Αποκάλυψη Guardian: Αυτά τα εδάφη διεκδικεί η Ρωσία για να αποδεχθεί την εκεχειρία με την Ουκρανία

Μία από τις λίγες σαφείς ειρηνευτικές προτάσεις που έχουν διατυπωθεί, σύμφωνα με το Reuters, είναι ένα αμερικανικό σχέδιο που ζητά από την Ουκρανία να αποδεχθεί την de jure αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας από τη Ρωσία και την de facto αναγνώριση της κατοχής μεγάλων τμημάτων πολλών περιφερειών στα ανατολικά της χώρας.

Ο ίδιος ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι επιβεβαίωσε ότι η Ρωσία απαιτεί από τα ουκρανικά στρατεύματα να εγκαταλείψουν πέντε περιφέρειες ως προϋπόθεση όχι για ειρήνη, αλλά για κατάπαυση του πυρός και έναρξη διαπραγματεύσεων.

Το μέγεθος της απώλειας: Μια οπτική απεικόνιση

Πριν από τον πόλεμο, σε αυτές τις περιφέρειες ζούσαν περίπου 11 εκατομμύρια Ουκρανοί. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος αυτής της απώλειας, ο Guardian απεικόνισε συγκρίσιμες κατοικημένες περιοχές σε τρεις ευρωπαϊκές χώρες και μια πολιτεία των ΗΠΑ.

Οι σκιασμένες περιοχές αντιπροσωπεύουν πληθυσμούς περίπου 11 εκατομμυρίων Γάλλων, Βρετανών, Ιταλών και Αμερικανών πολιτών, ξεκινώντας σε κάθε περίπτωση από τη βορειοανατολική γωνία τους.

Για πολλούς Ουκρανούς, μια τέτοια πρόταση σημαίνει ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να επιστρέψουν στην πατρίδα τους σε περιοχές που τώρα κατέχονται από τους Ρώσους. Επιπλέον, σημαίνει την αποδοχή ότι οι Ουκρανοί που παραμένουν εκεί, φίλοι και οικογένεια, θα υποστούν μόνιμα ένα βίαιο και κατασταλτικό ρωσικό καθεστώς.

Η Orysia Lutsevych, ερευνήτρια στο Chatham House, δήλωσε: «Υπάρχει ισχυρό εθνικό αίσθημα ότι η Ρωσία θα θέλει να καταλάβει περισσότερο από το έδαφος της Ουκρανίας, επομένως οποιεσδήποτε παραχωρήσεις τρέφουν μόνο το τέρας. Οι Ουκρανοί γνωρίζουν ότι η ζωή υπό κατοχή είναι φρικτή. Οι Ουκρανοί δεν θα συμφωνήσουν ποτέ να αναγνωρίσουν νομικά την κατεχόμενη γη της ως παράνομη προσάρτηση».

Οι εκτοπισμένοι και το ζήτημα των εκλογών

Δεν είναι ξεκάθαρο πόσοι άνθρωποι παραμένουν στις περιοχές που κατέχονται από τους Ρώσους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ολόκληρες πόλεις έχουν μετατραπεί σε ερείπια, και πολλοί Ουκρανοί έχουν καταφύγει είτε σε εδάφη που ελέγχονται από την Ουκρανία είτε σε άλλες χώρες.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δηλώνει ότι θέλει εκλογές στην Ουκρανία, ζητώντας ουσιαστικά την απομάκρυνση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι μέσω εκλογικής διαδικασίας. Ωστόσο, τίθεται το ερώτημα: πού θα ψηφίσουν αυτά τα 9 εκατομμύρια εκτοπισμένοι άνθρωποι; Ως κάτοικοι του Ντόνετσκ, όπου κάποιοι από αυτούς δεν έχουν βρεθεί από το 2014; Ως κάτοικοι του Χάρκοβο;

Η Lutsevych σχολίασε: «Οι εκλογές θα χρειαστούν προσεκτικές προετοιμασίες λόγω των πολλών εκτοπισμένων στην Ουκρανία και στο εξωτερικό. Η Ουκρανία πρέπει να προστατεύσει τη φήμη της ως εκλογικής δημοκρατίας. Εάν οι εκλογές βιαστούν και δεν προετοιμαστούν σωστά, οι Ουκρανοί θα αμφισβητήσουν τη νομιμότητά τους. Αυτό ακριβώς θέλει ο Πούτιν - ένα αποτυχημένο κράτος με αταξία που δεν μπορεί να αυτοκυβερνηθεί από τις ΗΠΑ και δεν υπάρχει ζήτηση για πρόωρες εκλογές. κυριαρχία της Ουκρανίας».

Το τίμημα της αβεβαιότητας και οι εγγυήσεις ασφαλείας

Μία από τις πιο ανησυχητικές πτυχές αυτών των προτάσεων για την Ουκρανία είναι ότι δημιουργούν ημιτελείς εργασίες, γεγονός που εμποδίζει την ανοικοδόμηση. Από τη ρωσική πλευρά, ένας Πούτιν που ούτε ηττάται, ούτε τιμωρείται μπορεί να αναμένεται να προσπαθήσει ξανά, ή τουλάχιστον να επιστρέψει στην ανάμιξη στην ουκρανική πολιτική, όπως έκανε τα χρόνια πριν από το 2014. Ακόμη και από την ουκρανική πλευρά, μια συμφωνία που θεωρείται παράνομη μπορεί να δημιουργήσει αστάθεια και την επιθυμία να ανοίξει ξανά το ζήτημα.

Οι εγγυήσεις ασφαλείας από την Ευρώπη ή τις ΗΠΑ πρέπει να υποστηρίζονται με πραγματική δύναμη για να είναι αξιόπιστες και να αποτελούν μια πιστευτά μακροπρόθεσμη δέσμευση για να κάνουν τη διαφορά.

Ο Mujtaba Rahman, διευθύνων σύμβουλος για την Ευρώπη στην ομάδα αναλυτών Eurasia, δήλωσε: «Το βασικό ερώτημα για την Ουκρανία είναι το εξής: θα υπάρξει μια αξιόπιστη εγγύηση ασφάλειας που θα επιτρέψει την επιστροφή του ιδιωτικού κεφαλαίου στη χώρα; Η μόνη εγγύηση ασφάλειας που δεν αμφισβήτησε ο Πούτιν είναι το άρθρο 5 [του ΝΑΤΟ]. δεν μπορεί να υπάρξει ανοικοδόμηση».

Η εγχώρια σταθερότητα είναι επίσης σημαντική. Η Lutsevych πρόσθεσε: «Οι ρωσικές εδαφικές καταλήψεις φουντώνουν και εμποδίζουν τη μεταρρύθμιση και τη δημοκρατική εδραίωση, που είναι το κλειδί για την ένταξη τόσο στην ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ. Ο κίνδυνος αστάθειας τρομάζει τις ΑΞΕ [άμεσες ξένες επενδύσεις]».

«Οι Ουκρανοί βλέπουν την ΕΕ πρώτα από όλα ως ένα εκπαιδευτικό σχέδιο εκσυγχρονισμού και έναν τρόπο εξάλειψης της διαφθοράς. Το ΝΑΤΟ σχετίζεται περισσότερο με τη συλλογική ασφάλεια, αλλά έχει ισχυρό οικονομικό αποτέλεσμα. Για να ανοικοδομηθεί η Ουκρανία, είναι βασικό για το Κίεβο να πετύχει στην ενταξιακή διαδικασία στην ΕΕ. Το γεγονός ότι η ΕΕ άνοιξε τις ενταξιακές συνομιλίες με την Ουκρανία θεωρείται ως μία από τις νίκες του ουκρανικού λαού».

Πηγές: πληθυσμοί προπολεμικών από την Κρατική Στατιστική Υπηρεσία της Ουκρανίας. Μετακινήσεις εκτοπισμένων από το Ινστιτούτο Μετανάστευσης.