Τα μυστήρια του Σινά και η… Kερκόπορτα του Δένδια
Σίγουρα ζούμε μια περίοδο που δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτε ως δεδομένο. Η γεωπολιτική ρευστότητα που ακολούθησε την πανδημία, έχει προκαλέσει αναταράξεις που έχουν επιπτώσεις στη γειτονιά μας και όχι μόνο. Η άσκηση δυσκολεύει και για αυτό το σοφότερο είναι να κρατάμε χαμηλά την μπάλα και να μην καλλιεργούμε προσδοκίες που ανά πάσα στιγμή, μπορεί να ανατρέψουν πράγματα, συμμαχίες και στρατηγικές που είχαν καταστρωθεί τα τελευταία χρόνια.
Τα όσα αποκαλύφθηκαν σε ό,τι αφορά τη Μονή του Σινά, αλλά και το αιγυπτιακό πήγαινε-έλα δείχνουν ότι είμαστε σε μια εποχή που οι κεραίες μας πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από ευαίσθητες και ενεργοποιημένες. Κυρίως όμως πρέπει να υπάρχει ενημέρωση της αντιπολίτευσης ώστε οι αντιδράσεις της χώρας μας να είναι συντονισμένες και ενιαίες. Δεν είναι όλα τα θέματα για αντιπολίτευση και με λογική του να… κοντύνουμε τον Μητσοτάκη. Τα εθνικά θέματα πρέπει να μένουν έξω από αυτήν την αντιπαράθεση.
Δυστυχώς με θλίψη παρατήρησα και χθες τα κόμματα να επιτίθενται στον πρωθυπουργό και όχι σε όσους ευθύνονται από την Αιγυπτιακή πλευρά για τις εξελίξεις. Διότι όπως καταγράφηκε και δημόσια οι δεσμεύσεις της Αιγύπτου και του Προέδρου της ήταν συγκεκριμένες και στο θέμα του Σινά. Για αυτό και τα μυστήρια των κινήσεων της Αιγύπτου, προκαλούν τεράστια ερωτήματα. Τόσο για την χρονική στιγμή αλλά και για τα όσα ακολούθησαν. Το ίδιο συμβαίνει και με το πρόγραμμα safe. Και καλά έκανε ο Υπουργός Αμυνας Νίκος Δένδιας και κτύπησε τα…καμπανάκια στους εταίρους μας ξεκαθαρίζοντας ότι δεν μπορούν να ανοίγουν κερκόπορτες, ώστε η Τουρκία, να παίρνει και χρήματα από την ΕΕ, άρα και από την Ελλάδα για να την απειλεί με πόλεμο και για να κατέχει την μισή περίπου Κύπρο! Αυτό είναι παράλογο, προκλητικό και όχι φίλια κίνηση από χώρες με τις οποίες είμαστε μαζί στο ίδιο καράβι που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.
Για αυτό και πάλι επισημαίνουμε ότι ζούμε σε μια εποχή που τα πιο απίθανα μπορεί να γίνουν πιθανά. Και σε τέτοιους καιρούς δυο κατά την ταπεινή μου άποψη είναι σημαντικά. Το πρώτο να μην μπερδεύουμε τον ίσκιο μας με το μπόι μας. Και το δεύτερο να υπάρχουν «επαφές» μεταξύ των αρχηγών και των κομμάτων οι οποίες θα συντονίζουν τις αντιδράσεις όχι με γνώμονα το κομματικό συμφέρον, αλλά το εθνικό. Διότι ότι συμβαίνει επί Μητσοτάκη, δεν αφορά μόνο τον Μητσοτάκη, αλλά αφήνει…κληρονομιά και στον επόμενο. Κυρίως όμως αφήνει ισχυρό αποτύπωμα στην χώρα. Όπως ακριβώς συνέβη και με την συμφωνία των Πρεσπών. Και επειδή κάποτε πρέπει να αρχίζουμε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, καλό θα είναι αντί από αντιπαραθέσεις και χαρτοπολέμο ανακοινώσεων, να πρυτανεύσει η λογική και η κοινή στρατηγική. Μόνο έτσι θα κλείνουν οι…κερκόπορτες και θα λύνονται τα μυστήρια.
