Η πτώση ενός θρύλου: Σαν σήμερα η «αποκαθήλωση» του μεγαλύτερου Βρετανού όλων των εποχών
Στις 5 Απριλίου 1955 σημειώθηκε η αρχή του τέλους για ένα από τα πιο εμβληματικά πρόσωπα του 20ού αιώνα, τον Ουίνστον Τσόρτσιλ.
Ήταν ο αδιαμφισβήτητος γίγαντας στην ιστορία της Βρετανίας για τον 20ό αιώνα. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο πολιτικός που πριν από λίγα χρόνια ψηφίστηκε ως «ο μεγαλύτερος Βρετανός όλων των εποχών», διετέλεσε πρωθυπουργός από το 1951 μέχρι μία ημέρα σαν σήμερα, τη 5η Απριλίου του 1955, οπότε και παραιτήθηκε (απρόθυμα) από το αξίωμα του.
Συνέχισε βέβαια να είναι βουλευτής, αν και έκτοτε δεν ξαναπήρε τον λόγο στη Βουλή. Το καλοκαίρι του 1949, ενώ βρισκόταν σε διακοπές στον νότο της Γαλλίας, υπέστη ένα ελαφρύ εγκεφαλικό και ήδη στα τέλη του 1951 ο Γεώργιος ΣΤ’ σκεφτόταν να ζητήσει την παραίτησή του (αν και ο θάνατος του ίδιου του βασιλιά την ερχόμενη άνοιξη ίσως τον εμπόδιζε να κάνει κάτι τέτοιο, ακόμη κι αν δεχόταν).
Στη Βρετανία, οι αρχές της δεκαετίας του 1950 ήταν μία εποχή τόσο ριζικών κοινωνικών αλλαγών, όσο και διεθνών υποχωρήσεων, πράγματα για τα οποία ο Τσόρτσιλ ένιωθε άβολα και τα οποία ήταν σαφώς ακατάλληλος να διαχειριστεί. Όπως είχε δηλώσει το 1941, «δεν έγινα πρωθυπουργός για να επιβλέπω τον διαμελισμό της Βρετανικής Αυτοκρατορίας». Φυσικά, αυτό ακριβώς και έγινε. Η παρακμή του ίδιου του Τσόρτσιλ και της Βρετανίας συνεχίστηκαν παράλληλα - κι εκείνος προσπάθησε να αρνηθεί και τις δύο.
Τον Ιούνιο του 1953 έλαβε χώρα η στέψη μίας νέας βασίλισσας -η αρχή μίας νέας εποχής- και ο Τσόρτσιλ υπέστη ένα δεύτερο, πολύ πιο σοβαρό εγκεφαλικό. Οι ιατρικές σημειώσεις αλλοιώθηκαν ώστε να μην αποκαλυφθούν οι λεπτομέρειες του τί ακριβώς είχε συμβεί και -σε κάποιον βαθμό προς έκπληξη και του ιδίου- ο Τσόρτσιλ συνέχισε να εργάζεται. Αναμενόμενα, όμως, ήταν γέρος, άκαμπτος και ισχυρογνώμων- όπως σχολίασε κατ’ ιδίαν ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ.
Στις διεθνείς διασκέψεις, η άρνησή του να φορέσει ακουστικά βαρηκοΐας κατέστησε αναγκαίο οι υπόλοιποι παριστάμενοι να φωνάζουν. Εξακολούθησε να πιστεύει στον κεντρικό ρόλο που διαδραμάτιζε η Βρετανική Αυτοκρατορία και την «ιδιαίτερη σχέση» που είχε οικοδομήσει με τον Φράνκλιν Ρούσβελτ, πολύ καιρό αφότου αμφότεροι αυτοί οι ισχυρισμοί είχαν πάψει να ανταποκρίνονται ιδιαίτερα στην πραγματικότητα. Άντεξε άλλα δέκα χρόνια. Όταν πέθανε, είχε υπηρετήσει ως βουλευτής πέντε διαφορετικών περιφερειών, ολοκληρώνοντας μία καριέρα σχεδόν 64 συνεχόμενων ετών.
