Θέλω να δω τον Πάπα…

Και αφού ολοκληρώθηκε η εκλογή, Habemus Papam, έχουμε Πάπα. Ανεξάρτητα από το ποιος είναι, ως πρόσωπο, η δύναμη του είναι ανυπολόγιστη. Όπως κάθε θρησκευτικός ηγέτης στηρίζεται στην πίστη και στα «αλάνθαστα» των γραφών. Είναι σαφές ότι ο πνευματικός λόγος είναι, τις περισσότερες φορές, ταυτόχρονα και πολιτικός.

Ο Λέων ο δέκατος τέταρτος, όπως θα αποκαλείται πλέον ο κατά κόσμον Ρόμπερτ Φράνσις Πρέβοστ, αναλαμβάνει σε μια μπερδεμένη εποχή. Στις ΗΠΑ έχουν κυριαρχήσει απόψεις που αν και καθόλου Χριστιανικές, πολλές φορές επικαλούνται ή ισχυρίζονται ότι πράττουν στο «όνομα του Κυρίου». Μια ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση ήταν αυτή μεταξύ του νέου Πάπα και του νέου αντιπροέδρου του Ντόναλντ Τραμπ, του Τζέι Ντι Βανς. Και επειδή έχει προηγηθεί της εκλογής είναι ανόθευτη από σκοπιμότητες και τήρηση κάποιων διπλωματικών αποστάσεων.

Ο Βανς δήλωνε ότι «οι Χριστιανοί θα πρέπει να αγαπούν κατά σειρά την οικογένεια τους, τους γείτονες και τους συμπολίτες τους». Ο Βανς ντύνει με θρησκευτικό κοστούμι το πρώτα η Αμερική, και αλλάζει το αγαπάτε αλλήλους. Ο νέος Παπάς σε ανύποπτη στιγμή, όταν κανένας δεν μπορούσε να υποθέσει ότι θα γίνονταν Ποντίφικας, είχε γράψει: «Ο Τζέι Ντι Βανς κάνει λάθος: Ο Ιησούς δεν μας ζητά να ιεραρχούμε την αγάπη μας προς τους άλλους». Και ως γνωστόν scripta manent.

Τώρα πως αυτές οι δύο διαμετρικά αντίθετες θέσεις θα μπορούν να συνυπάρξουν και αν μπορούν να γεφυρωθούν σε ζητήματα όπως το μεταναστευτικό, θα το δείξει ο χρόνος. Επειδή όμως «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» είναι πάντα ένα δύσκολο στοίχημα, είναι και πεδίο δόξης λαμπρό. Ότι δύο πανίσχυροι Αμερικανοί μπορεί να συγκρούονται επικαλούμενοι τον Θεό, είναι μάχη χωρίς προβλέψεις για νικητή. Και επειδή τον Τραμπ τον έχουμε δει στην πρώτη του προεδρική θητεία, σε αυτό το πεδίο «θέλω να δω τον Πάπα» που λέει και το τραγούδι…