Άδωνις Γεωργιάδης: Γιατί θαυμάζω το Ισραήλ - Μακάρι να τους μοιάσουμε

Ο Άδωνις Γεωργιάδης με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τοποθετήθηκε για τους λόγους που στηρίζει το Ισραήλ, με τον υπουργό Υγείας να τονίζει πως, αν και υπάρχουν πολλοί γεωπολιτικοί και ιστορικοί λόγοι για αυτή τη στάση, εκείνος ξεχωρίζει έναν: τον θαυμασμό του για τον εβραϊκό λαό και το κράτος του Ισραήλ.

Στη μακροσκελή ανάρτησή του ο Άδωνις Γεωργιάδης κάνει μια αναδρομή στην αναβίωση της εβραϊκής γλώσσας, συγκρίνοντάς την με τις ελληνικές επιλογές στη γλωσσική εκπαίδευση, και υποστηρίζει ότι η συλλογική πειθαρχία, η πίστη και η αποφασιστικότητα των Ισραηλινών αποτελούν πρότυπο για την Ελλάδα.

Η ανάρτηση του Άδωνι Γεωργιάδη

«Γιατί θαυμάζω το Ισραήλ;

Αυτές τις ημέρες με την πολύ μεγάλη πόλωση λόγω του πολέμου στη Γάζα, έχω πάρει δημοσίως ξεκάθαρη θέση υπέρ του Ισραήλ και πολλοί με ρωτούν γιατί έχω εκτεθεί τόσο πολύ. Θα μπορούσα να πω πολλά και προφανή π.χ. ότι είναι η μόνη Δημοκρατία στη μέση Ανατολή με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, ότι είναι ένα Κράτος που προσφέρει μέχρι σήμερα απέραντη πρόοδο στην επιστήμη, έχοντας τους περισσότερους νομπελίστες από κάθε άλλο Κράτος στον κόσμο, ότι είναι ένα Κράτος που μάχεται για την επιβίωση του, καθώς οι εχθροί του δε ζητούν απλώς την ήττα του στον πόλεμο αλλά την ολοκληρωτική του εξαφάνιση από τον χάρτη. Ή ότι ο πόλεμος που διεξάγεται τώρα στη Γάζα δεν ξεκίνησε από το Ισραήλ, αλλά είναι αποτέλεσμα μιας άθλιας τρομοκρατικής επίθεσης, που έγινε από την Χαμάς εναντίον αθώων πολιτών του. Θα μπορούσα ακόμη να σας πω ότι αποτελεί τον μεγαλύτερο στρατηγικό σύμμαχο της Ελλάδος και τον μεγαλύτερο εχθρό της Τουρκίας και άρα και από την σκοπιά των Εθνικών μας συμφερόντων η υποστήριξη του είναι μονόδρομος. Όμως δεν θα πω τίποτα απ’ όλα αυτά, διότι όλα είναι δευτερεύοντα μπροστά σε αυτό που θα σας πω τώρα, το Ισραήλ το υποστηρίζω διότι το θαυμάζω! θαυμάζω το Κράτος τους, θαυμάζω τον Εβραϊκό Λαό, είμαι δε πεπεισμένος πλέον ότι η κυριότερη πηγή του αντισημιτισμού διαχρονικά ήταν και τώρα είναι ο φθόνος, για έναν αρχαίο λαό, που αν και έχει περάσει τις μεγαλύτερες κακουχίες παντός άλλου, στέκεται σήμερα στο σημείο που είναι και θριαμβεύει και θα σας δώσω δύο συγκεκριμένα παραδείγματα για να καταλάβετε γιατί το θαυμάζω τόσο.

Τον Ιανουάριο του 1982 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το νόμο για το λεγόμενο μονοτονικό, την μεγαλύτερη αλλαγή στον τρόπο γραφής της Ελληνικής Γλώσσης των τελευταίων 2000 ετών. Τα κυριότερα επιχειρήματα για αυτή την αλλαγή τότε, ήταν ότι τα παιδιά μας θα έχαναν πολύτιμο χρόνο από την εκπαίδευση τους, για να μαθαίνουν τους άχρηστους τόνους και τα πνεύματα και έτσι στην εποχή της πληροφορικής θα απομακρύνονταν από τους άλλους λαούς της Ευρώπης. Εκείνο το βράδυ σχεδόν κανένας δεν αντιστάθηκε στην λογική της ήσσονος προσπάθειας που έφερε στη χώρα μας ο άκρατος λαϊκισμός της περιόδου και που οδήγησε στο μεγαλύτερο πλήγμα στην Εθνική μας ταυτότητα. Ούτε οι Οθωμανοί δεν είχαν καταφέρει κάτι τόσο αισχρό. Φωτεινή εξαίρεση εκείνο το βράδυ ένας μόνος βουλευτής που πήρε το λόγο και είπε ότι αν αν το κάνουμε αυτό, όχι μόνο δεν θα μάθουν τα παιδιά μας καλύτερα πληροφορική, αλλά τελικά θα γίνουν αγράμματα, ήταν ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Αυτός εκείνο το βράδυ στην Βουλή και ο αείμνηστος επίσης Οδυσσέας Ελύτης την επομένη ήταν οι μόνοι που είπαν στον λαό μας ότι διαπράτταμε ένα μεγάλο λάθος. Σήμερα τα παιδιά μας μαθαίνουν τα χειρότερα Ελληνικά από ποτέ και δεν θα έλεγε κανένας ότι στην πληροφορική υπερέχουμε των άλλων παιδιών της Ευρώπης. Και είναι λογικό να μην υπερέχουμε, καθώς για να γίνεις ο καλύτερος κάπου, χρειάζεται να μάθεις καταρχάς να κοπιάζεις και να έχεις πειθαρχία. Εμείς για να είμαστε αρεστοί κάναμε όλα τα αντίθετα και τώρα αναρωτιόμαστε γιατί έχουμε αυτά τα μαύρα χάλια.

Δείτε τώρα το παράδειγμα του Εβραϊκού Λαού για να καταλάβετε την μεταξύ μας διαφορά.

Στο σύγχρονο Ισραήλ μιλούν Εβραϊκά (Ivrit), που είναι ουσιαστικά μια αναβίωση της Βιβλικής/Αρχαίας Εβραϊκής (Biblical Hebrew), αλλά προσαρμοσμένη για χρήση ως καθημερινή γλώσσα.

Η μεγάλη ανατροπή ήρθε τον 19ο αιώνα:

• Ο Ελιέζερ Μπεν-Γεχούντα (1858–1922), λογοτέχνης και γλωσσολόγος, πίστευε ότι για να αποκτήσει το εβραϊκό έθνος ξανά ταυτότητα, έπρεπε να μιλάει μια δική του ζωντανή γλώσσα.

• Άρχισε να χρησιμοποιεί τα αρχαία Εβραϊκά στο σπίτι του (ο γιος του θεωρείται το πρώτο παιδί που μίλησε ξανά τα Εβραϊκά ως μητρική γλώσσα μετά από αιώνες).

• Δημιούργησε λεξικό και νέες λέξεις για έννοιες που δεν υπήρχαν στην αρχαιότητα (π.χ. «τρένο», «ηλεκτρισμός»).

• Προώθησε τη χρήση της γλώσσας σε σχολεία και εφημερίδες.

• Στα τέλη του 19ου – αρχές του 20ού αιώνα, οι εβραϊκές κοινότητες που μετανάστευαν στους τόπους του αρχαίου Ισραήλ προέρχονταν από πολλές χώρες και μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες.

• Η επιλογή της αναβίωσης των Εβραϊκών ως κοινής τους γλώσσας (αντί π.χ. της γίντις) βοήθησε να αποκτήσουν ενιαία εθνική ταυτότητα.

• Το 1922 η βρετανική εντολή της Παλαιστίνης αναγνώρισε τα Εβραϊκά ως επίσημη γλώσσα.

• Μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948, τα Εβραϊκά καθιερώθηκαν επίσημα σε εκπαίδευση, διοίκηση, στρατό.

• Τα σύγχρονα εβραϊκά είναι σε μεγάλο βαθμό βασισμένα στην βιβλική γραμματική και λεξιλόγιο, αλλά με απλοποιημένη σύνταξη και πολλές νέες λέξεις.

• Η προφορά βασίζεται στην «Σεφαραδίτικη» (μεσογειακή) παράδοση.

• Είναι μοναδικό παράδειγμα γλώσσας που «αναστήθηκε» από σχεδόν νεκρή και έγινε ξανά μητρική γλώσσα εκατομμυρίων ανθρώπων.

Ενώ εμείς αποφασίσαμε να απομακρυνθούμε από μία Γλώσσα, που είχε μείνει αναλλοίωτη μέσα στους αιώνες, για να μην κουράζονται τα παιδιά μας, οι Εβραίοι αντιθέτως για να υποστηρίξουν την Εθνική τους ταυτότητα έμαθαν από την αρχή τα αρχαία Εβραϊκά που δεν μιλούσε κανένας τους ως τότε. Ποιο από τα δύο Έθνη σήμερα είναι περισσότερο προοδευμένο στην ψηφιακή τεχνολογία δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σας το εξηγήσω….πραγματικά ντροπή μας αλλά και μπράβο τους.

Το πνεύμα του πρώτου παραδείγματος που σας ανέφερα, συνδέεται άμεσα και με το δεύτερο και καταστρέφει δυστυχώς για μας, όλες μας τις βολικές δικαιολογίες για να μην ξεχωρίζουμε. Είναι η Πίστη και η συλλογική τους απόφαση ως Κοινωνίας, ως Έθνους, ως Λαού να μάχονται τους εχθρούς του και να μην διαπραγματεύονται μπροστά σε καμμία απειλή.

Το μέγεθος του είναι όσο η Πελοπόννησος, δηλ πολύ μικρότερο από την Ελλάδα και ο πληθυσμός του 9.740.000, η Ελλάδα έχει πληθυσμό 10.390.000. Δηλ εμείς έχουμε πολύ μεγαλύτερη έκταση και περισσότερο πληθυσμό από αυτούς. Ο βασικός μας εχθρός είναι η Τουρκία της οποίας ο Πληθυσμός είναι 85.520.000. Ποια είναι τα βασικά μας επιχειρήματα όλα αυτά τα χρόνια πχ από την Τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου; Είμαστε ένα μικρό Κράτος και ο εχθρός μας είναι ασύγκριτα ισχυρότερος μας λόγω του πληθυσμού και του μεγέθους του.

Ας αθροίσουμε τώρα τους βασικούς, όχι τους μόνους, εχθρούς του Ισραήλ γύρω του, θα δούμε ότι αναλόγως της εποχής και των πολέμων που έχει δώσει είτε με την Αίγυπτο, με την Συρία, με το Ιράν, την Χεζμπολάχ, τους Παλαιστίνιους κλπ είναι πάνω από 250.000.000. Δηλ οι Εβραίοι μάχονται διαρκώς εναντίον υπερπολλαπλασίων εχθρών από εμάς, όντες λιγότεροι και έχοντας ένα μικρότερο κράτος από το δικό μας. Αυτό το μικρότερο Κράτος όμως έχει το υπερδιπλάσιο ΑΕΠ από εμάς, δημογραφικό δείκτη (δηλ θέληση του έθνους τους για να ζήσουν) τεράστιο -σε λίγα χρόνια θα μας έχουν ξεπεράσει κατά πολύ δημογραφικά- και έχουν μια συλλογική απόφαση ασχέτως συγκυριακής ηγεσίας, να μήν χαρίζονται σε κανέναν τους εχθρό. Να δώσω ένα παράδειγμα όσο επώδυνο και αν είναι για μας; αν η Κύπρος ήταν Εβραϊκό και όχι Ελληνικό έδαφος, υπάρχει έστω ένας που να πιστεύει, ότι οι Ισραηλινοί θα παρακαλούσαν 50 χρόνια τον ΟΗΕ να βγάλει ψηφίσματα για να πάρουν πίσω τα Κατεχόμενα και θα περίμεναν οι Τούρκοι να σεβαστούν το Διεθνές Δίκαιο;….

Όμως αυτή είναι μια Κοινωνία που όλοι πάνε στρατό, άνδρες γυναίκες και δεν το θεωρούν αγγαρεία αλλά καθήκον τους και που κανείς δεν διανοείται να βάλει μέσον για να αποφύγει την θητεία του. Δεν χρειάζεται να σας πω τι συμβαίνει με μας, που σχεδόν καταργήσαμε την θητεία μας υπό την πίεση του πολιτικού κόστους, για να μην χάνουν τα παιδιά μας την ώρα τους στον Ελληνικό Στρατό….μα είναι δυνατόν πραγματικά να μην θαυμάζεις αυτόν τον Λαό; Να μην αναγνωρίζεις ότι όσα έχουν επιτύχει τους αξίζουν και επειδή τους αξίζουν θα επιτύχουν πολλά περισσότερα στο μέλλον;. Να μην θες πραγματικά η Ελλάδα και η Κοινωνία της να μην τους έμοιαζε έστω και λίγο;

Γι´ αυτό λοιπόν υποστηρίζω τον Εβραϊκό Λαό και το Κράτος του Ισραήλ, ένα θαύμα της σύγχρονης ανθρωπότητας, που ενώ έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, παραμένει βαθύτατα Δημοκρατικό, σέβεται την άλλη άποψη (δείτε τις πρόσφατες διαδηλώσεις κατά του Νετανιάχου εν μέσω πολέμου), που εκλέγει στο Κοινοβούλιο του πολίτες Αραβικής καταγωγής, όσο και αν γίνονται όσα γίνονται κλπ Έχουν δημιουργήσει μία Κοινωνία που μπορεί δηλ ταυτοχρόνως να διατηρεί και να αναβιώνει την αρχαία του ταυτότητα, χωρίς αυτό να τους εμποδίζει από το να είναι σε όλα πρωτοπόροι στον σύγχρονο Κόσμο, στην Επιστήμη και στην Τεχνολογία, που μπορούν να μάχονται σκληρά τους εχθρούς τους αλλά που όσοι και να είναι αυτοί δεν τους φοβούνται και την ίδια στιγμή θεωρούν δύναμη και όχι αδυναμία τους να επιτρέπουν και την άλλη άποψη, ακόμη και στις ακραίες συνθήκες ενός τέτοιου πολέμου. Έχουν φτιάξει μία Κοινωνία που χαίρεται την ζωή, πρέπει να πάτε στο Τελ Αβίβ για να δείτε την ενέργεια και την χαρά που βγάζει παντού, ενώ γύρω τους πέφτουν ρουκέτες και δεν ξέρουν αν θα ζουν την επόμενη ημέρα, αλλά αισθάνονται και είναι από τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον κόσμο, απλά και μόνον διότι μετά από χιλιάδες χρόνια ζουν στο ελεύθερο Ισραήλ το οποίο λατρεύουν κυριολεκτικά.

Ε ναι λοιπόν με το Ισραήλ και μακάρι να τους μοιάσουμε!

Υγ. Ως πρώτο βήμα ανατροπής της πορείας της συλλογικής μας παρακμής θα πρότεινα να βάλουμε τα μαθήματα των αρχαίων Ελληνικών, της Ιστορίας και της Μυθολογίας μας από την Ά Δημοτικού. Εμείς το έχουμε εφαρμόσει στην Ελληνική Αγωγή και έχουμε διαπιστώσει την συγκλονιστική επίδραση που έχουν τα μαθήματα αυτά στις μικρές ηλικίες και τι είδους χαρακτήρες διαμορφώνουν. Αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να είναι προνόμιο των λίγων αλλά κτήμα των πολλών. Το παράδειγμα του Ισραήλ δείχνει τον δρόμο».