Η φέτα είναι το αρχαιότερο τυρί του κόσμου – Και η απόδειξη βρίσκεται στην «Οδύσσεια»

Η φέτα, το εμβληματικό λευκό τυρί της Ελλάδας, δεν είναι απλώς ένα προϊόν που συνοδεύει τη χωριάτικη σαλάτα και τις παραδοσιακές πίτες. Είναι, σύμφωνα με ιστορικές και φιλολογικές αναφορές, το αρχαιότερο τυρί στον κόσμο, και η απόδειξη αυτού βρίσκεται στην ίδια την «Οδύσσεια» του Ομήρου.

Η φέτα του Κύκλωπα

Στην πασίγνωστη σκηνή της επίσκεψης του Οδυσσέα στο σπήλαιο του Κύκλωπα Πολύφημου, ο ποιητής περιγράφει ένα τυρί από κατσικίσιο και πρόβειο γάλα, το οποίο παράγεται, αποθηκεύεται και ωριμάζει με τεχνικές που μοιάζουν εντυπωσιακά με τη σύγχρονη παραγωγή φέτας. Ο Πολύφημος, όπως αναφέρει η ραψωδία, «έπηζε το γάλα και το αποθήκευε σε καλάθια», σε μια μέθοδο που σήμερα αναγνωρίζεται ως πρόγονος της παραδοσιακής ωρίμανσης φέτας.

Σύμφωνα με άρθρα στο Greek Reporter, το Athens Living Museumκαι εξειδικευμένα περιοδικά όπως το Cheese Connoisseur, η φέτα δεν είναι απλώς ένα προϊόν της ελληνικής υπαίθρου αλλά μια γαστρονομική κληρονομιά με ηλικία άνω των 3.000 ετών. Αν και η λέξη «φέτα» καθιερώνεται πολύ αργότερα (με ιταλική προέλευση, που σημαίνει «φέτα» ή «κομμάτι»), η ουσία του προϊόντος διατηρείται ακέραια από τα ομηρικά χρόνια.

Τεχνική 3.000 ετών

Η τεχνική παραγωγής φέτας ,με κατσικίσιο ή πρόβειο γάλα, πήξη με φυσικούς τρόπους και ωρίμανση σε ξύλινα βαρέλια ή καλάθια , παραμένει σχεδόν αμετάβλητη μέχρι σήμερα. Και δεν είναι τυχαίο που η φέτα έχει αποκτήσει καθεστώς Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελώντας έναν ζωντανό σύνδεσμο ανάμεσα στην αρχαία Ελλάδα και τη σύγχρονη διατροφική κουλτούρα.

Στην ουσία, η ιστορία της φέτας είναι μια ιστορία επιβίωσης, παράδοσης και αυθεντικότητας. Από τις σελίδες της Οδύσσειας μέχρι το τραπέζι της καθημερινότητας, η φέτα παραμένει όχι απλώς ένα ελληνικό προϊόν, αλλά μια παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά που αντέχει στον χρόνο ,όπως ακριβώς και ο Οδυσσέας.

Συνώνυμο της Ελλάδας

Σήμερα, η φέτα παραμένει ένα από τα πιο δημοφιλή ελληνικά εξαγώγιμα προϊόντα και σύμβολο της γαστρονομικής μας κληρονομιάς. Παράγεται αποκλειστικά σε συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας, όπως η Μακεδονία, η Ήπειρος, η Θεσσαλία, η Στερεά Ελλάδα, η Πελοπόννησος και ορισμένα νησιά, μεταξύ των οποίων και η Λέσβος.