Χριστίνα Κοντοβά: «Το μονογονεϊκό είναι σκληρό πράγμα, ήρθα και σε κόντρα με δικούς μου ανθρώπους»
Η σχεδιάστρια μόδας μίλησε για τους 13 δύσκολους μήνες που πέρασε στην Αφρική για χάρη της κόρης της, Έιντα και τη μεγάλη ανατροπή με τον ερχομό τους στην Ελλάδα.
Για τις αλλαγές που ήρθαν στη ζωή της μίλησε η Χριστίνα Κοντοβά στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον». «Στη δυσκολία λειτουργώ πολύ καλύτερα, ξέρω τι να κάνω. Μπορώ να λειτουργήσω πολύ ψύχραιμα, άλλος μπορεί να τα έχανε», είπε χαρακτηριστικά.
«Και τώρα τι γίνεται;»
Η σχεδιάστρια άρχισε να εξιστορεί την περίοδο που πέρασε στην Αφρική την εποχή του Covid, όταν είχε πάει στην Ουγκάντα για να υιοθετήσει την κόρη της… «Τους 13 μήνες που ήμουν στην Αφρική έμενα από την πρώτη μέρα με το παιδί. Πάντα υπάρχει περίπτωση βέβαια πάνω στη διαδικασία να μην σου δοθεί το παιδί, αλλά αυτή είναι απειροελάχιστη.
Το πιο δύσκολο ήταν η μοναξιά και το να γίνεσαι γονιός τόσο μακριά από αυτό που σου είναι γνώριμο, μακριά από τους γονείς μου, τις αδελφές μου, τον κύκλο μου, το σπίτι μου. Όλο αυτό ότι το περνούσα μόνη μου. Ήταν η περίοδος του Covid, οπότε δεν με επισκέφτηκε κανείς γιατί και ήταν δύσκολα τα ταξίδια και υπήρχε φόβος. Το ταξίδι στην Αφρική δεν είναι και κάτι εύκολο ταξίδι, είναι χρονοβόρο και κοστοβόρο.
Είχα και πολύ όμορφες στιγμές στην Ουγκάντα, είναι μια χώρα που την αγαπώ και τη θεωρώ και πατρίδα μου. Καθημερινά έκανα μεγάλους περιπάτους, περίπου 6-7 χλμ. γύρω από την πόλη, μετά δούλευα λίγο online με το γραφείο και το μεσημέρι έτρωγα με τη μικρή, κάναμε μπάνιο, κοιμόμασταν… Τα απογεύματα βρισκόμασταν με τις υπόλοιπες οικογένειες, γιατί ήμασταν πολλές οικογένειες από την Ελλάδα στην ίδια διαδικασία. Στις 8-9 που το παιδί κοιμόταν, εκεί ήταν το δύσκολο γιατί ήμουν μόνη μου σε ένα σπίτι και έπρεπε να αντιμετωπίσω το και τώρα τι γίνεται;»
«Είμαι υπέρ του καλού σχολείου»
Η Κοντοβά αποκάλυψε την απόφασή της η κόρη της Έιντα να πάει στο σχολείο της γειτονιάς, απόφαση που την έφερε σε σύγκρουση με την οικογένειά της. «Μέσα σε δύο μήνες το παιδί μιλούσε άπταιστα ελληνικά, μιλούσε και την τοπική διάλεκτο και τα αγγλικά γιατί είναι η επίσημη γλώσσα της Ουγκάντας, οπότε όταν γυρίσαμε στην Ελλάδα ήταν τρίγλωσσο το παιδί!
Η απόφαση του σχολείου για μένα ήταν από τις πιο δύσκολες που έχω πάρει και ήρθα και σε κόντρα με δικούς μου ανθρώπους. Είμαι μια μονογονεϊκή οικογένεια και αυτές τις αποφάσεις θα τις πάρω μόνη μου. Αυτό είναι και το πιο σκληρό στη δική μου φάση, το μονογονεϊκό είναι σκληρό πράγμα. Είμαι πολύ τυχερή που έχω φίλους και με παιδιά και που ξέρουν και την οικογένεια μου.
Πήρα την απόφαση αυτή γιατί στο τετράγωνο δίπλα από το σπίτι μας, έχουμε ένα πάρα πολύ καλό σχολείο, μικρό σχολείο. Στην τάξη είναι 15 παιδάκια, είναι τα παιδιά της γειτονιάς τα οποία τα ξέραμε και από τον Παιδικό. Δεν είμαι υπέρ του δημοσίου ή υπέρ του ιδιωτικού, είμαι υπέρ του καλού σχολείου».
