Σαν σήμερα 24 Φεβρουαρίου μίλησε για πρώτη φορά γυναίκα στο κοινοβούλιο της Βρετανίας
«Αναγνωρίζω πως είναι πολύ δύσκολο για ορισμένα αξιότιμα μέλη να αποδεχθούν την πρώτη γυναίκα εκπρόσωπο μέσα στη Βουλή». Με αυτά τα λόγια – «σπόντα» ξεκίνησε την ομιλία της στο βρετανικό κοινοβούλιο η Νάνσι Άστορ, η οποία έγινε η πρώτη γυναίκα που μίλησε ποτέ από το βήμα της Βουλής, μία ημέρα σαν σήμερα, το 1919.
Γενικώς οι Βρετανοί έχουν μεγάλη ιδέα για το κοινοβούλιο τους καθώς το θεωρούν ως έναν από τους παλαιότερους θεσμούς στον κόσμο. Όχι αδίκως βέβαια καθώς αποτελεί γεγονός πως η κλήση σημαίνοντων προσώπων για να δίνουν συμβουλές στον βασιλιά χρονολογείται από τον 13ο αιώνα.
Επίσης, αποτελεί γεγονός πως όσο κι αν αποτελεί «κέντρο της Δημοκρατίας» για τους Βρετανούς τόσο παραμένει μνημειώδης και η... εκκεντρική ιστορία που έχει από πίσω του το Κοινοβούλιο καθώς από τα έδρανά του έχουν περάσει από παράφρονες και κλέφτες μέχρι μεθύστακες, τρομοκράτες και προδότες.
Όσο... προοδευτικοί όμως κι αν ήταν οι Βρετανοί, έπρεπε να φτάσουμε στο 1919 για να φτάσει μία γυναίκα βουλευτής να εκφωνήσει ομιλία από το βήμα της Βουλής.
Ποια ήταν η Νάνσι Άστορ
Ορισμένες γυναίκες είχαν λάβει επιτέλους δικαίωμα ψήφου το 1918. Σύντομα ακολούθησε η εκλογή γυναικών σε θέση βουλευτών. Η Κόνστανς Μάρκιεβιτς είχε εκλεγεί στα τέλη του 1918, όμως βρισκόταν στη φυλακή και, όπως οι υπόλοιποι του Σιν Φέιν, αρνήθηκε να παρουσιαστεί στο Γουέστμινστερ. Στα τέλη του 1919 εξελέγη μία άλλη γυναίκα, αυτή τη φορά στο Πλίμουθ. Είχε κι εκείνη μία κάπως παράξενη ιστορία. Ήταν Αμερικανή, από τη Βιρτζίνια, και το πατρικό της όνομα ήταν Νάνσι Λάνγκχορν. Όμως χάρη στον γάμο της με έναν γόνο της οικογένειας Άστορ ήταν επίσης υποκόμισσα.
Τον Οκτώβριο, όταν πέθανε ο πεθερός της Νάνσι, ο βουλευτής σύζυγός της κληρονόμησε τον τίτλο, καθώς και τη θέση του στη Βουλή των Λόρδων. Αυτό προκάλεσε έκτακτες εκλογές για τη θέση του στη Βουλή των Κοινοτήτων. Η Νάνσι συμμετείχε ως υποψήφια και κέρδισε με 52%, εντυπωσιάζοντας τους ψηφοφόρους με την αμερικανική της ευθύτητα, τόσο σε θέματα πολιτικής όσο και απέναντι σε όποιους προσπαθούσαν να την προκαλέσουν.
Τα πρώτα λόγια που είπε ποτέ γυναίκα μέλος του βρετανικού κοινοβουλίου ήταν λοιπόν τα ακόλουθα: «Αναγνωρίζω πως είναι πολύ δύσκολο για ορισμένα αξιότιμα μέλη να αποδεχθούν την πρώτη γυναίκα εκπρόσωπο μέσα στη βουλή». Η απάντηση σε αυτό ήταν ένα συλλογικό, ευγενικό μουρμούρισμα: «Μα όχι καθόλου!». Έπειτα επαίνεσε τους ψηφοφόρους του Πλίμουθ, οι οποίοι είχαν επιδείξει την ίδια αδιαφορία για το ρίσκο με τους φημισμένους συντοπίτες τους από το παρελθόν, όπως ο Φράνσις Ντρέικ, κι έπειτα ξεκίνησε μία παθιασμένη ομιλία υπέρ των περιορισμών του αλκοόλ.
Στη διάρκεια της μακράς βουλευτικής της καριέρας, προώθησε υποθέσεις τις οποίες είχαν αμελήσει τα περισσότερα αρσενικά μέλη του κοινοβουλίου, όπως η πρόσληψη των γυναικών στο Δημόσιο, η εγκληματικότητα κατά των εφήβων και η πρωτοβάθμια εκπαίδευση, δείχνοντας πως η μεταβαλλόμενη σύνθεση του κοινοβουλίου θα άλλαζε και τον χαρακτήρα του νομοθετικού του έργου.
