Μαύρες τρύπες: Τα μυστικά της σκοτεινής ύλης ίσως κρύβονται μέσα σε πετρώματα της Γης
Νέα θεωρία υποστηρίζει ότι οι πρωταρχικές μαύρες τρύπες μπορεί να έχουν αφήσει ίχνη σε αστεροειδείς και στη Γη.
Οι πρωταρχικές μαύρες τρύπες είναι υποθετικοί σχηματισμοί που δημιουργήθηκαν αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Σε αντίθεση με τις μαύρες τρύπες που δημιουργούνται στο κέντρο των γαλαξιών, όταν πεθαίνουν άστρα, αυτές μπορεί να έχουν μέγεθος μικρότερο κι από άτομο, αλλά μάζα που αντιστοιχεί σε ολόκληρο βουνό. Αν αποδειχθεί η ύπαρξή τους, θα μπορούσαν να εξηγήσουν το αίνιγμα της σκοτεινής ύλης και να ανοίξουν νέο κεφάλαιο στην κατανόηση του σύμπαντος. Μέχρι σήμερα, ωστόσο, κανείς δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει άμεσα ένα τέτοιο αντικείμενο.
Κούφιοι πλανήτες και μικροσκοπικά τούνελ
Μια νέα θεωρητική μελέτη, ωστόσο, προτείνει ότι δεν πρέπει να ψάχνουμε τις πρωταρχικές τρύπες στο διάστημα αλλά στο εσωτερικό πλανητών. Αν μια τέτοια μαύρη τρύπα εισχωρήσει σε ουράνιο σώμα με υγρό εσωτερικό, θα μπορούσε να διαβρώνει αργά τον πυρήνα του αφήνοντας το εξωτερικό περίβλημα ανέπαφο. Το αποτέλεσμα θα ήταν ένας πλανήτης ή αστεροειδής κούφιος σαν αυγό, που θα μπορούσε να επιβιώσει για δισεκατομμύρια χρόνια.
Ασυνήθιστοι αστεροειδείς στο στόχαστρο
Αξιοσημείωτο είναι ότι ορισμένοι γνωστοί αστεροειδείς του Ηλιακού Συστήματος εμφανίζουν ασυνήθιστα χαρακτηριστικά. Η Λουτησία και η Εστία, όπως γράφεται στο The Brighter Side News, έχουν, για παράδειγμα, πυκνότητες που δεν ταιριάζουν απόλυτα με τις θεωρητικές εκτιμήσεις, ενώ μικρότερα σώματα όπως ο Μπανού και ο Ριούγκου δείχνουν πιο «ελαφριά» απ’ όσο θα περίμενε κανείς. Αν και σήμερα θεωρούνται «σωροί μπάζων», η πιθανότητα να έχουν αδειάσει εκ των έσω δεν αποκλείεται. Επειδή μάλιστα διαστημόπλοια έχουν ήδη προσεγγίσει αυτούς τους αστεροειδείς, είναι εφικτό να εξεταστεί λεπτομερώς η εσωτερική τους δομή.
Τα ίχνη όμως δεν χρειάζεται να αναζητηθούν μόνο στο διάστημα. Ένα τέτοιο αντικείμενο, περνώντας μέσα από τη Γη, θα ήταν τόσο μικρό και γρήγορο που δεν θα προκαλούσε καμία αισθητή βλάβη. Αντίθετα, θα άφηνε πίσω του μια ευθύγραμμη μικροσκοπική σήραγγα, σαν να πέρασε σφαίρα μέσα από τζάμι χωρίς να το θρυμματίσει. Στους γεωλογικούς σχηματισμούς ή σε μεταλλικά δείγματα, η παρουσία τέτοιων «καναλιών» θα μπορούσε να αποκαλύψει την ύπαρξή τους. Σε αντίθεση με τις τρύπες που προκαλούν οι μετεωρίτες στην επιφάνεια, αυτές θα ήταν απόλυτα ίσιες και θα διέσχιζαν το υλικό από τη μια άκρη στην άλλη.
Παρότι η πιθανότητα να εντοπιστεί άμεσα ένα τέτοιο συμβάν είναι εξαιρετικά μικρή, η έρευνα έχει το πλεονέκτημα ότι δεν απαιτεί τεράστιο κόστος. Οι επιστήμονες μπορούν να εξετάσουν ήδη υπάρχοντα δείγματα πετρωμάτων ή μετάλλων με τα κατάλληλα εργαλεία. Αν εντοπιστούν ασυνήθιστες μικροσκοπικές σήραγγες, αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει την πρώτη έμμεση απόδειξη για την ύπαρξη αυτών των αρχέγονων μαύρων τρυπών.
Η διάρκεια του φαινομένου εξαρτάται από το μέγεθος του αντικειμένου. Μια πολύ μικρή μαύρη τρύπα θα μπορούσε να καταναλώσει τον πυρήνα ενός μικρού κόσμου σε μερικά χρόνια ή μήνες, ενώ για μεγαλύτερα σώματα η διαδικασία θα απαιτούσε εκατομμύρια χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι κάποια «κούφια» σώματα ενδέχεται να υπάρχουν ήδη στο Ηλιακό μας Σύστημα, απλά δεν τα έχουμε εντοπίσει.
Η ενέργεια του μέλλοντος
Πέρα από την επιστημονική αναζήτηση, οι ερευνητές, οι οποίοι δημοσίευσαν την εργασία τους στο περιοδικό Physics of the Dark Universe, επισημαίνουν ότι η μελέτη αυτή ανοίγει και πιο φουτουριστικά σενάρια. Θεωρητικά, αν ένας πολιτισμός μπορούσε να ελέγξει μια πρωταρχική μαύρη τρύπα, θα είχε στη διάθεσή του μια πηγή ενέργειας σχεδόν ανεξάντλητη, αξιοποιώντας την ακτινοβολία ή το υλικό που παγιδεύεται γύρω του. Η τεχνολογία για κάτι τέτοιο απέχει έτη φωτός από τις δυνατότητες του ανθρώπου, όμως η ίδια φυσική που μας βοηθά να ψάχνουμε τα ίχνη τους, εμπνέει και ιδέες για την εκμετάλλευση της ενέργειας του σύμπαντος στο μακρινό μέλλον.
