Ελεάνα και Χριστίνα Βραχάλη: Η μάχη με τη σκλήρυνση κατά πλάκας και οι άγνωστες ιστορίες τραγουδιών
Οι δύο γυναίκες - που κάθε μια ξεχωρίζει στο επάγγελμά της - θυμήθηκαν και τις ιστορίες που κρύβονται πίσω από αγαπημένα μας τραγούδια.
Η Ελεάνα Βραχάλη και η Χριστίνα Βραχάλη έδωσαν συνέντευξη από κοινού στην εκπομπή «Buogiorno» και μίλησαν για τις αναμνήσεις που τις ενώνουν αλλά και για το πρόβλημα υγείας της Ελεάνας.
«Η Χριστίνα λάτρευε τον αθλητισμό από μικρή. Την θυμάμαι στο δημοτικό με γυαλιά και μία μπάλα του μπάσκετ στο χέρι», αποκάλυψε η Ελεάνα Βραχάλη για την αδελφή της, ενώ η Χριστίνα είπε: «Η Ελεάνα εκφραζόταν μέσα από στίχους. Από τότε που έμαθε να γράφει, έγραφε στίχους. Ως μικρότερη έπαιρνα τα βιβλία της αδερφής μου και στο βιβλίο της ιστορίας είχα βρει τους στίχους από το τραγούδι “Καπνός”» του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Όταν γύρισα σπίτι, τη ρώτησα πού το είχε δει αυτό και μου είπε ότι το έγραψε την ώρα του μαθήματος».
Για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια η Ελεάνα παραδέχθηκε: «Μίλησα για την σκλήρυνση κατά πλάκας όταν έλαβα ένα μήνυμα από μία κοπέλα 21 ετών που μου έλεγε πόσο τραγικά το βίωνε. Είχε σταματήσει τη ζωή της, είχε πάθει κατάθλιψη και ένιωθε πως όλα τελείωσαν».
Η αδελφή της Χριστίνα μιλώντας για το ίδιο θέμα θυμήθηκε: «Όταν μπήκε η Ελεάνα στο νοσοκομείο την πρώτη φορά που νοσηλεύτηκε, όταν έπαθε την πρώτη κρίση που ακόμα τότε δεν ξέραμε τι ήταν, άκουσε για πρώτη φορά στο ραδιόφωνο το “Σ ‘αγαπώ” του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Θυμάμαι την είχαν επισκεφθεί τότε και τη ρώτησαν ''πώς νιώθεις που ακούς το τραγούδι σου στο ραδιόφωνο;'' και απάντησε: “δεν ήξερα αν θα το προλάβω”».
Η ιστορία πίσω από το τραγούδι ''Βυθός''
Η Ελεάνα μοιράστηκε επίσης την ιστορία που κρύβεται πίσω από ένα αγαπημένο τραγούδι που ερμήνευσε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης. «Το τραγούδι “Βυθός” το έγραψα σε μια πολύ περίεργη κατάσταση, είχα ένα θέμα υγείας, είχα επιστρέψει σπίτι, αλλά έπρεπε να ξυπνάω για να παίρνω φάρμακα. Θυμάμαι είχα ένα τετράδιο δίπλα, πήρα ένα μολύβι κι άρχισα να γράφω στα σκοτεινά, δεν έβλεπα. Επίσης δεν μπορούσα να γράψω και καλά εκείνη την περίοδο. Θυμάμαι ήταν μια μουτζούρα και είπα “ας ξανακοιμηθώ”.
Κοιτάζοντας μετά αυτό που έγραψα, καταφέρνοντας να το αποκρυπτογραφήσω γιατί ήταν η μια πρόταση μέσα στην άλλη, διαπίστωσα ότι είχε και μέτρο, ότι ήταν έτοιμο τραγούδι. Όταν συνήλθα κι αρχίσαμε και κάναμε με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη την “Ακατάλληλη σκηνή” και πήγαμε στο στούντιο για το τελευταίο μας τραγούδι, του είπα αν ήθελε να δει κάτι που είχα γράψει. Το βλέπει και μου λέει “νομίζω ότι αυτό πρέπει να είναι το 13ο μας τραγούδι, γιατί το 13 είναι ο τυχερός μου αριθμός».
