Η καλύτερη άμυνα, είναι η επίθεση;
Ένας από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς του πολέμου, ο Σουν Τζου, υποστήριζε : «Το να είσαι ανίκητος εξαρτάται από την άμυνα. Η πιθανότητα να νικήσεις εξαρτάται από την επίθεση». Στο ελληνικό πολιτικό τοπίο οι «στρατηγοί» δεν διακρίνονται για την στρατηγική τους κατάρτιση. Πολλές φορές οι επιτιθέμενοι αρπάζουν μια ευκαιρία που προσφέρει η συγκυρία χωρίς να υπάρχει στρατηγικός σχεδιασμός. Ελπίζουν δηλαδή στον τακτικό αιφνιδιασμό των αντιπάλων χωρίς απαραίτητα να έχουν φροντίσει να εξασφαλίσουν στην άμυνα τα νότα τους.
Από την άλλη οι ισχυροί πολιτικοί στρατοί πολλές φορές εμπιστεύονται τόσο πολύ την ισχύ τους που πιστεύουν τελικά ότι είναι άτρωτοι, ότι δεν κινδυνεύουν και κάνουν το μεγαλύτερο λάθος, δηλαδή, υποτιμούν τον αντίπαλο. Ταυτόχρονα αντιδρούν με αμετροέπεια, περίπου όπως αντιδρά το άλογο στην αλογόμυγα που μπορεί να το εκνευρίζει, χωρίς όμως να μπορεί να του κάνει μεγάλο κακό.
Όπως το καταδρομικό στυλ του μπουρλοτιέρη, ακόμα και αν φθείρει τον αντίπαλο, δεν συνεπάγεται ένα τελεσίδικο αποτέλεσμα, έτσι και μια υπερφίαλη αντιμετώπιση στηριγμένη στην υπεροπλία δεν συνεπάγεται την νίκη. Από την εποχή του Δαρείου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έχει αποδειχθεί ότι η αριθμητική υπεροπλία δεν φέρνει την νίκη.
Από την άλλη στην σύγχρονη εποχή που επικρατεί το αμερικανικό δόγμα «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση» έχουμε δει πλείστα όσα αυτογκόλ. Η μεγαλύτερη επιτυχία στον πόλεμο είναι να νικήσεις χωρίς μάχη. Αν αρχίσεις όπως το άλογο τις κλωτσοπατινάδες, πιθανότερο είναι να κουραστείς από το να πετύχεις την μύγα.
Στην πατρίδα μας οι πολιτικοί μας αμύνονται επιτιθέμενοι, χωρίς όμως να είναι καλοί ούτε στην επίθεση ούτε στην άμυνα. Γι αυτό, στο πεδίο των πολιτικών μας μαχών, κανείς δεν είναι ανίκητος και ταυτόχρονα κανένας δεν είναι μόνιμος θριαμβευτής. Η στρατηγική υποχώρηση είναι άγνωστη έννοια. Ο μακροχρόνιος σχεδιασμός, πολυτέλεια. Το γιουρούσι, αφήνει πολλά κενά στην άμυνα και συνήθως χάνει και το κέντρο…
Στην Ελλάδα το «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση» μοιάζει με διαβατήριο αποτυχίας.
