Στέφανος Τσιτσιπάς: Δεν ξέρω αν ήμουν ο Πυθαγόρας ή ο Σωκράτης στην προηγούμενη ζωή μου
Για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, στην προσπάθεια να γίνει επαγγελματίας τενίστας, σε μια περίοδο που ολόκληρη η Ελλάδα υπέφερε από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, μίλησε ο κορυφαίος Έλληνας τενίστας όλων των εποχών, Στέφανος Τσιτσιπάς, στην στήλη του «Behind the Racquet», μια σελίδα η οποία ασχολείται με προσωπικές ιστορίες τενιστών.
Έκανε ιδιαίτερη αναφορά στα μοναχικά ταξίδια, στις ατελείωτες νύχτες χωρίς ύπνο και σε όλα αυτά που του έδωσαν επιπλέον κίνητρο, ώστε τώρα να λογίζεται ως ένας από τους κορυφαίους τενίστες στον κόσμο και η μεγάλη ελπίδα της ATP για την επόμενη μέρα, μετά την απόσυρση των Big Three. «Είμαι φιλοσοφικός τύπος, προέρχομαι από μια χώρα με πλούσια ιστορία στη φιλοσοφία και δεν ξέρω αν ήμουν ο Πυθαγόρας ή ο Σωκράτης στην προηγούμενη ζωή μου», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Διαβάστε αναλυτικά τις δηλώσεις του Στέφανου Τσιτσιπά:
«Το 2018 μπήκα στους πρώτους 15 της παγκόσμιας κατάταξης και ήμουν seeded στα Grand Slams. Τότε συνειδητοποίησα τι δυνατότητες είχα. Στην αρχή, απλά ταξίδευα με τον πατέρα μου. Τώρα ταξιδεύω με τον πατέρα μου, τη μητέρα μου και τα τρία αδέρφια μου. Είμαι η κύρια πηγή εισοδήματος για την οικογένεια.
Έχω κάποια χόμπι που με ενδιαφέρουν στις διάφορες πτυχές της ζωής μου. Αυτές οι δραστηριότητες με κρατάνε δημιουργικό και αντικατοπτρίζονται στο παιχνίδι μου. Μερικές φορές, κάνω δημοσιεύσεις στα social media που δεν τις καταλαβαίνουν πολλοί άνθρωποι. Αυτές οι δημοσιεύσεις εκφράζουν την εσωτερική μου δημιουργικότητα. Φέρνω στη ζωή την ανατροπή του Στέφανου. Μου αρέσει να φιλοσοφώ, προέρχομαι από μια χώρα με μεγάλη ιστορία στη φιλοσοφία και δεν ξέρω αν ήμουν ο Πυθαγόρας ή ο Σωκράτης στην προηγούμενη ζωή μου, αλλά δε θα με πείραζε να μην είμαι και κανείς από αυτούς.
Υπήρξε μια εποχή που δεν τα πήγαινα καλά. Άρχισα να παίζω στα Futures και αμφέβαλλα για τον εαυτό μου. Δεν ήμουν σίγουρος αν ήμουν αρκετά καλός για να παίξω επαγγελματικά. Η χώρα μου βρισκόταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και ολόκληρος ο πληθυσμός υπέφερε. Τα αδέλφια του πατέρα μου ήταν άνεργα και δεν μπορούσαν να συντηρήσουν τις οικογένειές τους. Οι άνθρωποι με αντιμετώπισαν σαν να ήμουν αυτός που κυβερνούσε τη χώρα και νόμιζαν ότι ήμουν μέρος του προβλήματος.
Ένιωσα απομονωμένος. Δεν ήμουν σπίτι για να ξέρω τι συμβαίνει, επειδή ταξίδευα. Χρειαζόμουν υποστήριξη. Ο mental coach μου μοιράστηκε τη σοφία του και μου έδωσε έμπνευση. Τότε είπα στον εαυτό μου πως είχα αφιερώσει όλη μου τη ζωή στο τένις και δε γινόταν να τα παρατήσω. ‘Πρέπει να συνεχίσεις’. Παίζω τένις για να αποδείξω πως η χώρα μου έχει μια σπουδαία ιστορία και μπορεί να σημειώσει επιτυχίες. Το τένις είναι ένα πολύ εσωστρεφές άθλημα και αντιμετωπίζουμε τα πάντα μόνοι μας. Έχουμε μια ομάδα που μας ακολουθεί σε όλο τον κόσμο, αλλά έχω περάσει αμέτρητες νύχτες άυπνος και μόνος μου. Όλα τα ταξίδια και οι αγώνες προκαλούν πολύ άγχος και μεγάλωσα πολύ μοναχικά.
Ήμουν εσωστρεφές παιδί, χωρίς πολλούς φίλους. Όταν άρχισα να παίζω στο tour, σκέφτηκα πως θα έκανα φιλίες, αλλά έγινε το αντίθετο. Οι περισσότεροι παίκτες είναι κλεισμένοι στους εαυτούς τους. Αισθάνομαι πως δεν θέλουν να κάνουν φιλίες, γιατί τότε κάποιος θα μάθει τα μυστικά τους και τα αδύναμα σημεία τους. Υποθέτω πως αντιμετωπίζουν με υπερβολική σοβαρότητα το όλο θέμα. Οι φίλοι θα κάνουν τα ταξίδια αυτά λιγότερο μοναχικά».
