Η φωτογραφία-σύμβολο της 11ης Σεπτεμβρίου: Ο Tim Duffy, η Harley και το θάρρος των πυροσβεστών

Το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, η Νέα Υόρκη ξύπνησε έχοντας πάνω της έναν ουρανό γαλανό και ήσυχο—μέχρι που ο ήχος ενός αεροσκάφους και μια πύρινη μπάλα «σκότωσαν» την ασφάλεια της πόλης. Μέσα σε λεπτά, οι δρόμοι γέμισαν σειρήνες, σκόνη, χτυπημένους ανθρώπους με βλέμματα παγωμένα.

Εκεί, ανάμεσα στο χάος, ο φωτορεπόρτερ Allan Tannenbaum έτρεξε με τη φωτογραφική μηχανή του από το σπίτι του προς το Κάτω Μανχάταν· θα τραβούσε πολλές εικόνες εκείνη τη μέρα, αλλά μία θα του χαρασσόταν στη μνήμη: Ένας πυροσβέστης της FDNY, (Πυροσβεστική Υπηρεσία της Νέας Υόρκης) με πλήρη εξάρτυση, οδηγώντας μια Harley-Davidson, να οδεύει προς την κόλαση. Ο πυροσβέστης λεγόταν Tim Duffy.

Εκτός υπηρεσίας

Ο Duffy ήταν εκτός υπηρεσίας. Μόλις έμαθε τι συνέβη, πήγε αστραπιαία στον σταθμό που υπηρετούσε, πήρε τον εξοπλισμό του και ανέβηκε στη μοτοσυκλέτα του για να φτάσει πιο γρήγορα στο Ground Zero και να βρει την ομάδα του. Οι δρόμοι ήταν αποκλεισμένοι, αλλά το καθήκον δεν περίμενε. Η εικόνα του πάνω στη μοτοσικλέτα έγινε σύμβολο αποφασιστικότητας: Ένας άνθρωπος που επέλεξε συνειδητά να τρέξει προς τον κίνδυνο, όταν όλοι οι άλλοι έτρεχαν να σωθούν. Ο φωτογράφος Tannenbaum έχει πει πως έφτασε τρέχοντας από το σπίτι του, φωτογράφισε τη φρίκη και ότι αυτή η φωτογραφία του Duffy τον σημάδεψε όσο λίγες. Αργότερα γνώρισε τον ίδιο τον Duffy και έγιναν φίλοι.

Λίγο μετά την άφιξή του, στο Ground Zero, καθώς κατέρρεε ο πρώτος Πύργος (Νότιος), ο Duffy θάφτηκε κάτω από τα συντρίμμια. Κατάφερε να απεγκλωβιστεί και-μέσα σε τοξική σκόνη- έμεινε στο σημείο και συνέχισε να βοηθά τραυματίες και συναδέλφους. Η Harley του επέζησε κι εκείνη, σχεδόν σαν να πείσμωσε μαζί του.

Η φωτογραφία του δημοσιεύτηκε και ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο. Δεν ήταν «εντυπωσιακή» μόνο ως εικόνα, ήταν μια συμπύκνωση νοήματος: Η πυροσβεστική υπηρεσία (FDNY) , η άμεση ανταπόκριση των πρώτων, που βρέθηκαν εκεί, η αντοχή μιας πόλης που πληγώθηκε βαθιά αλλά δεν λύγισε. Στις λεπτομέρειες της σκηνής—το κράνος, το βλέμμα, η κίνηση της μοτοσυκλέτας μέσα στη στάχτη—σου δείχνει τη στιγμή που το προσωπικό μετατρέπεται σε συλλογικό χρέος.

Τι απέγινε ο Tim Duffy;

Όπως πολλοί από τους πρώτους που έφτασαν εκεί, απέκτησε προβλήματα υγείας από την παρατεταμένη έκθεση στη σκόνη και στα τοξικά του Ground Zero και αναγκάστηκε να συνταξιοδοτηθεί από την ενεργό υπηρεσία. Δεν σταμάτησε όμως να υπηρετεί. Πριν την πυροσβεστική ήταν βετεράνος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και ίδρυσε τη μη κερδοσκοπική οργάνωση 1 Soldier, 1 Dog, 1 Team, που διασώζει σκύλους καταφυγίων και τους «δίνει» σε βετεράνους και όσους παλεύουν με τις Διαταραχές Μετατραυματικού Στρες —σμιλεύοντας δύο ζωές σε μία ομάδα. Συνεχίζει δράσεις ευαισθητοποίησης και συλλογής πόρων, συχνά πάνω στη δική του Harley.

Εκείνο το πρωινό άλλαξε τις ζωές των Νεοϋορκέζων—and όλων μας. Κι αν οι ήχοι των σειρήνων έχουν πια χαμηλώσει στη μνήμη, η εικόνα του Tim Duffy πάνω στη μοτοσικλέτα, όπως την είδε και την κατέγραψε ο Allan Tannenbaum, συνεχίζει να μας θυμίζει τι σημαίνει να επιλέγεις την πλευρά της ζωής, της αλληλεγγύης και της θυσίας—δίχως δεύτερη σκέψη