Το άγχος με τον Τσίπρα

Ο κ. Μ Βαρβιτσιώτης, ως Υπουργός Εξωτερικών για ευρωπαϊκά θέματα, σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή, προέβη σε μία ανάλυση, ας μου επιτραπεί η έκφραση «ξεκούδουνη». Αφορούσε δε την «τεράστια επιτυχία» του κ. Μητσοτάκη στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες και τα 70 δις ευρώ που κέρδισε η χώρα, συγκρίνοντάς την με τη διαπραγμάτευση του Τσίπρα, που διήρκεσε εφτά ημέρες, τον Ιούλιο του 2015.

Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι: «Ο κ. Τσίπρας διαπραγματεύτηκε 17 ώρες και φόρτωσε την Ελλάδα χρέος 100 δις. Ο κ. Μητσοτάκης διαπραγματεύτηκε 100 ώρες και έφερε στην Ελλάδα περίπου 100 δισ». Κατ΄ αρχάς από τα 70 δις που δήλωσε η κυβέρνηση ως τα «περίπου 100 δις» του κυρίου Μ Βαρβιτσιώτη, μία καπνοφυτεία τσιγάρα δρόμος.

Επειδή η μνήμη έχει κοντά ποδάρια, έτσι για την Ιστορία και την κοινωνία, να θυμίσουμε -αφού μετράμε τις επιδόσεις και με τις εργατοώρες-, ότι ο κ. Τσίπρας διαπραγματεύτηκε επί 17 ώρες, μόνος του για να σώσει μια χρεοκοπημένη Ελλάδα. Διαπραγματεύτηκε για μια χώρα που είχε χάσει κάθε αξιοπιστία στην ΕΕ εξαιτίας της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Διαπραγματεύτηκε το καλύτερο δυνατό απέναντι σε μη φιλικές δυνάμεις της ΕΕ, για «αμοιβαιοποίηση χρέους» και «αλληλεγγύη». Διαπραγματεύτηκε έχοντας μέσα στη χώρα του το μέτωπο «Μένουμε Ευρώπη», που στήριζε τις πιο ακραία νεοφιλελεύθερες, ευρωπαϊκές δυνάμεις, εναντίον της εκλεγμένης ελληνικής κυβέρνησης.

Όντως υποχρεώθηκε να συμβιβαστεί.  Καταφέροντας στη συνέχεια να βγει η χώρα από τα Μνημόνια, να ανακτήσει την αξιοπιστία της, να ανοίξει ρωγμή απέναντι στο μπλοκ των ακραίων δυνάμεων της Ευρώπης, και να συμβάλει αποφασιστικά στη συγκρότηση ενός προοδευτικού μετώπου του Νότου, αλλά και ευρωπαϊκό. Ο κ. Μητσοτάκης, δεν διαπραγματεύτηκε ούτε μισή ώρα. Μισή ώρα διήρκεσε η προσπάθεια συμβιβασμού των «27» για το «πακέτο» ανάκαμψης…

[caption id="attachment_1659064" align="alignnone" width="1024"] EUROKINISSI[/caption]

Ενώ οι ηγέτες των χωρών του Νότου έδιναν επί εβδομάδες μάχες, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο μεγάλος απών. Στη δε Σύνοδο Κορυφής, αφού αμφιταλαντεύτηκε μεταξύ των «σκληρών του Βορρά» και των ηγετών του Νότου, αποχώρησε με 32 δις, εκ των οποίωντα 12 είναι δάνεια. Τα δε 19 δις επιχορηγήσεων συνοδεύονται από επιτήρηση για τη χώρα. Το δε θέμα της Τουρκίας, μετά από τις «100 ώρες σκληρής διαπραγμάτευσης», το παρέπεμψαν στις καλένδες.

(tip: Το ποσό των 72 δις προκύπτει επειδή αθροίζουν τα χρήματα του ΕΣΠΑ 2021-27,  τα οποία είναι άσχετα, με τα χρήματα που προβλέπει η χθεσινή συμφωνία).

Υποχρέωση όλων είναι να κάνουν αυτό που επιβάλλει ο θεσμικός τους ρόλος. Με αυτή την έννοια είναι προτιμότερο για τους πολίτες αυτής της χώρας, ο κ Βαρβιτσιώτη να «αλωνίσει» ο ίδιος την Ευρώπη και κυρίως τις χώρες του Νότου για τρεις τουλάχιστον σημαντικούς λόγους: για να μην υποχρεωθεί η χώρα να μπει εκ νέου σε επιτήρηση προκειμένου να λάβει τις χρηματοδοτήσεις των 19 δισ, για να ενημερωθεί για τα «Αναπτυξιακά Προγράμματα» όπως αυτό της Πορτογαλίας, ώστε να αποφύγει η χώρα μας «Προγράμματα Μεταρρυθμίσεων» και για να πρωταγωνιστήσει ξανά η Ελλάδα στο άνοιγμα του ευρωτουρκικού διαλόγου και στην επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, όταν παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.

Αυτά επιβάλλει το συμφέρον της χώρας κι όχι το «καθρέφτη καθρεφτάκι μου ποιος είναι ο πιο ωραίος». Διότι όπως μάθαμε στο σχολείο τα ανόμοια δεν συγκρίνονται.