Πάτρα: Συγκλονίζει ο σύζυγος της κομμώτριας που πέθανε μετά από λιποαναρρόφηση
«Μπήκα εκεί που την είχαν διασωληνώσει, μαζί της ήμουν 20 λεπτά μέχρι που ”έφυγε”» - Συγκλονίζει η μαρτυρία του συζύγου
Αναπάντητα παραμένουν τα ερωτήματα για τον ξαφνικό χαμό της 57χρονης κομμώτριας από την Πάτρα η οποία έχασε τη ζωή της μετά από αισθητική επέμβαση λιποαναρρόφησης.
Ο σύζυγός της συγκλονίζει μιλώντας στο Mega για τον άδικο χαμό της 57χρονης, περιγράφοντας: «έχουμε χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια μας. η Χαρά ήταν για το σπίτι μας όπως έλεγε η κόρη μου το χρυσό πάπλωμα που μας σκέπαζε όλους. Ακόμα δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Δεν θέλουμε να ζήσουμε με αυτό».
«Είναι πάρα πολλά τα ερωτήματα. Τα οποία ξεκινάνε από την επέμβαση ουσιαστικά. Το κυριότερο πράγμα είναι αυτό, ότι χάσαμε τον άνθρωπό μας. Δεν ήρθε μία ασθένεια. Κάτι έγινε και ”έφυγε” η χαρά».
Η σύζυγός του ταξίδεψε στην Αθήνα για να κάνει λιποαναρρόφηση. Ο πλαστικός χειρουργός, ήταν καθησυχαστικός και την είχε διαβεβαιώσει πως δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας.
Ο σύζυγος της ιδιοκτήτριας της επιχείρησης ανέφερε: «Η Χαρά είχε βρει έναν πλαστικό χειρουργό ο οποίος έκανε αυτή τη μέθοδο, την λιποαναρρόφηση, πίσω από τον μηρό. Της το είχε παρουσιάσει σαν μία πολύ ανώδυνη επέμβαση, θα την έκανε το μεσημέρι και το απόγευμα θα γύριζε. Στη Χαρά δεν έγινε κανένας προεγχειρητικός και κανένας μεταεγχειρητικός έλεγχος. Απ’ ό,τι ακούσαμε μετά από τους γιατρούς η συγκεκριμένη επέμβαση δεν είναι τόσο ανώδυνη. Η Χαρά πήγε το μεσημέρι της Δευτέρας και μετά από 2 ώρες έφυγε».
Τελευταία φορά που μίλησε μαζί της στο τηλέφωνο ήταν μετά την επέμβαση. H 57χρονη είχε βγει από την ιδιωτική κλινική με ενοχλήσεις, όμως δεν ήθελε να ανησυχήσει την οικογένειά της.
«Δευτέρα πρωί το έκανε αυτό, μιλήσαμε το απόγευμα, μου λέει πονάω λίγο, θα κατέβω την Τρίτη να κάνω κάποιες αλλαγές. Πήγε 6:30-7 την Τρίτη, προσπάθησα να επικοινωνήσω, δεν μπορούσα και κάποια στιγμή με παίρνει ο γιος μου μου λέει έχουμε πρόβλημα έλα στο γενικό κρατικό. Έφτασα εκεί, ήταν πλέον η κατάσταση μη αναστρέψιμη. Μπήκα εκεί που την είχαν διασωληνώσει, μαζί της ήμουν 20 λεπτά μέχρι που ”έφυγε”. Δεν μπορώ να το περιγράψω. Δεν περιγράφεται. Δεν έχω λόγια. Μέχρι την Κυριακή το μεσημέρι γελάγαμε και ξαφνικά το μοιραίο. Μέσα σε 36-38 ώρες».
