Το τοξικό λιοντόψαρο «χτυπά» ξανά τις ελληνικές θάλασσες: Πόσο επικίνδυνο είναι για τον άνθρωπο

Η επίσκεψη ενός ακόμα απειλητικού εισβολέα στις παραλίες της Ρόδου είναι γεγονός. Ο λόγος για ένα λιοντόψαρο που εντοπίστηκε στην στην παραλία Άντονι Κουίν στη Ρόδο.

Το λιοντόψαρο, αν και εντυπωσιακό σε εμφάνιση, δεν είναι αθώο: φέρει δηλητηριώδη αγκάθια που μπορεί να προκαλέσουν έντονο πόνο, οίδημα ή ακόμα και αλλεργικό σοκ σε περίπτωση επαφής.

Η παρουσία του αποτελεί απειλή και για τη θαλάσσια βιοποικιλότητα, καθώς τρέφεται αδηφάγα με μικρότερα ψάρια και δεν έχει φυσικούς θηρευτές στη Μεσόγειο. Οι ειδικοί καλούν τους λουόμενους και τους ψαροντουφεκάδες να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, να αποφεύγουν κάθε επαφή και να ενημερώνουν τις τοπικές Αρχές σε περίπτωση εντοπισμού.

Πρόκειται για είδος με δηλητηριώδη αγκάθια, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν έντονο πόνο, πρήξιμο ή αλλεργικές αντιδράσεις. Η εμφάνισή του δεν απειλεί μόνο την ανθρώπινη υγεία, αλλά και την ισορροπία του θαλάσσιου οικοσυστήματος, καθώς τρέφεται με μικρότερα ψάρια και δεν έχει φυσικούς θηρευτές.

Οι πολίτες καλούνται να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και να ειδοποιούν το Λιμεναρχείο ή τις τοπικές Αρχές σε περίπτωση εντοπισμού.

Όμορφο αλλά επικίνδυνο - Τι γνωρίζουμε για το λιονταρόψαρο

Το όνομά του είναι δηλωτικό του κινδύνου που σπέρνει. Το λιονταρόψαρο (Pterois miles) είναι διπλά επικίνδυνο διότι η ομορφιά και η μεγαλοπρέπειά του δελεάζουν τον ανήξερο παρατηρητή, ο οποίος δεν αντιλαμβάνεται σε τι κίνδυνο εκτίθεται αν έρθει σε επαφή μαζί του.

Το λιονταρόψαρο είναι, από κάθε σκοπιά, ένα ιδιαίτερο ψάρι. Το επιστημονικό του όνομα, Pterois miles, προέρχεται από το ελληνικό «πτερόν» και αναφέρεται στα μακριά του πτερύγια που μοιάζουν με φτερά και το λατινικό «miles» που σημαίνει στρατιώτης και σχετίζεται τόσο με τη συμπεριφορά όσο και με τη φυσική του «πανοπλία».

Το μέγεθός του κυμαίνεται από 15 έως 35 εκατοστά και συγγενεύει με τη δικιά μας σκορπίνα, καθώς ανήκει στην ίδια οικογένεια, τις Σκορπινίδες. Τα μεγάλα του πτερύγια διαθέτουν ένα από τα ισχυρότερα δηλητήρια στη φύση, το οποίο μπορεί να προκαλέσει ακόμα και τον θάνατο. Όπως και οι συγγενικές σκορπίνες, ζει κυρίως σε βραχώδεις βυθούς, σε σχετικά ρηχά νερά μέχρι και τα 60 μέτρα, συνήθως όμως από τα 3 έως τα 20 μέτρα. Πρόκειται για ένα αδηφάγο ψάρι που τρώει ό,τι ζει κοντά σε βράχια και διαθέτει την ικανότητα να φάει 30 φορές το μέγεθος του στομαχιού του.

Έχει παρατηρηθεί ότι όταν ενοχλείται από καταδύτες, ανοίγει διάπλατα τα πτερύγιά του και κάνει βίαιες κινήσεις επίθεσης. Το δηλητήριό του παύει να είναι ενεργό εφόσον το ψάρι θανατωθεί. Ποτέ δεν το πιάνουμε με τα χέρια αν έχει πιαστεί σε δίχτυ ή πετονιά. 

Τα αγκάθια του είναι άκρως δηλητηριώδη και εν δυνάμει θανατηφόρα για όποιον τρυπηθεί από αυτά – άλλο ψάρι ή άνθρωπο. Αν κανείς τσιμπηθεί, πρέπει αμέσως να πάει σε γιατρό, γιατί μπορεί να εκδηλώσει σοβαρή αλλεργική αντίδραση.  Η ταχεία αναπαραγωγή και ανάπτυξή του και τα τοξικά αγκάθια του αποτελούν τα «όπλα» με τα οποία το λιονταρόψαρο κατακτά συνεχώς νέες περιοχές, μειώνοντας τη βιοποικιλότητα των οικοσυστημάτων, μια εξέλιξη με σοβαρές βιολογικές και κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις.