Η πιο θανατηφόρος αράχνη δεν είναι η μαύρη χήρα και τα αρσενικά της είναι πιο δηλητηριώδη
Η αράχνη χοάνη μπορεί να μην είναι η πιο γνωστή αράχνη, το δάγκωμά της, ωστόσο, είναι το πιο τοξικό στον κόσμο.
Το θέαμα μιας αράχνης δεν είναι ποτέ ευχάριστο, αλλά στην Αυστραλία έχουν έναν λόγο παραπάνω να φοβούνται. Ειδικά στην περιοχή του Σίδνεϊ, όπου ζει η λεγόμενη Atrax robustus (της οικογένειας Atracidae), οι κάτοικοι προσέχουν λίγο περισσότερο τα ρούχα, τα παπούτσια και τα ντουλάπια τους. Το δηλητήριό της επηρεάζει το νευρικό σύστημα, προκαλώντας σπασμούς και δυσκολία στην αναπνοή και είναι τόσο τοξικό, που αν δεν υπάρχει άμεση αντιμετώπιση, μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Τα φονικά αρσενικά
Όπως διαβάζουμε στο bgr.com παρόλο που τα θηλυκά είναι συνήθως μεγαλύτερα σε μέγεθος, τα αρσενικά είναι που θεωρούνται πιο επικίνδυνα για τον άνθρωπο (αντίθετα με τις μαύρες χήρες). Αυτό συμβαίνει γιατί περιπλανιούνται πολύ περισσότερο, ψάχνοντας για θηλυκά, και έτσι αυξάνεται η πιθανότητα να έρθουν σε επαφή με ανθρώπους. Οι αράχνες αυτές, μάλιστα, είναι πιο δραστήριες τους θερμούς μήνες του χρόνου.
Για την αντιμετώπιση της αράχνης χοάνης (το όνομα προκύπτει από τη δημιουργία ιστού που μοιάζει με χωνί), η Αυστραλία έχει δημιουργήσει ειδικά σημεία συλλογής που διαχειρίζεται το Australian Reptile Park. Οι κάτοικοι που συλλαμβάνουν μια αράχνη χοάνη πρέπει να τη μεταφέρουν σε αυτά τα σημεία προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή αντιδότου.
Το δηλητήριό της είναι τόσο τοξικό, που όποιος δεχτεί δάγκωμα πρέπει να πιέσει το τραύμα και να κάτσει ουσιαστικά ακίνητος μέχρι να φτάσει βοήθεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι το δάγκωμα της αράχνης του Σίδνεϊ μπορεί να σκοτώσει πιθήκους μέσα σε λίγες ώρες. Παρ’ όλα αυτά, χάρη στο αντίδοτο, δεν έχει καταγραφεί κανένας θάνατος από τη δεκαετία του '80 και μετά, παρόλο που περίπου 20 άνθρωποι δαγκώνονται κάθε χρόνο.
Η σύγκριση με τις άλλες δηλητηριώδεις αράχνες
Σε σύγκριση με άλλες δηλητηριώδεις αράχνες, η αράχνη χοάνη ξεχωρίζει για την επικινδυνότητά της. Η βραζιλιάνικη περιπλανώμενη αράχνη, αν και τοξική, μπορεί να ελέγξει την ποσότητα δηλητηρίου που εκκρίνει και σπάνια προκαλεί θανάτους. Η αυστραλιανή μαύρη χήρα, προκαλεί σοβαρά νευρολογικά συμπτώματα, όπως ναυτία και έντονο πόνο. Αντίθετα, η Joro, που συναντάται στις ΗΠΑ, δεν είναι επικίνδυνη για τον άνθρωπο, αν και το μεγάλο της μέγεθος και η ικανότητά της να πετά στον αέρα με τον ιστό της μπορεί να τρομάξει όποιον τη συναντήσει.
Η επιστήμη και η πρόοδος της ιατρικής, με τα αντίδοτα και την κατανόηση της συμπεριφοράς τους, μας επιτρέπουν να συνυπάρχουμε ακόμη και με τα πιο επικίνδυνα είδη — και να τα αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία. Όσο αυτό είναι δυνατόν…
