Euro 2020: Η Ιταλία ζει την επόμενη αναγέννηση
Το Euro 2020 είναι προ των πυλών και μία από τις ομάδες που θα κερδίσουν το ενδιαφέρον του κοινού με την παρουσία και την πιθανή πορεία τους είναι η Ιταλία.
Λίγες μόνο ημέρες απομένουν για την έναρξη του φετινού Euro 2020 (ναι, 2021 έχουμε, μη μπερδεύεστε, απλά η UEFA κράτησε το εμπορικό σήμα) και οι προβλέψεις δίνουν και παίρνουν
αναφορικά με τον ενδεχόμενο νικητή της διοργάνωσης. Η Ιταλία είναι μία από τις πιο σταθερές δυνάμεις του ποδοσφαίρου διαχρονικά σε επίπεδο διεθνών διοργανώσεων, το λένε άλλωστε και τα τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα που έχει στο μουσείο της, το λένε οι δύο συμμετοχές σε τελικό Euro τα τελευταία 21 χρόνια. Μπορεί να έφτασε στην πηγή, δεν ήπιε νερό, ειδικά στο Euro του 2000 έφτασε μια ανάσα, ήταν όμως εκεί, δεν συμμετείχε απλά.
Η τελευταία διοργάνωση ήταν αυτή που αφύπνισε την Squadra Azzurra προκειμένου να είναι σοβαρή και καλά προετοιμασμένη για το φετινό Euro. Η απουσία της από το Μουντιάλ της Ρωσίας
πριν τρία χρόνια κόστισε στη γειτονική χώρα, ήταν όμως και μια ευκαιρία για ριζική ανανέωση στο ρόστερ της. Από την τελευταία επίσημη συμμετοχή της σε τελική διοργάνωση, το Euro του 2016, στο ίδιο ρόστερ υπάρχουν ο Κιελίνι, ο Μπονούτσι, ο Φλορέντσι, ο Σιρίγκου, ο Μπερναντέσκι και ο Ιμόμπιλε, με τον τελευταίο να είναι πλέον βασικός στην εθνική, ενώ Κιελίνι, Μπονούτσι και Σιρίγκου βρίσκονται κυρίως για την εμπειρία που έχουν και για τα αποδυτήρια. Σε εκείνη τη διοργάνωση η Ιταλία αποκλείστηκε στα πέναλτι από τη Γερμανία με 7-6 στη φάση των προημιτελικών.
Γιατί κάποιος να πιστέψει πως η Ιταλία μπορεί να οδηγηθεί στην κατάκτηση του τροπαίου; Αφενός γιατί έχει ένα πρόγραμμα που είναι ευνοϊκό τουλάχιστον. Ο όμιλος της απαρτίζεται από τις Ελβετία, Τουρκία και Ουαλία και οι αγώνες διεξάγονται στη Ρώμη. Τι καλύτερο δηλαδή για την ομάδα του Ρομπέρτο Μαντσίνι από την παρουσία φιλάθλων στο πλευρό της και μάλιστα σε ένα γήπεδο που πολλοί παίκτες γνωρίζουν πολύ καλά. Εφόσον η Ιταλία τερματίσει στην πρώτη θέση του Α’ Ομίλου, θα αντιμετωπίσει στη φάση των «16» τον δεύτερο από τον Γ’ Όμιλο, θέση που θα καταλάβει μία εκ των Αυστρία, Ουκρανίας ή Βόρειας Μακεδονίας. Αντίπαλος δηλαδή στα μέτρα των γειτόνων.
Εφόσον περάσει και από εκεί, η Squadra Azzurra θα βρεθεί αντιμέτωπη με το Βέλγιο. Το Βέλγιο που μπορεί να ετοιμάζεται για το δικό του… last dance, όμως θα έχει έναν «ξεζουμισμένο» από τη
φετινή χρονιά, Ρομέλου Λουκάκου, και έναν ταλαιπωρημένο από τους πολλούς τραυματισμούς Έντεν Αζάρ, τους δύο πυλώνες δηλαδή της ομάδας. Συνεπώς, η πορεία μέχρι τα ημιτελικά δεν είναι
απλησίαστο σενάριο, κάθε άλλο, η συνέχεια είναι δύο αγώνες, όλα μπορούν να συμβούν.
Γιατί ακόμα κάποιος να πιστέψει πως η Ιταλία μπορεί να οδηγηθεί στην κατάκτηση του τροπαίου;
Το ρόστερ της ομάδας είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο από το Ρομπέρτο Μαντσίνι που μπορεί να ακολουθήσει πολλές διαφορετικές τακτικές φιλοσοφίες. Μπορεί να παίξει με ένα συμπαγή άξονα, έχοντας σαν τριάδα στα χαφ τους Ζορζίνιο-Βεράτι-Μπαρέλα, έχοντας συνδυαστικά ταχύτητα, αναχαίτιση της μπάλας και δημιουργία (όχι στον ίδιο βαθμό με τα τρεξίματα). Μπορεί να παίξει με προσήλωση στην αμυντική λειτουργία, έχοντας τρεις καθαρούς κεντρικούς αμυντικούς, έχοντας 4 σέντερ μπακ που είναι βασικοί στις ομάδες τους (Μπαστόνι, Ατσέρμπι, Μπονούτσι, Τολόι) και τον Κιελίνι με την εμπειρία του. Μπορεί να παίξει και πιο επιθετικά, ακόμα και με δύο επιθετικούς ή με έναν παίκτη σε πιο ελεύθερο ρόλο, με τον Ινσίνιε να μπορεί να καλύψει το ρόλο αυτό. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της φυσιογνωμίας της Serie A, που μπορεί οι πρώτες ομάδες της βαθμολογίας να χρησιμοποιούν σύστημα με τρεις κεντρικούς αμυντικούς (Ίντερ, Αταλάντα, Λάτσιο κοκ) υπάρχουν όμως και ομάδες όπως η Μίλαν, η Γιουβέντους ή ακόμα και η Σασουόλο που αγωνίζονται με πιο ισχυρό άξονα.
Για ποιο άλλο λόγο μπορεί να πιστέψει κανείς την Ιταλία για να κατακτήσει το τρόπαιο; Ζούμε στην περίοδο του Pandemic Football, του ποδοσφαίρου που οι ομάδες παίζουν με παίκτες στα όρια
τους, έχοντας συνεχόμενες υποχρεώσεις από το περασμένο καλοκαίρι μέχρι και σήμερα. Σε κάθε διεθνή διοργάνωση τα τελευταία χρόνια, το ποιοτικό επίπεδο πέφτει και ο λόγος δεν είναι άλλο
από την έλλειψη φυσικής κατάστασης. Πόσο μάλλον τώρα, στο φετινό Euro που οι παίκτες έρχονται από την πιο γεμάτη σεζόν σε αριθμό αγώνων. Ωραία, τι αλλάζει για την Ιταλία σε σχέση με
τις άλλες χώρες; Οι ιταλικές ομάδες δεν έπαιξαν φέτος στην Ευρώπη.
Έπαιξαν, αλλά δεν έπαιξαν τόσους αγώνες όσο οι ισπανικές και οι αγγλικές ομάδες (σε αυτές υπολογίστε και τους Γάλλους που αγωνίζονται εκεί). Η Ίντερ τελείωσε με τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Η Γιουβέντους και η Λάτσιο πήγαν ένα βήμα παραπέρα και αγωνίστηκαν στους «16».
Η Μίλαν έφτασε μέχρι τους «8» του Γιουρόπα Λιγκ και μόνο η Ρόμα έφτασε μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης, έχοντας όμως κακή πορεία στο πρωτάθλημα, έχοντας ραγδαία πτώση στο β’ γύρο που οδήγησε στην απομάκρυνση του Φονσέκα από την τεχνική ηγεσία. Συνυπολογίστε ότι η Ίντερ είχε «καθαρίσει» την υπόθεση τίτλο αρκετές αγωνιστικές πριν το φινάλε της σεζόν, η Λάτσιο που έχει τον Τσίρο Ιμόμπιλε, βασικό επιθετικό της Ιταλίας, είχε απωλέσει 4-5 αγωνιστικές πριν το φινάλε το στόχο της 4αδας και μόνο η Γιουβέντους με τη Νάπολι έπαιζαν στα… κόκκινα
μέχρι το τέλος της χρονιάς, ήτοι δύο βασικοί της ενδεκάδας της Ιταλίας.
Ελάχιστες είναι οι μέρες που απομένουν για την αυλαία του Euro 2020 και μπορεί, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, να μη δούμε εντυπωσιακά παιχνίδια, γεμάτα φάσεις και ένταση, το ενδιαφέρον όμως παραμένει υψηλό και μένει να φανεί ποια ομάδα θα κόψει πρώτη το νήμα για να βρεθεί στην κορυφή.
