Αυτές είναι οι χειρότερες πόλεις της Ευρώπης - Οι αρνητικές επιδόσεις και η θλιβερή πρωτιά της Αθήνας

Μπορεί στο Zari της Μαρίνας Σάττι η Αθήνα ή έστω ένα κομμάτι της, να εκπέμπει μία εικόνα ευχάριστη ή και απολαυστική για όσους την βλέπουν «απ’ έξω», όμως τα αποτελέσματα της ετήσιας έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ποιότητα ζωής στις πόλεις το 2023, δεν είναι καθόλου κολακευτικά για την πρωτεύουσα.

Η ετήσια έκθεση της Κομισιόν πραγματοποιήθηκε σε 83 πόλεις στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών, το Ηνωμένο Βασίλειο, τα Δυτικά Βαλκάνια και την Τουρκία, προκειμένου να καταγράψει πώς οι ίδιοι οι κάτοικοι βλέπουν την πόλη που ζουν, απαντώντας σε διαφορετικά ερωτήματα σχετικά με την ποιότητα ζωής.

Από τις απαντήσεις των ανθρώπων που μένουν σε κάθε πόλη, εξάγονται συγκεκριμένα αποτελέσματα και έτσι οι πόλεις κατατάσσονται σε αυτές που ο κόσμος νιώθει ότι ζει καλύτερα και σε αυτές που νιώθει ότι ζει χειρότερα.

Όσο για τους μέσους όρους, τα αποτελέσματα της έρευνας για το 2023 δείχνουν ότι η ικανοποίηση από τη ζωή στις ευρωπαϊκές πόλεις έχει μειωθεί σε σύγκριση με το 2019, έτος κατά το οποίο έγινε η αμέσως προηγούμενη έρευνα. Δεν είναι και λίγα αυτά που μεσολάβησαν…

Αισθάνεστε ότι ζείτε καλά στην πόλη σας;

Άλλοι απάντησαν καταφατικά, άλλοι όχι. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών που απάντησαν «ναι» ήταν στη Ζυρίχη της Ελβετίας με 97%, ενώ ακολουθούν με λίγο μικρότερο ποσοστό η Κοπεγχάγη της Δανίας, το Γκρόνιγκεν της Ολλανδίας, η Γκντανσκ στην Πολωνία και η Λειψία στη Γερμανία.

Περισσότερη σημασία όμως για τη χώρα μας έχει το «όχι», καθώς η Αθήνα φιγουράρει στη δεύτερη θέση με μόλις το 65% των ανθρώπων να δηλώνουν ικανοποιημένοι με τη ζωή τους στην πρωτεύουσα. Παρά το ότι είναι πλειονότητα, το ποσοστό είναι αρκετά χαμηλό σε σχέση με τους μέσους όρους της έρευνας.

Με βάση την έκθεση, αυτές είναι οι 10 χειρότερες πόλεις για να ζει κανείς στην Ευρώπη

• Παλέρμο, Ιταλία
• Αθήνα, Ελλάδα
• Κωνσταντινούπολη, Τουρκία
• Τίρανα, Αλβανία
• Νάπολη, Ιταλία
• Βελιγράδι, Σερβία
• Ρώμη, Ιταλία
• Σκόπια, Βόρεια Μακεδονία
• Μισκόλκ, Ουγγαρία
• Ποντγκόριτσα, Μαυροβούνιο

Και μπορεί η Αθήνα να είναι δεύτερη γενικά, όμως αν απομονώσουμε μόνο τις πρωτεύουσες των χωρών, τότε κατέχει τη θλιβερή πρωτιά στις χειρότερες πόλεις για να ζει κανείς στην Ευρώπη!

Οι αρνητικές επιδόσεις της Αθήνας

Αλλά και σε διαφορετικά, πιο συγκεκριμένα ερωτήματα, οι επιδόσεις της Αθήνας είναι μάλλον αρνητικές.

Σε σύνολο 83 πόλεων της Ευρώπης, η Αθήνα κατατάσσεται:

• πρώτη χειρότερη πόλη ως προς την ικανοποίηση για τους κοινόχρηστους χώρους,
• δεύτερη χειρότερη ως προς την ασφάλεια που αισθάνεται κάποιος να περπατά μόνος του τη νύχτα,
• δεύτερη χειρότερη ως προς την ικανοποίηση που νιώθει κάποιος από την οικονομική κατάσταση στο νοικοκυριό του,
• δεύτερη χειρότερη ως προς το κατά πόσο νιώθει κανείς ότι μπορεί να εμπιστευτεί τους άλλους κατοίκους της πόλης,
• τρίτη χειρότερη ως προς την ικανοποίηση που έχει κάποιος από τη θέση εργασίας του,
• τέταρτη χειρότερη ως προς την ποιότητα ζωής των μεγαλύτερων σε ηλικία ανθρώπων,
• τέταρτη χειρότερη ως προς την ψηφιακή πρόσβαση σε τοπικές διοικητικές υπηρεσίες,
• τέταρτη χειρότερη ως προς την ηχορύπανση,
• πέμπτη χειρότερη ως προς την ικανοποίηση για τους χώρους πρασίνου,
• πέμπτη χειρότερη ως προς την ποιότητα του αέρα,
• έκτη χειρότερη ως προς την καθαριότητα,
• έβδομη χειρότερη στην παροχή υπηρεσιών υγείας,
• έβδομη χειρότερη ως προς τη ζωή των οικογενειών με μικρά παιδιά,
• έβδομη χειρότερη ως προς το κατά πόσο βρίσκεις εύκολα μια καλή δουλειά,
• δέκατη χειρότερη ως προς την παροχή υπηρεσιών πολιτισμού.

Αρκετά χαμηλό είναι επίσης το ποσοστό των ανθρώπων στην Αθήνα που απάντησαν ότι κάνουν ποδήλατο σε μια τυπική μέρα.

Βέβαια, υπάρχουν και τα θετικά. Όσον αφορά το περπάτημα, η Αθήνα είναι η 8η πόλη στην Ευρώπη που οι κάτοικοι απάντησαν ότι κυκλοφορούν με τα πόδια στη διάρκεια μιας καθημερινής μέρας.

Η αρνητική πρωτιά του Ηρακλείου

Οι αρνητικές διακρίσεις της χώρας δεν περιορίζονται στην Αθήνα. Το Ηράκλειο αναδεικνύεται η χειρότερη πόλη στην Ευρώπη ως προς την ικανοποίηση την οποία νιώθει κάποιος από τη δουλειά που έχει, η δεύτερη χειρότερη πόλη ως προς το κατά πόσο θεωρεί κανείς ότι θα λάβει υλική βοήθεια αν το έχει ανάγκη, αλλά και η δεύτερη χειρότερη πόλη ως προς την ικανοποίηση για το πράσινο.

Οι χειρότερες πόλεις

Στο πρώτο κεντρικό ερώτημα, για το κατά πόσο κάποιος είναι γενικά ικανοποιημένος με τη ζωή του στην πόλη του, το Παλέρμο αναδεικνύεται η πόλη με το μικρότερο ποσοστό θετικών απαντήσεων.

Αλλά και σε άλλους δείκτες, παρά την ομορφιά, τον ήλιο και το νόστιμο φαγητό, το Παλέρμο φαίνεται ότι πρωταγωνιστεί αρνητικά.

Σύμφωνα με την έκθεση, το Παλέρμο θεωρείται ένα κακό μέρος για να ζήσουν οικογένειες με μικρά παιδιά, ενώ μόνο το 34% των κατοίκων είναι ικανοποιημένοι με τον χώρο πρασίνου της πόλης και μόνο το 37% είναι ικανοποιημένοι με τις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης.

Όσον αφορά άλλες αρνητικές πρωτιές:

• τα Σκόπια αναδεικνύονται ως χειρότερη πόλη για να ζουν μετανάστες,
• το Ντιγιάρμπακιρ στην Τουρκία ως χειρότερη πόλη για να ζουν μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας,
• η Κωνσταντινούπολη ως χειρότερη πόλη για να ζουν μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι, αλλά και χειρότερη πόλη για να ζουν οικογένειες με μικρά παιδιά,
• το Παλέρμο είναι η χειρότερη πόλη και ως προς τη δυνατότητα να βρεις μια καλή δουλειά με μόλις 4% των κατοίκων του να δηλώνει ικανοποιημένο με αυτό το κομμάτι,
• η Μπράγκα στην Πορτογαλία έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων (70%) που απάντησαν ότι χρησιμοποιούν το αυτοκίνητό τους σε μια τυπική μέρα,
• η Λευκωσία έχει το μικρότερο ποσοστό ανθρώπων που απάντησαν ότι χρησιμοποιούν μέσα μαζικής μεταφοράς (16%),
• η Ρώμη αναδεικνύεται ως η πόλη με τους λιγότερους ανθρώπους να κάνουν ποδήλατο σε μια τυπική μέρα,
• η Νάπολη με το μικρότερο ποσοστό ικανοποίησης για τους χώρους πρασίνου (31%)

Ένα γενικό συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι, παρά το γεγονός πως η Ευρώπη βλέπει τον εαυτό της ως ένα από τα πιο προηγμένα τμήματα του πλανήτη, χρειάζονται ακόμα πολλά να γίνουν στους τομείς του κοινωνικού κράτους, των υποδομών, της προσαρμογής στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, όπως χρειάζεται οι κυβερνήσεις και οι τοπικές αρχές να πείσουν τους κατοίκους των ευρωπαϊκών πόλεων ότι γίνονται βήματα σε αυτές τις κατευθύνσεις.