«Τα γεγονότα, αγαπητέ μου, τα γεγονότα»
«Τα γεγονότα αγαπητέ μου, τα γεγονότα», Με αυτή την φράση, απάντησε ο νικητής των εκλογών του 1959 στην Μ Βρετανία , Χάρολντ Μακ Μίλαν, λίγο πριν συναντηθεί με την Βασίλισσα για να πάρει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, σε ερώτηση δημοσιογράφου τι φοβάται περισσότερο. Η φράση αυτή που έχει μείνει «ιστορική» θα μπορούσε να πει κανείς, δείχνει το πόσο ρευστή μπορεί να είναι η κατάσταση στην πολιτική ζωή μιας χώρας, που επηρεάζεται από πολλούς και αστάθμιστους –αγνώστους παράγοντες.
Τα γεγονότα που έλεγε ο Βρετανός πρωθυπουργός, μπορούν να αλλάξουν όλα τα δεδομένα και τις σταθερές και να ανατρέψουν καταστάσεις από την μια στιγμή στην άλλη.
Και είναι σαφές ότι δεν είναι δυνατόν κανείς να προβλέψει όλα τα γεγονότα, όλα όσα μπορεί να προκύψουν, όμως τουλάχιστον μπορεί να είναι έτοιμος αλλά κυρίως να αντιμετωπίζει άμεσα και πριν αυτά εκδηλωθούν , μια σειρά από «γεγονότα» που είναι «ορατά δια γυμνού οφθαλμού».
Ορισμένα τέτοια γεγονότα έρχονται το τελευταίο διάστημα μπροστά στην κυβέρνηση, που τρέχει τώρα να τα λύσει. Αν δηλαδή μπορεί να τα λύσει όλα και μάλιστα επιτυχώς και με το μικρότερο για την ίδια κόστος.
Αυτά λοιπόν τα γεγονότα, όφειλε η κυβέρνηση μια και τα έβλεπε να τα αντιμετωπίσει πριν εκδηλωθούν και τρέχει τελευταία στιγμή να βρει λύσεις. Και οι λύσεις της τελευταίας στιγμής όχι μόνον δεν είναι πάντα οι καλύτερες, αλλά έρχονται «κατόπιν εορτής», αφού δηλαδή έχει υπάρξει και το ανάλογο πολιτικό κόστος. Ενώ η κυβέρνηση δείχνει –και είναι γεγονός- ότι τα έχει πάει πολύ καλά τόσο στον τομέα της ανάπτυξης και της εικόνας της στο εξωτερικό σε όλους τους τομείς και ιδιαίτερα στην οικονομία.
Ενώ φαίνεται πως «παίζει μονή της» στο γήπεδο στο εσωτερικό και κάτι τέτοιο φαίνεται πως θα είναι για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, αδυνατεί να αντιληφθεί πως υπάρχει ένας τομέας που αφορά τον μέσο πολίτη, ένας τομέας που αυτόν βλέπει καθημερινά μπροστά του, ένας τομέας που αν η κατάσταση δεν βελτιωθεί, όλα τα άλλα θετικά , μάλλον θα πάνε σε δεύτερη μοίρα.
Μιλώ για τον τομέα της ασφάλειας των πολιτών αλλά και της εφαρμογής των νόμων. Η πρόσφατη τραγωδία έξω από το γήπεδο στο Ρέντη, δεν είναι απλώς ένα καμπανάκι αλλά το χτύπημα της καμπάνας της Αγιά Σοφίας. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Ας αναφερθώ μόνον σε δυο ζητήματα των τελευταίων ημερών.
Πρώτο: Στην Θεσσαλονίκη, πρώην πρύτανης , ομότιμη καθηγήτρια σήμερα, έχει προγραμματίσει να παρουσιάσει το βιβλίο της σε αίθουσα του ΑΠΘ. Αναμεσά στους ομιλητές και αρχηγός πολιτικού κόμματος. Και όμως η εκδήλωση δεν έγινε γιατί καμμιά εικοσαριά - τριανταριά «φοιτητές»(;) διαμαρτυρήθηκαν γιατί δεν ήθελαν τον συγκεκριμένο πολιτικό αρχηγό να μιλήσει αλλά και γιατί μάλλον διαφωνούσαν ιδεολογικά με όσα θεωρούσαν ότι θα ειπωθούν εκεί.
Και όμως, η αστυνομία απούσα. Και όμως η αστυνομία δεν βρέθηκε εκεί να συλλάβει όλους όσους κινούμενοι φασιστικά, απαγόρευσαν μια εκδήλωση στον χώρο υποτίθεται «ελεύθερης διακίνησης ιδεών». Κι όμως , η κυβέρνηση έχει ψηφίσει σχετικούς νόμους για το «άσυλο». Κι όμως , οι αρχές ασφαλείας ήταν απούσες… Και επαναλαμβάνω τις ιδιότητες. Πρώην πρύτανης η συγγραφέας και αρχηγός πολιτικού κοινοβουλευτικού κόμματος ο άλλος.
Δεύτερο. Σωματείο εργαζομένων σε μέσο μαζικής μεταφοράς, αποφασίζει ξαφνικά να κάνει στάση εργασίας την μισή μέρα, χθες. Η διοίκηση του οργανισμού, ως είχε δικαίωμα, προσφεύγει στο δικαστήριο, το οποίο και βγάζει παράνομη την στάση εργασίας, απόφαση που θυροκολλείται και στα γραφεία των συνδικαλιστών. Και όμως, αυτοί, άφαντοι από τα γραφεία, δηλώνουν πως… δεν ενημερωθήκαν και η απεργία (και άρα η ταλαιπωρία χιλιάδων πολίτων) έγινε. Και εδώ η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει διάθεση να κάνει «τα προβλεπόμενα από τον νομό», δηλαδή καταλογισμός ευθυνών στους συνδικαλιστές και ποινές.
Και ο μέσος πολίτης αναρωτιέται, αν δεν έχετε την διάθεση εφαρμογής των νομών , γιατί τους ψηφίζετε;
ΥΓ. Οι κυβερνήσεις δείχνουν την διάθεση στους για εφαρμογή των νομών, για να «σπάσουν» αυγά κατά το κοινώς λεγόμενο τον πρώτο χρόνο μετά τις εκλογές, όταν έχουν νωπή της λαϊκή εντολή. Αν δεν δείξουν «πρόσωπο» τότε, τα πράγματα είναι δύσκολο να διορθωθούν, όσο θα περνά ο καιρός. Και έτσι «τα γεγονότα» που έλεγε και ο μακαρίτης Μακ Μίλαν (η καθημερινότητα θα λέγαμε εμείς) θα εμφανίζεται ως φάντασμα όλο και πιο συχνά μπροστά στην κυβέρνηση….
ptroupiotis@yahoo.gr
