Προμηθέας Αλειφερόπουλος: «Έκανα ναρκωτικά για να αντέξω τη ζωή, τους άλλους και τον εαυτό μου»

Ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος ήταν καλεσμένος στο «Καλύτερα Αργά» του Action 24  και μίλησε στην Αθηναΐδα Νέγκα για τον εθισμό του στα ναρκωτικά, πώς έχασε τον εαυτό του μέσα σε όλο αυτό, πώς κατάφερε να απεμπλακεί και φυσικά για τον κίνδυνο που ακόμη είναι εκεί έξω και παραμονεύει.

«Έχω ιστορία με καταχρήσεις. Παλαιότερα έβρισκα τις διεξόδους μου έτσι. Κάποια στιγμή αποφάσισα ότι πρέπει να σταματήσει αυτό. Ξεκίνησε από τρυφερή ηλικία και συνεχίστηκε μέχρι μεγάλη ηλικία με μέτρο. Αλλά το μέτρο δεν έβγαζε από τη ζωή μου αυτή την επαφή.

Η βοήθεια

Κάποια στιγμή άρχισα να σκέφτομαι και άλλα πράγματα. Τι ψάχνω, τι δεν ψάχνω κάνοντας χρήση και μουδιάζοντας τον εαυτό μου. Κάποια στιγμή ζήτησα βοήθεια για αυτό. Πήγα οικειοθελώς στο ΚΕΘΕΑ. Αυτό ήταν από τις καλύτερες επιλογές που έχω κάνει στη ζωή μου, από τις ελάχιστες φορές που έχω πει μπράβο στον εαυτό μου, γιατί έχω μια μεγάλη δυσκολία να πω μπράβο στον εαυτό μου. Πιθανόν να το κλείδωνα αυτό το θέμα κιόλας με τη χρήση.

Ήμουν πάντοτε δραστήριος και αυτό ήταν μεγάλη παγίδα. Ήμουν λειτουργικότατος και υπεύθυνος. Ήμουν εξαρτημένος. Έπρεπε κάπως να κάνω κεφάλι. Αλλά εγώ νιώθω ότι πάει και βαθύτερα. Πάει στο για να αντέξω τη ζωή, για να αντέξω τους άλλους, για να αντέξω τον εαυτό μου.

«Κάτι θάβεις, κάτι μουδιάζεις»

Σε αντίθεση με άλλους χρόνιους χρήστες, ας πούμε, δεν ονειρευόμουν ποτέ τη ζωή μου για πάντα έτσι. Πάντα είχα μια αίσθηση παροδικότητας σε αυτό. Έχω φίλους που είναι αμετανόητοι και σου λένε μα, εντάξει, δεν κάνω κάτι τρομερό. Γιατί να μην το κάνω; Θα είμαι cool, θα είμαι σε επαφή με τα πράγματα. Εμένα δεν μ' άρεσε αυτό. Πάντα με μιζέριαζε. Και όταν έβλεπα ανθρώπους από μια ηλικία και μετά σε αυτό, παρατηρούσα κάποια πράγματα στο μυαλό, στην ομιλία, κάτι χαρακτηριστικά που δεν μου άρεσαν. 

Και αυτό ισχύει για οποιαδήποτε χρήση. Μπορεί να είναι απλά το κρασάκι μου, γιατί πρέπει να το πίνω κάθε βράδυ, αλλιώς δεν ηρεμώ. Κάτι θάβεις, κάτι μουδιάζεις, μπαίνεις σε μια αγκαλίτσα, πλασματική και δεν βρίσκεις ποιο είναι το έλλειμμα. Δηλαδή, αυτό που έμαθα μέσα από τη θεραπεία, ήταν ότι δεν είναι τι θέλεις στη χρήση, είναι τι άλλο θέλεις και το καλύπτεις με τη χρήση. Και αυτό, οφείλεις να το ψάξεις και για να κόψεις, αλλά οφείλεις να συνεχίσεις να το ψάχνεις και μετά. Γιατί μετά απλά θα αντικαταστήσεις τον έναν εθισμό με άλλον.

Εγώ, ας πούμε, έπεσα στα social media, με το που σταμάτησα τις καταχρήσεις, άρχισα να μπαίνω σε social media. Μέχρι που κατάλαβα κάποια στιγμή, έμεινε ότι γιατί σκρολάρω, δεν με νοιάζει αυτό που βλέπω, δεν με αφορά καθόλου γιατί το διαβάζω, γιατί το κοιτάω. Αλλά παραμονεύει αυτό παντού.

Έχω περάσει από φάσεις που ήμουνα έτσι, αλλά θα έλεγα ότι αυτό που επικράτησε και παρέμεινε στην πιο ενήλικη ζωή μου, ήταν περισσότερο κάτι να με κατευνάσει το βράδυ, να με ρίξει για να μπορέσω να κοιμηθώ, να γίνω κανονικός άνθρωπος. 

«Δεν ξέρω πώς τελειώνει κάτι τέτοιο»

Είναι πολύ βασικό κομμάτι της ζωής μου, πολύ βασικό κομμάτι της προσωπικότητάς μου. Δεν ξέρω πώς τελειώνει κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω πώς σταματάει η ανάγκη για παρηγοριά και συντροφιά στη μοναξιά. Όσο μεγαλώνω προσπαθώ να μαλακώνω απέναντι στα πράγματα και ξέρω ότι η χρήση χρειάζεται μια αυστηρότητα και το έμαθα.

Γιατί όταν θες να κόψεις κάτι πρέπει να γίνεις κέρβερος με τον εαυτό σου, η ανεκτικότητα δεν χωράει. Όμως, στην πορεία και στη συνέχεια της ζωής θέλω να είμαι πιο ανεκτικός. Και το θέλω αυτό και το επιζητώ. Και θεωρώ ότι αν λύσω, και λύνω συνεχώς τα θέματα μου, θα γίνομαι πιο μαλακός και δεν θα χρειάζεται να έχω συνέχεια την άμυνα ψηλά για να τα βγάλω πέρα».

Τα ψέματα στη γυναίκα του

«Άρχισα να κρύβω πράγματα και αυτό ήταν ένα μεγάλο καμπανάκι για μένα, γιατί από εκείνη δεν έκρυβα ποτέ κάτι τέτοιο. Στην καραντίνα βάρεσε ένα καμπανάκι, γιατί είδα ότι επιστρέφω σε patterns που είχα πολύ μικρότερος, γιατί ξαφνικά είχα πολύ χρόνο. Παρόλα αυτά είμαι γονιός, οπότε ήμουν δραστήριος και λειτουργικός.

Αλλά η εξάρτηση έτσι είναι. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά ότι όταν ξεκίνησα στο πρόγραμμα, στα παζάρια που έκανα με τον εαυτό μου τις πρώτες μέρες, έλεγα, έλα μωρέ, μια φορά δεν θα το μάθει κανείς. Και γέλαγα με τον εαυτό μου και έλεγα, ποιος θα το μάθει, μόνος σου πήγες. Εσύ θα το ξέρεις, άρα θα το μάθεις εσύ».

Η συμβουλή στον γιο του

«Στον γιο μου θα πω να δοκιμάζει ό,τι πραγματικά έχει περιέργεια να δοκιμάσει, να προσπαθεί να μην μιμείται τους άλλους και να είναι πάντα σε επαφή με τον εαυτό του. Αν ψάχνεται πάντα και είναι λίγο δύσπιστος ως προς το τι κάνεις καλά, θα έχει τον νου του και όλα θα πάνε καλά».