Τα πορίσματα, τα Τέμπη και οι μισές αλήθειες
Εάν το πόρισμα του Μετσοβείου και του κ. Καρώνη, συμφωνήσε με όσα ισχυρίζονταν εδώ και καιρό αναπαρήγαγαν τα στελέχη της Αντιπολίτευσης, σήμερα ούτε καν θα συζητάγαμε. ΠΑΣΟΚ. ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά η κυρία Κωνσταντοπούλου θα είχαν στήσει τον κ. Μητσοτάκη στα έξι μέτρα και θα τον “εκτελούσαν” ως τον ενορχηστρωτή της συγκάλυψης της τραγωδίας των Τεμπών.
Τώρα που δεν τους ...έκατσε το πόρισμα όπως το περίμεναν, άρχισαν να ανακαλύπτουν γκρίζες ζώνες, θεωρίες, ακόμη και δολοφονίες χαρακτήρων και απίθανα σενάρια περί φόβου των επιστημόνων. Μόνο που φόβο ένιωθαν όσοι διαφωνούσαν με τις ομάδες που είχαν αναλάβει σχεδόν εργολαβικά τις θεωρίες των ξυλολίων, των χαμένων βαγονιών των ζωγραφιών σε βαγόνια, και άλλων περί της πυρόσφαιρας θεωριών.
Θα είμαι ειλικρινής και ξεκάθαρος όπως πάντα. Κανένα πόρισμα δεν είναι δικαστική απόφαση. Δεν αποτελεί ούτε αθώωση κάποιου ή κάποιων ούτε φυσικά και καταδίκη. Η κάθε πλευρά προσεγγίζει με τον δικό της τρόπο το τι έχει συμβεί και στο τέλος της ημέρας το δικαστήριο θα είναι εκείνο που θα βγάλει την τελική απόφαση.
Έτσι είναι οι κανόνες της δημοκρατίας και μόνο έτσι έχουμε συμφωνήσει να λειτουργούμε στις αστικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες. Κάποιοι πίστεψαν και πιστεύουν ότι τις αποφάσεις τις βγάζουν ή τα λαϊκά δικαστήρια, ή οι μισές αλήθειες. Αυτήν την ώρα όμως δεν είναι για να πανηγυρίζουν οι κυβερνώντες γιατί ξεσκεπάστηκαν οι συμπεριφορές των αντιπολιτευόμενων αυτή ή οι αντιπολίτευση να στήνει νέο κύκλο τοξικότητας με νέες θεωρίες που δηλητηριάζουν την πολιτική ζωή και την κοινωνία. Εάν έβλεπαν ακόμη και τις δημοσκοπήσεις θα συνειδητοποιούσαν ότι μόνο ζημιά έχουν πάθει από αυτήν την τακτική.
Ίσως και μεγαλύτερη από την κυβέρνηση. Εκείνο που έχει σημασία, είναι επιτέλους να ξεκινήσει η δίκη, να σταματήσουμε να κάνουμε κάθε βράδυ τηλε-δίκες και ο φυσικός δικαστής να κάνει την δουλειά του. Τα άλλα είναι για να ανακυκλώνουν τα κόμματα τοξικότητα με αποτέλεσμα να διώχνουν τους πολλούς από τις κάλπες των εκλογών. Δυστυχώς και σε αυτήν την τραγωδία, δεν μπορέσαμε να συνεννοηθούμε και η ευθύνη τους βαραίνει όλους.
Αντί να δημιουργηθεί μια διακομματική επιτροπή που θα έβρισκε τους καλύτερους να ερευνήσουν το τις πταίει και τι φταίει, άρχισε ο κομματικός ανταγωνισμός. Στόχος όχι να βρεθεί η αλήθεια, αλλά να πέσει η κυβέρνηση. Και όσο δεν πέφτει τόσο φουντώνουν τα fake news και η παραπληροφόρηση. Αποτέλεσμα η κοινωνία να μιλάει από τη μια για συγκάλυψη και από την άλλη για εργαλειοποίηση. Αμφότερα τα κόμματα πυροβολούν τα πόδια τους. Αυτό ίσως είναι η άλλη τραγωδία μετά τα Τέμπη. Αλλά και εδώ θα το καταλάβουν αργά...
