Η ΔΕΘ και ο Μητσοτάκης θα κριθούν πλέον στο πεδίο
Σε λίγες ώρες και τυπικά το πακέτο ΔΕΘ θα είναι παρελθόν σε επίπεδο εξαγγελιών. Και από εκεί και πέρα θα μετρά ο χρόνος αντίστροφα για να περάσουν τα όσα εξήγγειλε από το βήμα της Έκθεσης ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στην κοινωνία. Διότι ότι και να λένε τα κόμματα ο μοναδικός κριτής των μέτρων δεν θα είναι τα ίδια αλλά ο ελληνικός λαός. Αυτός που θα βάλει στη ζυγαριά του, εάν τα όσα του ανακοίνωσε ο κ. Μητσοτάκης βελτιώνουν ή όχι τη ζωή του. Εάν δηλαδή η μείωση της φορολογίας και η αύξηση των μισθών, με αυτόν τη μέθοδο είναι ικανή και υπαρκτή να αντιμετωπίσει τη ακρίβεια και του δώσει τη δυνατότητα να δει διαφορετικά το αύριο για τον ίδιο και τα παιδιά του.
Σίγουρα τα όσα είπε ο πρωθυπουργός είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Η μείωση της φορολογίας, είναι ένα βήμα σημαντικό όχι θα φανεί στο πεδίο. Εξάλλου η πραγματικότητα είναι αυτή που κρίνει τα πάντα. Και αυτή την “αλήθεια” δεν μπορεί κανείς να την παραποιήσει, να την προσαρμόσει και να την φέρει στα...μέτρα του για τις όποιες κομματικές του βλέψεις.
Εάν κανείς περίμενε ότι με το πάτημα ενός κουμπιού όλα θα άλλαζαν και θα γυρνούσαμε το ρολόι πίσω σαν να μην έχουν αφήσει αποτύπωμα τα Μνημόνια στις ζωές μας, μάλλον κοροϊδεύει τον εαυτό του. Εάν πάλι θέλει να πιστέψει σε ένα νέο αφήγημα, πάλι δικαίωμά του είναι. Αυτό επιβάλλει ο κανόνας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Απλά πλέον ο καθένας έχει εμπειρίες και μνήμες για να κρίνει τι του κάνει και τι όχι. Από εκεί και πέρα ο λογαριασμός των επιλογών μας με τον ένα ή τον άλλο φτάνει. Και τον πληρώνουν άπαντες. Διότι τα βερεσέδια κάποτε μας αρέσει δεν μας αρέσει τα πληρώνουμε. Αυτά σε ότι αφορά τα οικονομικά μέτρα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός και που σίγουρα όταν μπουν στην βάση τους, θα δούμε πόσο γενναία και πόσο αλλάζουν την καθημερινότητά μας.
Το κακό είναι ότι τις αλλαγές στη φορολογία θα τις δούμε μεταχρονολογημένες και μπορεί στην πορεία να μην έχουν την δυναμική που τους άξιζε καθώς επί της ουσίας θα φανούν το σωτήριο έτος 2027 συνολικά και κάποιες από αυτές τον Ιανουάριο του 2026. Από εκεί και πέρα δεν διαπίστωσα ότι το όραμα του 2030 είναι ορατό. Και είναι αλήθεια ότι αυτό που μου άφησε περισσότερο ως αίσθηση η ομιλία του κ. Μητσοτάκη.
Είναι αυτή ενός καλού διαχειριστή και όχι ενός οραματιστή πρωθυπουργού. Κάτι περίπου σαν εκείνη την αίσθηση που άφηνε η κυβερνητική θητεία του Κώστα Σημίτη. Αλλά πραγματικά δεν ξέρω εάν ο ελληνικός λαός μέσα του θέλει τον διαχειριστή, αλλά εκείνον που του τάζει ότι μπορεί να τον πάει κάπου μακριά. Εξάλλου για να είμαστε ειλικρινής μέσα σε αυτό το γεωπολιτικό και οικονομικό περιβάλλον ποιος μπορεί να διασφαλίσει το τι ξημερώνει το αύριο.
Ακόμη και όταν κάποιοι θέλουν να θεραπεύσουν τα προβλήματα του σήμερα, με συνταγές του χθες. Αλλά όπως είπα και εισαγωγικά όλα θα κριθούν στο πεδίο της κοινωνίας.
