Ποιες οι πιθανότητες να επιβιώσει κάποιος από πυρηνικό χτύπημα: Ο ρόλος της θερμικής ακτινοβολίας

Τον επόμενο μήνα συμπληρώνονται 80 χρόνια από τότε που οι ιαπωνικές πόλεις Χιροσίμα και Ναγκασάκι καταστράφηκαν ολοσχερώς από τις πρώτες πυρηνικές επιθέσεις που σημειώθηκαν ποτέ στην ανθρωπότητα από τις ΗΠΑ.

Περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι, θα πέθαιναν μέχρι το τέλος του έτους ως άμεση συνέπεια των εκρήξεων, με πολλούς επιζώντες να έχουν υποστεί μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία που αντιμετωπίζουν ακόμη.

Μέχρι σήμερα, αυτές είναι οι μόνες περιπτώσεις χρήσης πυρηνικών όπλων, ωστόσο, παρά αναφέρεται ότι το 2025, εξακολουθούν να υπάρχουν πάνω από 12.200 πυρηνικές κεφαλές στον πλανήτη, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του sciencealert.com.

Η λάμψη εκτυφλωτικού φωτός 

Τι θα συνέβαινε όμως αν κάποια χώρα με πυρηνικές εγκαταστάσεις αποφάσιζε να «πατήσει το κουμπί»;

Στο παρακάτω βίντεο, μια ομάδα, αυτή της AsapSCIENCE, αναλύει την επιστήμη γύρω από τις πυρηνικές βόμβες με σκοπό να προβλέψει πόσο πιθανό είναι να επιβιώσει κάποιος από ένα ενδεχόμενο χτύπημα.

Καταρχάς, δεν υπάρχει σαφής τρόπος για να γίνει εκτίμηση της επίδρασης μιας μόνο πυρηνικής βόμβας, επειδή αυτή εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Κάποιοι από αυτούς είναι ο καιρός, η ώρα, η γεωγραφική διάταξη του σημείου καθώς και αν θα εκραγεί στο έδαφος ή στον αέρα.

Όπως εξηγείται στο βίντεο, περίπου το 35% της ενέργειας μιας πυρηνικής έκρηξης απελευθερώνεται με τη μορφή θερμικής ακτινοβολίας. Δεδομένου ότι η θερμική ακτινοβολία ταξιδεύει περίπου με την ταχύτητα του φωτός, το πρώτο πράγμα που θα χτυπήσει κάποιον είναι μια λάμψη εκτυφλωτικού φωτός και θερμότητας.

Το ίδιο το φως είναι αρκετό για να προκαλέσει αστραπιαία τύφλωση, ωστόσο συνήθως αυτή αποτελεί μια προσωρινή μορφή απώλειας όρασης που μπορεί να διαρκέσει λίγα λεπτά.

Το βίντεο του AsapSCIENCE εξετάζει μια βόμβα ενός μεγατόνου, η οποία είναι 80 φορές μεγαλύτερη από τη βόμβα που εξερράγη πάνω από τη Χιροσίμα, αλλά πολύ μικρότερη από πολλά σύγχρονα πυρηνικά όπλα. Για μια βόμβα αυτού του μεγέθους, άτομα σε απόσταση έως και 21 χιλιομέτρων θα βιώσουν αστραπιαία τύφλωση σε μια καθαρή μέρα, και άτομα σε απόσταση έως και 85 χιλιομέτρων θα τυφλώνονταν προσωρινά.

Το ζήτημα της θερμότητας

Η θερμότητα αποτελεί πρόβλημα για όσους βρίσκονται πιο κοντά στην έκρηξη. Ήπια εγκαύματα πρώτου βαθμού μπορούν να συμβούν έως και 11 χιλιόμετρα μακριά, ενώ εγκαύματα τρίτου βαθμού – αυτά που καταστρέφουν και προκαλούν φουσκάλες στον δερματικό ιστό – θα μπορούσαν να επηρεάσουν οποιονδήποτε σε απόσταση έως και 8 χιλιομέτρων. Μάλιστα, αυτά πιθανότατα θα ήταν θανατηφόρα εάν δεν λάβουν αμέσως ιατρική περίθαλψη.

Αυτές οι αποστάσεις είναι μεταβλητές, ανάλογα όχι μόνο με τον καιρό, αλλά και με το τι φοράτε. Συγκεκριμένα, τα λευκά ρούχα έχουν τη δυνατότητα να αντανακλούν μέρος της ενέργειας μιας έκρηξης, ενώ τα πιο σκούρα ρούχα να την απορροφήσουν. Βέβαια, είναι απίθανο η επιλογή των ρούχων να κάνει τελικά μεγάλη διαφορά για όσους βρίσκονται πολύ κοντά στην έκρηξη.

Εκτιμάται ότι το ίδιο το κέντρο ενός πυρηνικού όπλου μπορεί να δημιουργήσει θερμοκρασίες κοντά στους 100 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, ή περίπου πέντε φορές τη θερμοκρασία στον πυρήνα του Ήλιου.

Ωστόσο όσοι βρίσκονται πιο μακριά από το κέντρο της έκρηξης, υπάρχουν άλλες επιπτώσεις που επίσης πρέπει να ληφθούν υπόψη εκτός από τη θερμότητα.

Η πίεση του αέρα

Η έκρηξη μιας πυρηνικής έκρηξης «διώχνει» τον αέρα μακριά από το σημείο της έκρηξης. Αυτό δημιουργεί ξαφνικές αλλαγές στην πίεση του που μπορούν να συνθλίψουν διάφορα αντικείμενα και να γκρεμίσουν κτίρια.

Εντός ακτίνας 6 χιλιομέτρων από μια βόμβα ενός μεγατόνου, τα κύματα έκρηξης θα παρήγαγαν 180 μετρικούς τόνους δύναμης στους τοίχους όλων των διώροφων κτιρίων και ταχύτητες ανέμου 255 χιλιομέτρων/ώρα. Σε ακτίνα 1 χιλιομέτρου, η μέγιστη πίεση είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη και οι ταχύτητες ανέμου μπορούν να φτάσουν τα 756 χιλιόμετρα/ώρα.

Τεχνικά, οι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν τόσο μεγάλη πίεση, ωστόσο οι περισσότεροι θα σκοτώνονταν από την πτώση κτιρίων.

Το κεφάλαιο ακτινοβολία

Αν με κάποιο τρόπο κάποιος επιβιώσει από όλα αυτά, δεν τελειώνουν εδώ οι τραγικές επιπτώσεις. Από την έκρηξη, δημιουργείται τεράστια ποσότητα ακτινοβολίας η οποία αποτελεί την πιο μακροχρόνια συνέπεια.

Οι εκρήξεις τόσο στη Χιροσίμα όσο και το Ναγκασάκι ήταν εκρήξεις που συνέβησαν στον αέρα. Αν αυτές είχαν πραγματοποιηθεί στο επίπεδο του εδάφους, το υλικό στην επιφάνεια μπορεί να είχε ακτινοβοληθεί έντονα.

Tα ραδιενεργά σωματίδια μπορούν να ταξιδέψουν αξιοσημείωτα μακριά. Μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι υπολείμματα ραδιενεργού άνθρακα από δοκιμές πυρηνικών βομβών του Ψυχρού Πολέμου έχουν βρεθεί μέχρι κάτω στην Τάφρο των Μαριάνων, το βαθύτερο σημείο των ωκεανών του κόσμου.

Και πάλι, όλα αυτά είναι υποθετικά, υπάρχουν διεθνείς συνθήκες που ισχύουν για την αποτροπή της εξάπλωσης και της χρήσης πυρηνικών όπλων, οπότε ελπίζουμε ότι δεν θα χρειαστεί ποτέ να μάθουμε καμία από αυτές τις πληροφορίες στην πραγματικότητα.