Αλέκος Σακελλάριος: Σαν σήμερα έσβησε το χαμόγελο του ανθρώπου που μας έμαθε να γελάμε
«Η σκηνή με την κηδεία της λατέρνας και τις 200 Τσιγγάνες που είναι ντυμένες στα μαύρα, είναι η πιο αγαπημένη μου σκηνή απ’ όσες έχω γυρίσει στο σινεμά.» είχε δηλώσει ο σπουδαίος Έλληνας δημιουργός.
Ο θάνατός του, στις 28 Αυγούστου 1991, σήμανε το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Όμως το έργο του Αλέκου Σακελλάριου παραμένει ζωντανό, όσο υπάρχουν Έλληνες που γελούν, τραγουδούν και συγκινούνται μέσα από τις ατάκες και τις μελωδίες του.
Από τα πρώτα βήματα στη δημοσιογραφία
Γεννημένος στην Αθήνα το 1913, άρχισε να γράφει από μαθητής. Παράλληλα με τις σπουδές του στη Νομική, μπήκε στη δημοσιογραφία, γεμίζοντας εφημερίδες και περιοδικά με ευθυμογραφήματα και χρονογραφήματα που αποκάλυπταν την έμφυτη αίσθηση του χιούμορ και την παρατηρητικότητά του.
Το θέατρο που γέννησε θρύλους
Από τα πρώτα του βήματα στο θέατρο με το «Βασιλιά του Χαλβά» (1935), μέχρι τις συνεργασίες του με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο που χάρισαν αριστουργήματα όπως «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», «Ένας ήρωας με παντόφλες» και «Υπάρχει και φιλότιμο», ο Σακελλάριος σκόρπισε το γέλιο απλόχερα. Συνολικά έγραψε 185 θεατρικά έργα, που παραμένουν διαχρονικά.
Ο αυτοδίδακτος κινηματογραφιστής
Το 1947, ύστερα από προτροπή του Φιλοποίμενα Φίνου, σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία «Παπούτσι από τον τόπο σου». Χωρίς καμία εμπειρία, αλλά με αστείρευτο ταλέντο, έβαλε τη δική του σφραγίδα στον ελληνικό κινηματογράφο. Ακολούθησαν περισσότερες από 70 ταινίες, ανάμεσά τους το «Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο», «Χτυποκάρδια στο θρανίο», «Η θεία από το Σικάγο» και «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια». Έργα που παραμένουν αθάνατα.
Τα τραγούδια που έγιναν διαχρονικά
Περίπου 1.500 τραγούδια φέρουν την υπογραφή του. Από το «Άστα τα μαλλάκια σου» μέχρι το «Το τραμ το τελευταίο» και το «Υπομονή», οι στίχοι του έγιναν το soundtrack της Ελλάδας του ’50 και του ’60. Συνθέτες όπως ο Σουγιούλ, ο Μουζάκης, ο Χατζιδάκις και ο Ξαρχάκος μελοποίησαν τις λέξεις του, χαρίζοντας αθάνατες μελωδίες.
Στην τηλεόραση και τις εκπομπές
Δεν έμεινε μόνο στο θέατρο και το σινεμά. Ο Σακελλάριος μπήκε από νωρίς και στην τηλεόραση, γράφοντας και σκηνοθετώντας κωμωδίες, ενώ παρουσίασε και δημοφιλείς εκπομπές που χάριζαν γέλιο σε κάθε σπίτι.
Βραβεία και αναγνώριση
Τιμήθηκε με το «Έπαθλο Ξενόπουλου» και άλλες διακρίσεις, ενώ το «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο» αναδείχθηκε καλύτερη ταινία της πενταετίας 1955-60. Όμως το μεγαλύτερο βραβείο του ήταν πάντα η αγάπη του κόσμου.
«Λες κι ήταν χθες»
Η αφηγηματική του δύναμη αποτυπώθηκε και στο βιβλίο του «Λες κι ήταν χθες», ένα τρυφερό ταξίδι στις μνήμες του, που επιβεβαίωσε πως έγραφε όπως μιλούσε: με απλότητα, χιούμορ και καρδιά.
Η παρακαταθήκη του
Μέχρι το τέλος, ο Αλέκος Σακελλάριος δεν σταμάτησε να γράφει. Χρονογραφούσε, δημιουργούσε, θυμόταν. Και σήμερα, δεκαετίες μετά, οι ατάκες του γίνονται memes, οι ταινίες του ξαναπροβάλλονται, τα τραγούδια του ξανατραγουδιούνται. Ο Αλέκος Σακελλάριος είναι ακόμα εδώ – στην καρδιά μας, στο γέλιο μας, στις πιο γλυκές μας αναμνήσεις.
