Το ΠΑΣΟΚ σε κρίσιμο σταυροδρόμι επιβίωσης
Τα αποτελέσματα όλων των δημοσκοπήσεων των τελευταίων εβδομάδων , έχουν κάνει σαφές και στο ίδιο το επιτελείο της Χαριλάου Τρικούπη, πως το ΠΑΣΟΚ θα είναι (και σε αυτές τις εκλογές) τρίτο κόμμα. Είναι κάτι που δεν αμφισβητείται πια ούτε από την ηγεσία του πάλαι ποτέ κραταιού κόμματος.
Η ελπίδα για την δεύτερη θέση, έστω και με βραχεία κεφαλή από τον Σύριζα, τώρα πια δεν υπάρχει ούτε και στις πιο αισιόδοξες προβλέψεις των ιδίων των ηγετικών στελεχών του κόμματος.
Γι αυτό εξάλλου τελευταία, έχει αλλάξει και η συνθηματολογία του κόμματος. Για ισχυρό ποσοστό γενικώς μιλά ο πρόεδρος του και τα στελέχη του , έχοντας ξεχάσει πια τα περί δευτέρου κόμματος.
Μάλιστα, ως «γραμμή άμυνας» προωθείται η σύγκριση με το ποσοστό που πηρέ το κόμμα το στις ευρωεκλογές του 2019, το 7%.Οπότε οποιοδήποτε διψήφιο ποσοστό θα «διαφημισθεί ως νίκη. Αν μάλιστα το ποσοστό αγγίξει το 14% τότε θα ακούσουμε το βραδύ της 9ης Ιουνίου, πανηγυρισμούς για …διπλασιασμό του ποσοστού του κόμματος.
Είναι όμως αυτή η πραγματική εικόνα; Είναι τα γεγονότα ακριβώς έτσι; Και κυρίως, γιατί το ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί εδώ και ένα χρόνο, με φυσιολογική κυβερνητική φθορά της ΝΔ και κατάρρευση Σύριζα και διάσπαση του , να μπορέσει «να πάρει τα πάνω του»…
Η απάντηση στο ερώτημα, είναι σαν την απάντηση στην λαϊκή ρήση «ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε». Και επειδή ο γιαλός δεν είναι στραβός, είναι σαφές ότι το πρόβλημα είναι το «αρμένισμα» του κινήματος.
Στην Χαριλάου Τρικούπη πίστεψαν πως τόσο η δική τους αλλαγή ηγεσίας όσο και η κρίση του Σύριζα, θα λειτουργούσαν από μόνα τους, ως καταλύτες και θα υπήρχε ροή ψηφοφόρων προς το ΠΑΣΟΚ.
Μόνον που όπως ήταν φυσικό, ιδίως μετά από την κρίση αξιοπιστίας που πέρασε ο χώρος της κεντροαριστεράς τα τελευταία χρονιά, κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να γίνει.
Το ΠΑΣΟΚ, έπρεπε να πείσει (και μάλιστα με μεγάλο κόπο πια) ότι αποτελεί αξιόπιστη λύση. Λύση έστω για την θέση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Όμως, οι ιθύνοντες της Χ. Τρικούπη, αντί να δουν τα δεδομένα με τα «ματιά» του 21ου αιώνα, είδαν τα δεδομένα με λογικές του ‘80 και ‘90. Επέλεξαν να επιτίθενται κυρίως στην «κακιά δεξιά», την στιγμή που το κυβερνών κόμμα κάνει μεγάλα βήματα, για να μην πω άλματα προς το κέντρο (κάτι που μπορεί και να πληρώσει στις ευρωεκλογές με αιμορραγία προς τα δεξιά).
Τα επιχειρήματα λοιπόν αυτά δεν «πιάνουν», αντίθετα παγιώνουν την παραμονή χιλιάδων ψηφοφόρων του κεντρώου χώρου που στις δυο τελευταίες εκλογές συ στρατευθήκαν με τον Κ Μητσοτάκη. Και αυτοί, στην συγκεκριμένη συγκυρία, πολύ δύσκολα φεύγουν από την στήριξη της ΝΔ.
Παράλληλα, αποφάσισαν στην Χ. Τρικούπη, να ανταγωνισθούν τον Σύριζα, στο ίδιο παλαιό πεδίο της ακραίας πόλωσης και αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση.
Την στιγμή μάλιστα, που ο Σύριζα, μέσω Κασσελάκη, έχει αυξήσει τον λαϊκισμό αλλά παράλληλα όλο και περισσότερο ξεχνά την αριστερά.
Έτσι λοιπόν, είναι αδύνατο να επαναπατρισθεί και από εκεί μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων, οι οποίοι ναι μεν είναι απογοητευμένοι από τον λαϊκισμό αλλά και την αναποτελεσματικότητα των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν πρόκειται να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ, όταν αυτό αντιγράφει τα όσα θεωρούν λάθη στο κόμμα που βρίσκονται σήμερα.
Με την σημερινή τακτική, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να ελπίζει πάρα μόνον ποσοστά λίγο πάνω από το δέκα. Και κάτι τέτοιο, είναι σαφές από τώρα, ότι θα οδηγήσει σε μια νέα εσωστρέφεια και πιθανόν αμφισβήτηση της ηγεσίας, μετρά τις ευρωεκλογές.
Ίσως πάντως αυτό, οι αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, να είναι και λυτρωτικό για το κίνημα, αν όμως γίνουν σύντομα, ώστε να έχει τον χρόνο ως τις επόμενες εκλογές, να δείξει ποιο κόμμα είναι πια. Αλλά και εκτός από τις επιβεβλημένες, όπως φαίνεται- αλλαγές προσώπων πρέπει να κάνει σαφές και το στίγμα του.
Ότι εκφράζει τον μεσαίο χώρο. Αν δεν κάνει αυτά τότε, δυστυχώς, θα μένει στα σημερινά επίπεδα και πιθανόν με πτωτικές τάσεις…..
