του συνεταιρισμού, Χρήστος Γατζάρας μιλώντας στο Reuters: «Όταν υπάρχουν άνθρωποι που υποσιτίζονται, είναι άδικο να πετάμε φαγητό».
Αποτέλεσμα; Από τον Μάιο μέχρι σήμερα, έχουν πουληθεί πάνω από τρεις τόνους τέτοιου ρυζιού.
Γιατί έχει σημασία
Μειώνει τη σπατάλη: αντί 200 τόνων περίπου βρώσιμου ρυζιού να χάνονται ετησίως απλώς μέσω του εθίμου, η πρωτοβουλία αυτή αξιοποιεί μέρος του.
Ενισχύει τους παραγωγούς: με αυξημένο κόστος, περιορισμένους πόρους (ιδιαίτερα το νερό) και εισαγωγές φθηνού ρυζιού να πιέζουν, οι αγρότες χρειάζονται «από-παράθυρα» για επιβίωση.
Δίνει νέα δυναμική σε ένα παραδοσιακό έθιμο, η σακούλα «wedding rice» μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ζευγαριών και των διοργανωτών γάμων ως πιο υπεύθυνη επιλογή.
Η πρόκληση του νερού και του περιβάλλοντος
Η ρυζοκαλλιέργεια στη Βόρεια Ελλάδα εξαρτάται από την επάρκεια νερού και καλής άρδευσης. Όπως δηλώνει ο Γιάννης Αρναούτελης, πρόεδρος του διασυνεταιρισμού ρυζοκαλλιεργητών: «Αν δεν υπάρχει νερό και χιόνι στις περιοχές μας, έχουμε πρόβλημα», με την περιοχή της Μακεδονίας να συγκεντρώνει το 70% περίπου της ελληνικής παραγωγής.
Παράλληλα, οι εκτάσεις της καλλιέργειας: η περιοχή της Χαλάστρας και της Δέλτα του Αξιού – Λουδία – Αλιάκμονα Δέλτα καλλιεργεί περισσότερα από 16.500 ha, που αντιπροσωπεύουν περίπου το 55% της ελληνικής παραγωγής.
Tο άμεσο μήνυμα
Με αφορμή αυτή την πρωτοβουλία, διαμορφώνεται ένα μήνυμα προς όλους: η παράδοση (ρίψη ρυζιού στους γάμους) δεν χρειάζεται να είναι αντι-οικονομική ούτε αντι-περιβαλλοντική. Υπάρχει τρόπος να γίνει «έξυπνη», ενισχύοντας παραγωγούς, μειώνοντας τη σπατάλη και δίνοντας στο ζευγάρι την ευκαιρία να συμβάλει σε κάτι μεγαλύτερο από το… κλασικό στιγμιότυπο.
Κάθε σακούλα «wedding rice» δεν είναι απλώς ρύζι που θα εκτοξευθεί είναι ένας κόκκος που βρίσκει νόημα.