Αδιανόητη μέθοδος ταρίχευσης αποκαλύφθηκε σε αυστριακή μούμια του 1746
Το σώμα ενός Αυστριακού εφημέριου που πέθανε το 1746 αποκαλύπτει τα μυστικά των ταριχεύσεων της εποχής.
Η ταρίχευση των νεκρών είναι μια αρχαία πρακτική που συναντάται σε πολλές κουλτούρες του κόσμου. Καθεμία έχει τις δικές της τεχνικές, και ένα παράδειγμα αυτής της πρακτικής είναι η ταρίχευση της μούμιας που έχει βρεθεί στην κρύπτη της εκκλησίας του Αγίου Θωμά στο Μπλάζενσταϊν της Αυστρίας. Η συγκεκριμένη είναι εξαιρετικά καλοδιατηρημένη για τα δεδομένα της περιοχής, και γι’ αυτό η τεχνική της ταρίχευσης έχει κινήσει το ενδιαφέρον των επιστημόνων.
Μυστική μέθοδος ταρίχευσης
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Frontiers in Medicine, το σώμα ανήκει στον εφημέριο Φραντς φον Ρόζενεγκ, έναν εφημέριο που πέθανε το 1746. Σύμφωνα με τους ειδικούς, η ταρίχευση έγινε εισάγοντας διάφορες ουσίες στην κοιλιακή και πυελική χώρα μέσω του πρωκτού. οι Οι επιστήμονες επιστρατεύοντας διάφορες τεχνικές, διαπίστωσαν ότι τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ροκανίδια έλατου και ερυθρελάτης, κομμάτια κλαδιών και υφάσματα, όπως το λινό, η κάνναβη και το λινάρι. Ο λόγος που πιθανότατα χρησιμοποίησαν αυτό τα υλικά είναι ότι ήταν ευρέως διαθέσιμα εκείνη την εποχή. Τα ροκανίδια, τα κλαδιά και τα υφάσματα απορρόφησαν την υγρασία του σώματος και βοήθησαν στη διατήρηση του σώματος σε τόσο καλή κατάσταση.
Όπως διαβάζουμε στο iflscience, αυτή η μέθοδος είναι μοναδική, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις οι ταριχευτές ανοίγουν το σώμα του νεκρού σε διάφορα σημεία για να τοποθετήσουν τα υλικά. Η σορός του εφημέριου φον Ρόζενεγκ βρέθηκε σε εξαιρετικά καλή κατάσταση, με τον θώρακα και την κοιλιά σχεδόν χωρίς αλλοιώσεις.
Ταυτοποίηση και ανάλυση της μούμιας
Η καλή κατάσταση του σώματος βοήθησε και στην ταυτοποίηση του νεκρού. Η ανάλυση έδειξε ότι πρόκειται για κάποιον που πέθανε σε ηλικία 35 έως 45 ετών, μεταξύ 1734 και 1780, χρονολογίες που ταιριάζουν με τα όσα είναι γνωστά για τον εφημέριο. Η έρευνα αποκάλυψε επίσης ότι αυτό το άτομο είχε υψηλό βιοτικό επίπεδο και τρεφόταν με δημητριακά από την κεντρική Ευρώπη, κρέας και ψάρι, ενώ υπήρχαν ελάχιστα ίχνη σωματικής δραστηριότητας. Τα δεδομένα ταιριάζουν με τον τρόπο ζωής ενός ιερέα της εποχής. Υπάρχουν επίσης δείγματα μακροχρόνιου καπνίσματος και φυματίωσης προς το τέλος της ζωής του.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η σορός είχε προετοιμαστεί για παρατεταμένη διατήρηση, ίσως για να μεταφερθεί στο μοναστήρι του, αλλά για άγνωστο λόγο δεν στάλθηκε ποτέ εκεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2000 το σώμα είχε αναλυθεί στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, με τη χρήση μιας φορητής συσκευή ακτίνων Χ. Ωστόσο, αυτή η τεχνική δεν ανίχνευσε τα φυτικά υπολείμματα στις κοιλότητες της μούμιας, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ότι ο εφημέριος είχε δηλητηριαστεί.
Οι επιστήμονες τονίζουν ότι οι ασυνήθιστες πρακτικές διατήρησης μπορούν να μας αποκαλύψουν πολλά για το πώς ζούσαν και πέθαιναν οι άνθρωποι στην εποχή τους, αλλά και για το πώς οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να αποτρέψουν τη σήψη τους.
