Τα πρόσωπα της νέας κυβέρνησης Τραμπ - Τα φαβορί για τα κορυφαία υπουργεία

Μετά τη σαρωτική νίκη που πέτυχε στις προεδρικές εκλογές, ο Ντόναλντ Τραμπ θα κληθεί τώρα να επιλέξει τα πρόσωπα εκείνα που θα στελεχώσουν την επόμενη κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών.

Με το δεδομένο ότι ο Τραμπ πρόκειται να ορκιστεί 47ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών την 20η Ιανουαρίου, έχει μπροστά του αρκετές εβδομάδες για να προχωρήσει στην επιλογή των μελών του επόμενου υπουργικού συμβουλίου καθώς και των άλλων υψηλόβαθμων αξιωματούχων της κυβέρνησής του.

Ακολουθεί μία λίστα με τους κορυφαίους υποψηφίους για τις βασικές θέσεις της κυβέρνησης Τραμπ στους τομείς της άμυνας, των πληροφοριών, της διπλωματίας, του εμπορίου, της μετανάστευσης καθώς και στη χάραξη οικονομικής πολιτικής, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters.

Jamie Dimon, πιθανός υπουργός Οικονομικών

Ο Διευθύνων Σύμβουλος της JP Morgan Chase & Co, Jamie Dimon θεωρείται φαβορί για τη θέση του υπουργού Οικονομικών, αν και δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί αν θα αναλάβει αυτή τη θέση.

Ο Dimon είναι πολέμιος αυτών που περιγράφει ως αδικαιολόγητα επαχθείς κανονισμούς στην οικονομία, που έχουν επιβληθεί από την Federal Reserve, την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και άλλους οργανισμούς. Πιθανότατα θα πιέσει για ευρεία ανάκληση αυτών των κανονισμών εάν αποτελέσει το «δεξί χέρι» του Τραμπ στην οικονομία.

Ωστόσο, αξιωοσημείωτο είναι ότι οι New York Times ανέφεραν τον Οκτώβριο πως ο Dimon προτιμούσε προσωπικά την Χάρις για πρόεδρο και θεώρησε τις ενέργειες του τότε προέδρου Τραμπ γύρω από την επίθεση της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο ως λόγο για να αποκλειστεί από τα δημόσια αξιώματα.

Scott Bessent, πιθανός υπουργός Οικονομικών

Πιθανότητες για τη θέση του «τσάρου» της αμερικανικής οικονομίας έχει και ο Scott Bessent, βασικός οικονομικός σύμβουλος του Τραμπ. Θεωρείται ευρέως ως κορυφαίος υποψήφιος για το υπουργείο Οικονομικών. Ο Bessent ήταν μακροχρόνιος επενδυτής σε hedge funds που δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Yale για αρκετά χρόνια, ενώ έχει μια αρκετά εγκάρδια σχέση με τον εκλεγμένο πρόεδρο.

Ενώ ο Bessent υποστήριζε παλαιότερα τις πολιτικές laissez-faire που ήταν δημοφιλείς στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα πριν από τον Τραμπ, επαίνεσε επίσης τη χρήση των δασμών από τον Τραμπ ως διαπραγματευτικό εργαλείο. Υποστήριξε επίσης την οικονομική φιλοσοφία του εκλεγμένου προέδρου, η οποία βασίζεται στον σκεπτικισμό τόσο απέναντι στους κανονισμούς όσο και απέναντι στο διεθνές εμπόριο.

John Paulson, πιθανός υπουργός Οικονομικών

Ο Paulson, ένας δισεκατομμυριούχος διαχειριστής hedge funds και μεγάλος δωρητής στην εκστρατεία του Τραμπ, είναι ένας άλλος κορυφαίος υποψήφιος για το υπουργείο Οικονομικών. Ο μακροχρόνιος χρηματοδότης του, ενημέρωσε τους συνεργάτες του ότι θα ενδιαφερόταν για αυτήν τη θέση.

Μακροχρόνιος υποστηρικτής των φορολογικών περικοπών και της χαλάρωσης των κανονισμών στην αγορά, το προφίλ του Paulson είναι σε μεγάλο βαθμό παρόμοιο με αυτό άλλων πιθανών μελών της οικονομικής ομάδας του Τραμπ. Έχει υποστηρίξει δημόσια τους στοχευμένους δασμούς ως εργαλείο για τη διασφάλιση της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ και την καταπολέμηση των αθέμιτων εμπορικών πρακτικών στο εξωτερικό.

Larry Kudlow, πιθανός υπουργός Οικονομικών

Η προσωπικότητα του Fox News, Λάρι Κάντλοου, ο οποίος υπηρέτησε ως διευθυντής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου για μεγάλο μέρος της πρώτης θητείας του Τραμπ, έχει μια εξαιρετική ευκαιρία να γίνει υπουργός Οικονομικών και πιθανότατα θα είχε την ευκαιρία να λάβει μια ξεχωριστή θέση με επίκεντρο τα οικονομικά, εφόσον ενδιαφέρεται.

Robert Lighthizer, πιθανός υπουργός Οικονομικών

Πιστός ακόλουθος του Τραμπ που υπηρέτησε ως εμπορικός εκπρόσωπός του στις ΗΠΑ ουσιαστικά για ολόκληρη τη θητεία του τότε προέδρου, ο Lighthizer θα κληθεί σχεδόν σίγουρα να τον υπηρετήσει ξανά από κάποια θέση. Αν και ο Bessent και ο Paulson πιθανότατα έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες για το υπουργείο Οικονομικών, ο Lighthizer έχει μια σημαντική ευκαιρία και μπορεί να είναι σε θέση να αναλάβει ξανά τον παλιό του ρόλο.

Όπως ο Τραμπ, έτσι και ο Lighthizer είναι σκεπτικιστής απέναντι στο ελεύθερο εμπόριο και πιστεύει σταθερά στους δασμούς. Ήταν μια από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες στον εμπορικό πόλεμο του Τραμπ με την Κίνα και στην επαναδιαπραγμάτευση της Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου της Βόρειας Αμερικής (NAFTA) με το Μεξικό και τον Καναδά κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ.

Richard Grenell, πιθανός σύμβουλος εθνικής ασφάλειας

Ο Grenell είναι από τους στενότερους συμβούλους του Τραμπ για την εξωτερική πολιτική. Κατά τη διάρκεια της πρώτης τετραετούς θητείας του Τραμπ, υπηρέτησε ως αναπληρωτής διευθυντής των εθνικών πληροφοριών και πρέσβης των ΗΠΑ στη Γερμανία. Όταν ο Τραμπ συναντήθηκε με τον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι τον Σεπτέμβριο, ο Grenell συμμετείχε στην κατ’ ιδίαν συνάντηση.

Οι ιδιωτικές συναλλαγές του Grenell με ξένους ηγέτες και η συχνά καυστική συμπεριφορά του, τον έχουν θέσει στο επίκεντρο πολλών αντιπαραθέσεων. Ωστόσο, θεωρείται κορυφαίος υποψήφιος για σύμβουλος εθνικής ασφάλειας.

Μεταξύ των πολιτικών τις οποίες έχει υποστηρίξει είναι η δημιουργία μιας αυτόνομης ζώνης στην ανατολική Ουκρανία για τον τερματισμό του πολέμου εκεί, μια θέση που το Κίεβο θεωρεί απαράδεκτη.

Robert O’Brien, πιθανός υπουργός Εξωτερικών

Ο O’Brien, ο τέταρτος και τελευταίος σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Τραμπ κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του, διατηρεί στενή σχέση με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο και οι δυο τους συχνά μιλούν για θέματα εθνικής ασφάλειας.

Είναι πιθανό να διεκδικήσει το υπουργείο Εξωτερικών ή άλλες κορυφαίες θέσεις σχετικές με την εξωτερική πολιτική και την εθνική ασφάλεια. Διατήρησε στενές επαφές με ξένους ηγέτες από τότε που ο Τραμπ άφησε την εξουσία, έχοντας συναντηθεί με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου στο Ισραήλ τον Μάιο.

Οι απόψεις του είναι κάπως πιο επιθετικές από ορισμένους συμβούλους του Τραμπ. Για παράδειγμα, έχει υποστηρίξει περισσότερο τη στρατιωτική βοήθεια για την Ουκρανία από πολλούς από τους Ρεπουμπλικάνους και είναι υπέρμαχος της απαγόρευσης του TikTok στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Bill Hagerty, πιθανός υπουργός Εξωτερικών

Γερουσιαστής των ΗΠΑ από το Τενεσί, ο οποίος εργάστηκε στη μεταβατική προσπάθεια του Τραμπ το 2016, ο Hagerty θεωρείται κορυφαίος υποψήφιος για τη θέση του υπουργού Εξωτερικών. Διατηρεί σταθερές σχέσεις με όλες τις «φατρίες» του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και πιθανότατα θα μπορούσε να περάσει εύκολα από τη Γερουσία.

Υπηρέτησε ως πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ιαπωνία στην πρώτη κυβέρνηση Τραμπ, σε μια εποχή που ο τότε πρόεδρος διαφήμιζε την καλή σχέση του με τον πρωθυπουργό της Ιαπωνίας, Σίνζο Άμπε.

Οι πολιτικές του Hagerty είναι σε γενικές γραμμές σύμφωνες με αυτές του Τραμπ. Νωρίτερα μέσα στο έτος, καταψήφισε ένα μεγάλο πακέτο στρατιωτικής βοήθειας για την Ουκρανία.

Marco Rubio, πιθανός υπουργός Εξωτερικών

Ο Rubio, γερουσιαστής των ΗΠΑ από τη Φλόριντα και υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων για την προεδρία το 2016, είναι επίσης υποψήφιος για τη θέση του υπουργού Εξωτερικών, με τις πολιτικές θέσεις του να προσεγγίζουν αρκετά αυτές του Τραμπ.

Όπως και ο Hagerty, ήταν και αυτός υποψήφιος αντιπρόεδρος του Τραμπ το 2024.

Ο Ρούμπιο ασχολείται εδώ και πολύ καιρό με υποθέσεις εξωτερικής πολιτικής στη Γερουσία, ιδίως όσον αφορά τη Λατινική Αμερική, ενώ έχει σταθερές σχέσεις με όλο το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.

Mike Waltz, πιθανός υπουργός Άμυνας

Πρώην μέλος των Ειδικών Δυνάμεων, ο οποίος είναι επί του παρόντος βουλευτής από τη Φλόριντα, ο Waltz έχει καθιερωθεί ως ένα από τα κορυφαία «γεράκια» της Κίνας στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Μεταξύ των διαφόρων νομοσχεδίων που σχετίζονται με την Κίνα που έχει συγχρηματοδοτήσει είναι μέτρα για τη μείωση της εξάρτησης των ΗΠΑ από κρίσιμα ορυκτά που εξορύσσονται στην Κίνα.

Ο Waltz συνομιλεί με τον Τραμπ και θεωρείται ευρέως ως ένας σοβαρός υποψήφιος για τη θέση του υπουργού Άμυνας.

Mike Pompeo, πιθανός υπουργός Άμυνας

Ο Pompeo, ο οποίος διετέλεσε διευθυντής της CIA και υπουργός Εξωτερικών κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ, θεωρείται κορυφαίος υποψήφιος για το υπουργείο Άμυνας, αλλά θα μπορούσε να «προσγειωθεί» και σε διάφορες άλλες θέσεις που αφορούν την εθνική ασφάλεια, τις πληροφορίες ή τη διπλωματία.

Ενώ φλέρταρε με την αμφισβήτηση του Τραμπ στις προκριματικές εκλογές, ο Pompeo δεν προχώρησε ποτέ σε αυτό και έχει «επιστρέψει» στη φιλική του σχέση με τον νεοεκλεγμένο πρόεδρο.

Ξεχωρίζει ως ο πιο σκληρός υπερασπιστής της Ουκρανίας μεταξύ των στενών συμμάχων του Τραμπ, μια θέση που τον φέρνει σε αντίθεση με τις περισσότερες υψηλόβαθμες προσωπικότητες στο στρατόπεδο του πιθανού αφεντικού του.

Tom Cotton, πιθανός υπουργός Άμυνας

Aξιωματικός του Στρατού με σπουδές στη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ και γερουσιαστής από το Αρκάνσας, ο Cotton είναι πολύ δημοφιλής μεταξύ των χορηγών του Τραμπ και είναι ένας σοβαρός υποψήφιος για τη θέση του υπουργού Άμυνας. Όπως και ο Haggerty, εμφανίστηκε να διεκδικεί τη θέση του υποψηφίου αντιπροέδρου στο πλευρό του Τραμπ.

O Cotton αντιπροσωπεύει τη συρρικνωμένη πτέρυγα των «γερακιών» του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, έχοντας υποστηρίξει σταθερά τη στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία.

Keith Hellog, πιθανός υποψήφιος για θέσεις εθνικής ασφάλειας

Aπόστρατος αντιστράτηγος που υπηρέτησε ως αρχηγός του επιτελείου του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας υπό τον Τραμπ, ο

Kellogg ακούγεται πάντα από τον Τραμπ και είναι υποψήφιος για πολλές θέσεις που σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια, αν και δεν είναι σαφές πού ακριβώς θα πάει.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, παρουσίασε στον Τραμπ ένα σχέδιο για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, το οποίο περιελάμβανε τον εξαναγκασμό και των δύο μερών να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά και τον αποκλεισμό της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ στο άμεσο μέλλον.

Tom Homan, πιθανός υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας

Ο Homan, ο οποίος υπηρέτησε ως αναπληρωτής διευθυντής Μετανάστευσης για ενάμιση χρόνο κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ, είναι υποψήφιος για το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας. Ο Τραμπ έκανε την πάταξη της παράνομης μετανάστευσης κεντρικό στοιχείο της εκστρατείας του, υποσχόμενος μαζικές απελάσεις.

Ο Τραμπ επαίνεσε συχνά τον Homan κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Κατά την πρώτη θητεία του Τραμπ, ο Homan ήταν κορυφαίος υπέρμαχος της αμφιλεγόμενης πολιτικής χωρισμού παιδιών, κατά την οποία παιδιά μεταναστών που είχαν εισέλθει παράνομα στη χώρα κρατούνταν χωριστά από τους γονείς τους.