Ευρωπαϊκός τύπος για Τραμπ: Νίκησε το κτήνος μέσα μας, αποτέλεσμα σεισμός

Με δεικτικό τρόπο αλλά και με εμφανή ανησυχία για την επόμενη ημέρα τα ευρωπαϊκά μέσα επιχειρούν να ερμηνεύσουν τους λόγους της νίκης του Ντόναλντ Τραμπ και ταυτόχρονα να σκιαγραφήσουν τα αίτια της συντριβής της Κάμαλα Χάρις. 

 Οι Times εστιάζουν τις λάθος επιλογές της υποψήφιας των Δημοκρατικών σημειώνοντας πως «το κόμμα της Κάμαλα Χάρις αξιολόγησε εσφαλμένα την έλλειψη ενθουσιασμού και υπερεκτίμησε την θέση του. Φαίνεται ότι αυτή η εμπιστοσύνη στον ενθουσιασμό των γυναικών υπέρ της Χάρις ήταν ανεδαφική», γράφει η βρετανική εφημερίδα υπενθυμίζοντας ότι «παρόμοια κατάσταση δημιουργήθηκε με την Χίλαρι Κλίντον το 2016».

«Η Κάμαλα Χάρις έκανε την χειρότερη προεκλογική εκστρατεία στην σύγχρονη ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών» και «η αντιπρόεδρος δεν μπορεί παρά να κατηγορήσει τον εαυτό της». «Η πρόταση που παρουσίασε στον αμερικανικό λαό δεν είχε καμία υπόσταση και συνοψιζόταν σε ένα σύνθημα του τύπου "οποιοσδήποτε εκτός του Τραμπ"», εκτιμά η βρετανική Telegram.

Από την πλευρά τους οι Finacial Times σημειώνουν πως αν ο Τζο Μπάιντεν είχε αποσυρθεί έξι μήνες νωρίτερα, οι Δημοκρατικοί θα είχαν τον χρόνο να βρουν καλύτερο υποψήφιο από την Χάρις. 

Ο ευρωπαϊκός τύπος εστιάζει στο σύνολο του τις ανησυχίες της Ευρώπης για τις συνέπειες της εκλογής του Τραμπ. Στην Γερμανία, το Spiegel θεωρεί ότι «ο θρίαμβος του Τραμπ αποτελεί ιστορική καμπή όχι μόνο για τις ΗΠΑ, αλλά επίσης για ολόκληρο τον κόσμο». «Πρέπει να αναμένονται μαζικές αλλαγές στην εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφαλείας των ΗΠΑ, που θα έχουν αρνητικές συνέπειες, κυρίως για τους Ευρωπαίους. Ο Τραμπ βλέπει τον κόσμο σαν ζούγκλα στην οποία μόνο ο νόμος του ισχυρού μπορεί να επιβληθεί», γράφει το Spiegel και συνεχίζει «όπως στην πρώτη του θητεία, ο Τραμπ θέλει να υποχρεώσει τις χώρες το ΝΑΤΟ όπως η Γερμανία να αυξήσουν δραστικά τις αμυντικές τους δαπάνες. Σε αντίθετη περίπτωση, ο Τραμπ θα μπορούσε να βάλει σε εφαρμογή την πλήρη αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από το ΝΑΤΟ».

«Εκλέγοντας τον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο, οι Αμερικανοί έβαλαν ένα επικίνδυνο στοίχημα. Ο μελλοντικός 47ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι απρόβλεπτος», εκτιμά η Neue Zürcher Zeitung. «Οι θεσμικές ασφαλιστικές δικλείδες που προβλέπει το Σύνταγμα αφορούν επίσης και τον Τραμπ. Αλλά είναι πιθανόν ότι ο ρεπουμπλικανός θα τις περιφρονήσει και θα προκαλέσει το χάος στην Ουάσιγκτον και στην διεθνή σκηνή».

«Ο Τραμπ έχει εντολή να μεταρρυθμίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά απίστευτα ριζικό τρόπο. Δεν θα υπάρξει επιστροφή μετά το αποτέλεσμα σεισμό των αμερικανικών εκλογών του 2024», γράφουν οι The Financial Times εκτιμώντας ότι «η επανεκλογή του Τραμπ αποτελεί υπαρξιακή καταστροφή για τους Δημοκρατικούς» και «αλλάζει τα δεδομένα για τους συμμάχους της Αμερικής». 
Στο κύριο άρθρο της η εφημερίδα Le Monde χαρακτηρίζει τον Τραμπ «φάντασμα που επιστρέφει οδηγημένο από το πολιτικό του ένστικτο και την δίψα για εκδίκηση». «Ο ρεπουμπλικανός δισεκατομμυριούχος καταφέρνει στα 78 του χρόνια ιστορική επιστροφή στις μπίζνες παρά τις δικαστικές του περιπέτειες και τις ό,τι νά'ναι προτάσεις του».

Η ισπανική εφημερίδα El País γράφει ότι η νίκη του Τραμπ συνδέεται με τον «επιθετικό, μάτσο και ακομπλεξάριστο τρόπο του στις σχέσεις του με τους άλλους, εκεί όπου οι χονδροειδείς βρισιές και οι επιθετικοί χαρακτηρισμοί αντικαθιστούν τα επιχειρήματα». «Αυτό που νίκησε είναι το κτήνος που έχουμε μέσα μας».

Ο Τραμπ «κατάφερε να εντοπίσει τα βασικά ένστικτα, να τα εκφράσει ο ίδιος, να τροφοδοτήσει την δίψα του για εκδίκηση και να κινήσει την ισχυρότερη μηχανή δοξασιών, ψεύτικων πληροφοριών και συναισθημάτων σε μία πρωτοφανή εκλογική κινητοποίηση», γράφει η El País.

Η εφημερίδα Rzeczpospolita στην Πολωνία γράφει ότι «το σοβαρότερο πρόβλημα κατά την άποψή μας είναι ότι η Ευρώπη δεν είναι καθόλου προετοιμασμένη για τον Τραμπ. Δεν υπάρχει αυτήν την στιγμή κανένας ηγέτης στην Ευρώπη που θα είναι σε θέση αναλάβει επικεφαλής της δυτικής κοινότητας . Η Γαλλία και η Γερμανία διέρχονται μία σημαντική πολιτική κρίση. Η Ευρώπη πρέπει να κάνει γρήγορα αυτό που πρέπει σχετικά με την ηγεσία της Δύσης πριν κάποιος σαν τον Ορμπαν ή τον ίδιο τον Πούτιν την αρπάξει».