Bruce Springsteen: Η κατάθλιψη και η κατάρρευση «Πήγαινα στον ψυχίατρο μεταμφιεσμένος γιατί ντρεπόμουν»
Όπως εξομολογήθηκε, στην γειτονιά που μεγάλωσε ήταν ταμπού τα θέματα ψυχικής υγείας και κάπως έτσι έμαθε και ο ίδιος να αισθάνεται άσχημα που ένιωθε την ανάγκη να ζητήσει βοήθεια.
Για την μάχη του με την κατάθλιψη και την κατάρρευσή του μίλησε στην εκπομπή The Radio 2 Breakfast Show ο Bruce Springsteen - η μουσική βιογραφία Springsteen: Deliver me from nowhere του οποίου μόλις κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες - και εξομολογήθηκε ότι ένιωθε απόλυτα ντροπιασμένος εκείνη την περίοδο προσπαθώντας να το αντιμετωπίσει και να σταθεί ξανά όρθιος.
Ο 76χρονος Αμερικανός τραγουδιστής, θυμήθηκε ότι πήγαινε στο γραφείο του ψυχιάτρου του μεταμφιεσμένος, παραδέχθηκε όμως ότι ήταν πολύ τυχερός που γνώριζε τους κατάλληλους ανθρώπους για να ζητήσει βοήθεια, ενώ εξομολογήθηκε πως με την κατάθλιψη είχαν έρθει αντιμέτωπα και άλλα μέλη της οικογένειάς του.
Οι επισκέψεις στο γραφείο του ψυχιάτρου και η ντροπή
«Υποθέτω ότι είχα τον πρώτο μου νευρικό κλονισμό τότε και θυμάμαι να φοράω πάντα το καπέλο του μπέιζμπολ και τα γυαλιά μου, και να κοιτάω τριγύρω, μπαίνοντας κρυφά και όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο γραφείο του ψυχιάτρου. Πίστευα ότι ήταν ντροπιαστικό να ζητάς τέτοιου είδους βοήθεια και να χρειάζεσαι τέτοιου είδους βοήθεια. Και μου πήρε χρόνια για να συνηθίσω να νιώθω καλά και να νιώθω σίγουρος όταν μπαίνω στο γραφείο. Ήταν τόσο απαγορευμένο στον κόσμο μέσα στον οποίο μεγάλωσα, που μου πήρε πολύ χρόνο να το συνηθίσω και τώρα έχει γίνει ένα μεγάλο μέρος της μισής μου ζωής» παραδέχθηκε.
Η κατάθλιψη είχε «στοιχειώσει» την οικογένειά του
Και συνέχισε αποκαλύποντας πως πολλοί συγγενείς του έδιναν μάχη - χωρίς καμία βοήθεια - με την κατάθλιψη. «Είχα θείες πολύ, πολύ άρρωστες. Είχα ξαδέρφια που ήταν πολύ άρρωστα. Και απλώς το συνήθισα αυτό στην οικογένειά μου και θυμάμαι ότι κανείς δεν έλαβε καμία απολύτως βοήθεια. Δεν υπήρχε φαρμακευτική αγωγή, δεν υπήρχε καμία ψυχολογική βοήθεια και οι άνθρωποι απλώς είχαν αφεθεί».
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο Bruce Springsteen εξομολογείται: «Μεγάλωσα σε μια γειτονιά όπου κανείς δεν είχε γνωρίσει ποτέ δικηγόρο ή ψυχολόγο. Εγώ επίσης δεν γνώριζα κανέναν που να είχε ταξιδέψει ποτέ με αεροπλάνο. Όλοι έμειναν κοντά στην πόλη, κανείς όμως δεν έφυγε από την πόλη και κανείς δεν έφυγε από τη γειτονιά».
