Διπλωματικό «επεισόδιο» Βρετανίας - ΗΠΑ για... το σωστό τσάι
«Κόντρα» για τον σωστό τρόπο παρασκευής του τσαγιού προέκυψε μεταξύ της Πρεσβείας των ΗΠΑ στο Λονδίνο και της βρετανικής κυβέρνησης.
Το «επεισόδιο» ξεκίνησε όταν η Αμερικανίδα χημικός Michelle Francl είπε ότι το «τέλειο» τσάι περιλάμβανε μια πρέζα αλάτι και λίγο στυμμένο λεμόνι.
Η πρεσβεία των ΗΠΑ στο Λονδίνο έσπευσε να ξεκαθαρίσει χιουμοριστικά ότι η «προσθήκη αλατιού στο εθνικό ποτό των Βρετανών δεν είναι επίσημη πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών. Και ποτέ δεν θα γίνει».
«Δεν μπορούμε να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια, καθώς μια τέτοια εξωφρενική πρόταση απειλεί τα ίδια τα θεμέλια της ειδικής μας σχέσης» ανακοίνωσε η αμερικανική πρεσβεία στο Χ (πρωην Twitter). Ωστόσο, κατέληξε: «Η πρεσβεία των ΗΠΑ θα συνεχίσει να φτιάχνει το τσάι με τον σωστό τρόπο – ψήνοντάς το σε μικροκύματα».
«Διαφωνούμε ολόψυχα»
Η ανακοίνωση της αμερικανικής πρεσβείας προκάλεσε την άμεση αντίδραση της βρετανικής κυβέρνησης, που εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση: «Εκτιμούμε την ιδιαίτερη σχέση μας, ωστόσο, πρέπει να διαφωνήσουμε ολόψυχα… Το τσάι μπορεί να παρασκευαστεί μόνο με βραστήρα».
Ιστορία του τσαγιού
Η ονομασία και η προέλευση του τσαγιού είναι κινέζικη. Το ανακάλυψε ο αυτοκράτορας Σεν Νουνγκ το 2737 π.Χ. κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην αυτοκρατορία του. Ο θρύλος λέει πως, την ώρα που έβραζε νερό, ένα ρεύμα παρέσυρε φύλλα από κάποιο γειτονικό θάμνο και αυτά κατέληξαν στο ξεσκέπαστο τσουκάλι. Πριν προλάβει κανείς να αντιδράσει, τα φύλλα άρχισαν να βράζουν και να χρωματίζουν το νερό. Ο Σεν Νουνγκ μύρισε το γλυκό άρωμα και δοκίμασε το πρώτο τσάι.
Οι Πορτογάλοι έφεραν το 1610 το τσάι στην Ευρώπη για λογαριασμό των Ολλανδών. Λίγο αργότερα, οι Ολλανδοί ξεκίνησαν μαζική εισαγωγή τσαγιού. Ως νέα μόδα με φανατικούς οπαδούς, το τσάι τα πρώτα χρόνια ήταν πανάκριβο. Μετά το 1675 η τιμή του έπεσε σε λογικά πλαίσια, και το τσάι από την Ολλανδία πέρασε στη Γαλλία και από εκεί στην υπόλοιπη Ευρώπη.
