Ανακάλυψη-σοκ στη Μεγάλη Βρετανία: Ρωμαίος μονομάχος πέθανε από επίθεση λιονταριού
Σκελετός με δαγκώματα λιονταριού αλλάζει όσα γνωρίζαμε για τους μονομάχους εκτός Κολοσσαίου.
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στο PLOS One οι μονομαχίες με άγρια ζώα ήταν μια πραγματικότητα διαδεδομένη πέραν της Ρώμης. Στο νεκροταφείο του Ντρίφιλντ Τέρας του Γιορκ οι επιστήμονες εντόπισαν έναν σκελετό άνδρα με ξεκάθαρα σημάδια από δαγκώματα λιονταριού, αποτελώντας την πρώτη φυσική απόδειξη ότι τέτοιοι αγώνες γίνονταν και στη Βρετανία. Το εύρημα δίνει νέα διάσταση στις ιστορίες για τη ζωή και το θάνατο των μονομάχων στα ρωμαϊκά χρόνια.
Ανατομία ενός πολεμιστή
Όπως διαβάζουμε στο The Brighter Side News, o σκελετός ανήκε σε άνδρα 26 με 35 ετών και παρουσίαζε σημάδια από δαγκώματα τα οποία ταυτοποιήθηκαν, μέσω σύγκρισης με δόντια λιονταριών σε ζωολογικά πάρκα. Οι πληγές δεν είχαν επουλωθεί, κάτι που σημαίνει ότι ο θάνατος του άνδρα ήταν άμεσος ή προήλθε λίγο μετά την επίθεση. Μετά τον θάνατό του, το κεφάλι του αποκόπηκε, πρακτική συνηθισμένη σε ρωμαϊκές ταφές. Μαζί του βρέθηκαν δύο ακόμη σκελετοί και οστά αλόγου, υποδηλώνοντας πιθανή τελετουργική ταφή.
Εκτός από τα τραύματα από λιοντάρι, οι ειδικοί εντόπισαν φθορές στη σπονδυλική του στήλη, πιθανόν από σκληρή χειρωνακτική εργασία ή στρατιωτική εκπαίδευση. Παρουσίαζε επίσης ενδείξεις φλεγμονής στον μηρό και τους πνεύμονες, καθώς και σημάδια υποσιτισμού στα παιδικά του χρόνια, κάτι που όμως φαίνεται να ξεπέρασε στην ενήλικη ζωή του. Το σώμα του ήταν μυώδες και η γενικότερη φυσική του κατάσταση θυμίζει άτομο που είχε εκπαιδευτεί για μάχη, πιθανώς bestiarius, δηλαδή θηριομάχος, που πολεμούσε εναντίον θηρίων στην αρένα.
Ήδη από το 2010, στο ίδιο νεκροταφείο είχαν βρεθεί 82 σκελετοί νεαρών ανδρών με έντονα ανεπτυγμένους μύες και σημάδια από βίαιες αναμετρήσεις, γεγονός που είχε οδηγήσει τους ερευνητές στο συμπέρασμα πως επρόκειτο για μονομάχους. Εξετάσεις στα δόντια τους έδειξαν ότι προέρχονταν από διάφορα σημεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ενισχύοντας την άποψη ότι συγκεντρώθηκαν στο Γιορκ για διασκέδαση του πλήθους.
Ωστόσο, έως τώρα δεν υπήρχε αδιάσειστη απόδειξη ότι οι άνδρες αυτοί πολεμούσαν ζώα. Η εμφάνιση δοντιών λιονταριού στον νέο σκελετό αλλάζει το τοπίο. Οι ειδικοί εξηγούν ότι για πρώτη φορά έχουμε οστεολογική απόδειξη επαφής ανθρώπου με μεγάλο σαρκοβόρο, που πιστοποιεί ότι επρόκειτο για μονομάχους και όχι απλώς για στρατιώτες ή σκλάβους.
Ρωμαϊκή ψυχαγωγία στην περιφέρεια
Το Ντρίφιλντ Τέρας βρίσκεται δίπλα σε παλιά ρωμαϊκή οδό που συνέδεε το Γιορκ με το Τάντκαστερ, γεγονός που αποδεικνύει πως η περιοχή είχε στρατηγική σημασία. Εφόσον το Γιορκ, τότε γνωστό ως Εμποράκουμ, υπήρξε στρατιωτικό κέντρο της Ρώμης, είναι λογικό να υπήρχε εκεί αρένα ή χώρος θεαμάτων.
Το ότι ζώα όπως λιοντάρια μεταφέρονταν σε βρετανικά εδάφη μπορεί να μοιάζει απίστευτο, ωστόσο ρωμαϊκές πηγές επιβεβαιώνουν ότι γίνονταν τέτοιες μεταφορές για τις ανάγκες των θεαμάτων. Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες ήθελαν να εντυπωσιάσουν το κοινό και δεν φείδονταν εξόδων. Οι μονομαχίες, παρότι τις συνδέουμε με το Κολοσσαίο, διεξάγονταν σε όλη την αυτοκρατορία, από τις πιο μικρές επαρχίες έως τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα.
Η πρόσφατη ανάλυση των οστών, με νέα τεχνολογικά μέσα, αποκαλύπτει ολοένα και περισσότερες λεπτομέρειες. Ο θάνατος του άνδρα από δάγκωμα λιονταριού, η αποκεφάλισή του, τα οστά αλόγου και η σωματική του καταπόνηση αποκαλύπτουν έναν σκληρό αλλά εντυπωσιακό βίο. Παράλληλα, οι άνθρωποι που έζησαν και πέθαναν εκεί, κάποιοι από μακρινές περιοχές, άλλοι από τοπικές κοινότητες, είχαν την ίδια μοίρα: να παλέψουν, να πεθάνουν και να γίνουν κομμάτι της ιστορίας, μέσα από τα ίδια τους τα οστά.
