Ντε και καλά ο Ανδρουλάκης να κάνει (ένα ακόμα) πολιτικό χαρακίρι
Πραγματικά ώρες - ώρες είναι ακατανόητη η εμμονή ορισμένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ.
Τα στελέχη αυτά, αν και χρόνια στο κουρμπέτι, δε μπορούν να ξεπεράσουν τα αριστερά ιδεολογικά τους κολλήματα. Μιλάμε για απόψεις μειοψηφικές τόσο στο κόμμα όσο και στην κοινωνία- κατά την άποψή μου - αλλά λόγω προβολής που έχουν οι ίδιοι από τα ΜΜΕ καταφέρνουν και κάνουν γνωστές τις απόψεις τους, δίνοντας την εντύπωση ότι συμφωνούν κι άλλοι μαζί τους.
Φυσικά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και ο Ανδρουλάκης, που κάηκε στο χυλό με την Κωνσταντοπούλου φαντάζομαι δεν θα θέλει να κάνει άλλο πολιτικό χαρακίρι, όπως με τόση ευκολία του προτείνουν διάφοροι δημοσιολογούντες.
Διότι αυτό που δεν έχουν καταλάβει ή δεν θέλουν να καταλάβουν οι συγκεκριμένοι, είναι ότι το Κέντρο και οι πολίτες που απέχουν από την εκλογική διαδικασία (και είναι όντως πολλοί) πρέπει να πειστούν να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ, αν θέλει να έχει τύχη στις επόμενες εκλογές.
Και όχι οι διάφοροι αριστεροί, αριστερίζοντες που ούτε η πλειοψηφία είναι και επιπροσθέτως, θα πάνε προς άλλες επιλογές ψήφου πχ Ζωή Κωνσταντοπούλου αντί για το ΠΑΣΟΚ. Άραγε, δεν βλέπουν πόσο έξυπνα παίζει για λογαριασμό του ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τους παίρνει το χαρτί;
Ρητορικό το ερώτημα, προφανής η απάντηση. Ας πούμε χθες, ο κατά τα άλλα συμπαθής Θόδωρος Μαργαρίτης, έκανε ανάρτηση για να την πει στον Ανδρουλάκη ότι κάνει λάθος που δεν συμπλέει και δεν υπογράφει το κοινό κείμενο για τη Γάζα, με πρόταση του ΚΚΕ, με τον ΣΥΡΙΖΑ, την Πλεύση Ελευθερίας και τη Νέα Αριστερά.
Δηλαδή έκανε αμάν και πως το κόμμα του και ο Ανδρουλάκης -μετά την πρόταση δυσπιστίας- να αποδείξουν ότι δεν είναι ουρά της Ζώής και ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα καταγγελίας, αλλά ο Θόδωρος ζητά να το επαναλάβει και να κάνει ένα ακόμη ανέλπιστο δώρο στην κυβέρνηση υπογράφοντας το κείμενο που μεταξύ άλλων ζητά να μπει τέλος στην αμυντική συνεργασία που έχουμε με το Ισραήλ.
Ο γραμματέας της Ανανεωτικής Αριστεράς και μέλος του -ντε φάκτο- καταργηθέντος Πολιτικού Συμβουλίου είναι γνωστό ότι θέλει τη σύμπραξη των αριστερών προοδευτικών κομμάτων, απλά δεν λέει να αντιληφθεί ότι με την πολιτική μέθοδο που εισηγείται, κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ δε θα γίνει ούτε τον αιώνα τον άπαντα.
Αν από την άλλη, ο σκοπός είναι να ενωθεί με τους παλιούς συντρόφους του στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΔΗΜΑΡ (και να μείνουν στο περιθώριο), τότε πάω πάσο, όμως αυτό ούτε ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ το εγκρίνει ούτε βεβαίως ο Ανδρουλάκης.
