Έφυγε από τη ζωή ο σκηνοθέτης Δημήτρης Γιαμλόγλου σε ηλικία 50 ετών

Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 50 ετών ο σκηνοθέτης Δημήτρης Γιαμλόγλου ύστερα από μάχη με τον καρκίνο.

Τη θλιβερή είδηση έκανε γνωστή, μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, ο θεατρικός συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης.

Ειδικότερα, σημείωσε χαρακτηριστικά τα εξής. «Πριν από λίγο οι γιατροί της εντατικής του Βουγιουκλάκειου Θεραπευτηρίου μάς ενημέρωσαν πως έφυγε ο Δημήτρης ο Γιαμλόγλου. Το πιστοποιητικό θανάτου του θα γράφει πως ήταν μόλις 50 χρονών και πως πέθανε εξαιτίας ενός βαρύτατου μεταστατικού καρκίνου που ο ίδιος τον έμαθε εδώ και τέσσερις μήνες».

«Τα πιστοποιητικά θανάτου λένε ψέματα. Αν η ζωή μετριέται με την φιλία, με την αγάπη, με τον έρωτα, με την αλληλεγγύη και την συμπαράσταση, με την δημιουργία, με την αδιάκοπη γιορτή της συνύπαρξης, ο Δημήτρης έζησε χίλιες ζωές. Ποτέ μου δεν συνάντησα κάποιον σαν κι αυτόν – ούτε και μπορώ να τον περιγράψω με λέξεις. Κανένας δεν αγάπησε τόσο άδολα και με τόση δοτική καλοσύνη τους ανθρώπους όπως αυτός – και σε κανέναν δεν αντιγυρίστηκε τόση αγάπη. Σκηνοθέτησε ταινίες, θεατρικά έργα, τηλεοπτικές σειρές, έγραψε κάθε λογής σενάρια, δούλεψε σε εκατοντάδες άλλες ταινίες και σε δεκάδες σήριαλ, υπήρξε ο πιο ενεργός ακτιβιστής και ο πιο ενεργός αιμοδότης – και συνάμα χόρεψε, ήπιε, φλέρταρε, αγάπησε, και ξημέρωσε την ανατολή του ήλιου περισσότερες φορές από κάθε άλλον άνθρωπο του κόσμου. Το πιο σημαντικό: όλα αυτά τα έκανε ενώνοντας τους ανθρώπους – δίνοντας τους νόημα και δεσμό» έγραψε.

«Έζησα 29 χρόνια με τον Δημήτρη: ήμασταν μαζί στους μαχαλάδες των τσιγγάνων της Σαλονίκης, μαζί και στο Δίκτυο των Εθελοντών Αιμοπεταλιοδοτών, υπήρξαμε συγκάτοικοι στην Αθήνα, κάναμε μαζί παραστάσεις (χάρη σε αυτόν βγήκα στο θέατρο) και ταινίες – και φυσικά αναρίθμητα σχέδια και ατέλειωτα όνειρα για το μέλλον. Μα από όλα πιο πολύ ο Δημήτρης ήταν και είναι και θα είναι για μένα μια ταυτότητα: ήμουν φίλος του, άρα ανήκα στην τρομερή και αράγιστη κοινότητα των δικών του – που συχνά δεν γνωρίζαμε ο ένας τον άλλο μα ξέραμε πως είμαστε αδέλφια καθώς εκείνος μας ένωσε για πάντα» σημείωσε ο ίδιος.

Και κατέληξε: «Και θέλω να το πω: Ο Δημήτρης έζησε μια υπέροχη ζωή – την πιο υπέροχη ζωή που μπορούσε να υπάρξει στη Γη. Και την ζωή αυτή μάς την μοίρασε δίχως να κρατήσει για τον εαυτό του το παραμικρό. Και τώρα που έφυγε θα ήθελε να κάνουμε ό,τι κι αυτός: Να αγαπούμε δίχως να κρατάμε καβάντζες, να ερωτευόμαστε ασταμάτητα, να στεκόμαστε δίπλα στους κατατρεγμένους (όπως ο ίδιος έκανε μέχρι το τέλος), να χορεύουμε όλοι μαζί στην μεγάλη γιορτή. Πριν είκοσι μέρες μου το είπε στο τηλέφωνο: “Άμα είναι να πεθάνω, να μου το πεις – για να κάνουμε το πάρτι”».