Γιώργος Δαρίβας - Ο «Μακρονησιώτης» θρύλος του Ολυμπιακού
Tου Νικόλα Δενδρινού
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός απ' την ίδρυση του Ολυμπιακού (10/03/1925) και στο Ψυρρή της Αθήνας γεννιέται άλλος ένας θρύλος, που έμμελε να γράψει ιστορία με την ομάδα του Πειραιά (12/03/1926). Ο αείμνηστος Γιώργος Δαρίβας, ο οποίος, μάλιστα, απεβίωσε στην αρχή του έτους (15/1) σε ηλικία 98 ετών.
Απ'τις αλάνες του Ψυρρή... θρύλος στον Ολυμπιακό
Αγάπησε το άθλημα από μικρός παίζοντας στις αλάνες, όπου τον ανακάλυψε και τον ενέταξε στις γραμμές της η Νίκη Πλάκας από τα τελευταία χρόνια της κατοχής μέχρι και το 1946. Τότε ήταν που πραγματοποιήθηκε η μεταγραφή του στον Ολυμπιακό και ξεκίνησε να γράφει ιστορία. Στην ομάδα του Πειραιά συνάντησε τον θρυλικό αμυντικό Ανδρέα Μουράτη που βρισκόταν εκεί ήδη από την προηγούμενη χρονιά. Μαζί, κατέκτησαν το πρωτάθλημα το 1947 και το πρώτο νταμπλ της ιστορίας του συλλόγου το 1948, προϊδεάζοντας το κοινό για τα επόμενα χρόνια της κυριαρχίας που έμελλαν να έρθουν.
Τα επόμενα χρόνια οι "ερυθρόλευκοι" ενισχύθηκαν σημαντικά με ονόματα που ξεχώρισαν και μνημονεύονται μέχρι και σήμερα όπως ο Θανάσης Μπέμπης και ο Ηλίας Ρωσίδης. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε ξανά το νταμπλ το 1951. Μάλιστα, οι Δαρίβας και Μπέμπης πετυχαίνοντας 3 τέρματα έκαστος, μοιράστηκαν την πρώτη θέση των σκόρερ στο πρωτάθλημα.
Ακολούθησαν 8 χρόνια στα οποία οι Πειραιώτες είχαν, δίχως αμφισβήτηση, τον πρώτο λόγο στο ελληνικό ποδόσφαιρο αφού με μπροστάρη τον Δαρίβα, τους υπόλοιπους προαναφερθείς ποδοσφαιριστές αλλά και τον Κώστα Πολυχρονίου που ήρθε στο λιμάνι το 1953, ονομάστηκαν πρωταθλητές Ελλάδας 6 φορές (1954,1955, 1956,1957,1958,1959), Κυεπλλούχοι άλλες 6 (1952,1953,1954,1957,1958,1959), ενώ 4 φορές αναδείχθηκαν και νταμπλούχοι (1954,1957,1958,1959).
Ο «Λορέντζο», όπως ονομάστηκε μετά από έναν αγώνα της εθνικής ομάδας απέναντι στην Τουρκία για το Μεσογειακό Κύπελλο στον οποίο πέτυχε χατ-τρικ, υπήρξε ακρογωνιαίος λίθος αυτής της θρυλικής δεκαετίας, ως το 1958 που πήρε μεταγραφή στη Δόξα Πειραιά στην οποία έπαιξε για ένα χρόνο πριν κρεμάσει, οριστικά, τα παπούτσια του. Αργότερα επέστρεψε στον Ολυμπιακό δύο φορές αναλαμβάνοντας τη θέση του υπηρεσιακού προπονητή (1971,1975) οδηγώντας τον σε μία ακόμη κατάκτηση κυπέλλου (1971) και μία νταμπλ (1975).
Όταν αγωνίστηκε ως κρατούμενος της Μακρονήσου απέναντι στους «ερυθρόλευκους»
Μία όχι και τόσο γνωστή ιστορία για τον Δαρίβα είναι αυτή με την εξορία, τη Μακρόνησο και το φιλικό απέναντι στον Ολυμπιακό. Φημισμένος για τις αριστερές πεποιθήσεις του βρέθηκε να υπηρετεί τη θητεία του στο «νησί των βασανιστηρίων». Ο λόγος ήταν ότι μια μέρα στου Ψυρρή ενεπλάκη σε ένα επεισόδιο και πλακώθηκε με έναν Χίτη, δηλαδή ένα μέλος της γνωστής φιλοβασιλικής και αντικομμουνιστικής οργάνωσης.
Εκείνος ο καβγάς, λοιπόν, του έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχει σε έναν από τους πιο περίεργους αγώνες της Iστορίας, όχι τόσο του ποδοσφαίρου, αλλά της πολιτικής ζωής. Στις 26 Ιανουαρίου του 1949 ζήτησε, λοιπόν, ένα φιλικό με τον πρωταθλητή Ολυμπιακό, ο οποίος αποδέχθηκε την πρόταση.
Ο αγώνας, που διαφημίστηκε με στόχο να «εξαγνιστεί» το όνομα του νησιού σχετικά με όσα συνέβαιναν εκεί, έγινε στις 3 το μεσημέρι στην κατάμεστη Λεωφόρο με έπαθλο ένα Κύπελλο που θεσμοθέτησε η εφημερίδα «Εθνικόν Προσκλητήριον». Οι παίκτες της ομάδας (ένα μείγμα πολιτικών εξόριστων και φαντάρων του Α’ και Γ’ Τάγματος Σκαπανέων) φορούσαν φανέλες που στην πλάτη έγραφαν «Μακρόνησος», είχαν προπονητή και αρχηγό τον Αντώνη Παπαντωνίου του Παναθηναϊκού και παίκτες σημαντικών συλλόγων μεταξύ των οποίων και τέσσερις των «ερυθρολεύκων». Αυτοί ήταν: ο Γιώργος Δαρίβας, ο Ηλίας Μαλαμόπουλος, ο Διονύσης Γεωργάτος και ο τερματοφύλακας Νίκος Πολίτης.
Οι «Μακρονησιώτες», που νίκησαν με γκολ του Πατινιώτη στο 85’, ταξίδεψαν αυθημερόν με ένα σαπιοκάραβο για το Λαύριο, πήγαν απ’ ευθείας στους Αμπελόκηπους και έπαιξαν για κάτι περισσότερο από τη νίκη. Και αποθεώθηκαν από το κοινό, μέσα στο οποίο βρίσκονταν συγγενείς των εκτοπισμένων που ήθελαν να τους δουν, όχι γιατί λύγισαν τον πρωταθλητή, αλλά κυρίως γι’ αυτό που αντιπροσώπευαν. Οι επίσημοι δαγκώνονταν γιατί κατάλαβαν ότι τελικά ο κόσμος είχε άλλη άποψη και έτσι θέλησε να εκφράσει τις αντικαθεστωτικές του πεποιθήσεις.
Οπως είχε αποκαλύψει ο γιος του, Κυριάκος Δαρίβας, γεννημένος το 1960, μουσικός στο επάγγελμα: «ο πατέρας έπαιρνε ζωή από τον Ολυμπιακό. Μπορεί να μην έχανε ματς στο Γ. Καραϊσκάκης, αλλά όταν ήταν εκτός έδρας δεν άντεχε να το βλέπει από την τηλεόραση». Απλά μας ζήταγε να του πούμε το αποτέλεσμα». Και επίσης ξεκαθάρισε ότι: «ως προπονητής δούλεψε σχεδόν σε όλες τις ομάδες της Β’ Εθνικής και σε καμία της Α’, γιατί δεν ήθελε να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό».
