Η συντροφιά των παιδικών μας χρόνων: Από τη Bibi-bo και τον Ευχούλη στην Παταπούφα

Κάποτε ήταν η μόνη σου παρέα όταν η μαμά και ο μπαμπάς έσβηναν το φως και σε έβαζαν για ύπνο. Είχες περάσει ατελείωτες ώρες της παιδικής σου ηλικίας μαζί τους και μπορεί -ακόμη και σήμερα- να βρίσκονται καταχωνιασμένα σε κάποια αποθήκη, ενθύμια μιας ανέμελης εποχής. Είναι οι πιο αγαπημένες κούκλες των Baby Boomers, που όταν ήταν παιδιά, δεν είχαν κινητά, τάμπλετ και κονσόλες.

Η γενιά των Baby Boomers μεγάλωσε παίζοντας με κανονικά παιχνίδια, μακριά από οθόνες. Μεγάλωσε με κούκλες και κουκλάκια και μιλούσε σε αυτά, γιατί πολύ απλά δεν μπορούσε να κάνει ομαδική βιντεοκλήση με τους συμμαθητές από το σχολείο.

Αυτές είναι οι πιο αγαπημένες κούκλες της παιδικής μας ηλικίας:

Barbie

Όταν η εμβληματική Barbie έκανε το ντεμπούτο της το 1959, ήταν μια επανάσταση στον κόσμο της κούκλας.

Με τα λαμπερά της ρούχα, τα ψηλοτάκουνα γοβάκια και τον τρόπο ζωής των ενηλίκων, η Barbie προσέφερε ένα νέο είδος ευφάνταστου παιχνιδιού -ένα παιχνίδι όπου τα παιδιά μπορούσαν να ονειρεύονται πολλά για την ενήλικη ζωή.

Δεν ήταν απλώς μια κούκλα. Ήταν μοντέλο μόδας, αστροναύτης, γιατρός και πολλά άλλα, ανοίγοντας το δρόμο για δεκαετίες παιχνιδιού ρόλων και επανεφεύρεσης.

Bibi-Bo

Το ελληνικό alter ego της Barbie, αν και η δημιουργία της εμπνεύστηκε από την επίσης αγαπημένη κούκλα Sindy. Η Bibi-Bo κυκλοφόρησε το 1980 από την ελληνική εταιρεία παιχνιδιών El Greco.

Η Bibi-bο είχε επίσης μια μεγάλη γκάμα μοντέλων και αξεσουάρ. Μπορούσες να αγοράσεις το σπίτι, το αυτοκίνητο, τη ντουλάπα, ακόμη και το αγόρι της, τον κούκλο Τζον-Τζον.

Κυκλοφορούσε με την τελευταία λέξη της μόδας στα ρούχα της, ενώ πολλά κορίτσια αγγάρευαν τη μαμά ή τη γιαγιά να τους ράψει φορέματα για την ξανθιά Bibi-bo, η οποία όμως είχε άδοξο τέλος, αφού η εξαγορά της El Greco από τη Hasbro οδήγησε στο να σταματήσει η παραγωγή της και τελικά να γίνει συλλεκτική. 

Παταπούφα

Τη δεκαετία του '80, η El Greco λάνσαρε την Παταπούφα. Το στρουμπουλό μωρό με το χνουδωτό μαλλί που έγινε το must για κάθε κορίτσι της εποχής.

Κυκλοφορούσε Παταπούφα (και όχι Πατατούφα, όπως πολλοί από εμάς την αποκαλούσαν) με ροζ, κόκκινα, κίτρινα, πορτοκαλί, μπλε ή πράσινα μαλλιά, ενώ από την παρέα τους δεν έλειπε και ο Παταπούφης.

Φωτεινός Αγκαλίτσας

Είναι ένα από πιο διαχρονικά παιχνίδια. Μόνο που τώρα πλέον παίζουν με αυτό τα μωρά, ενώ κάποτε κοιμόντουσαν με αυτό αγκαλιά τα παιδιά του Δημοτικού. Ο Φωτεινός Αγκαλίτσας είχε σώμα από ύφασμα. Τον πατούσες και άναβε ένα φως μέσα στο κεφάλι του, ό,τι πρέπει για να σου κρατάει συντροφιά τη νύχτα (τότε το co-sleeping για τα νήπια δεν υπήρχε ούτε σαν σκέψη). 

Φωτεινούλης

Ο Φωτεινούλης έμοιαζε με τον Φωτεινό Αγκαλίτσα αλλά είχε μικρότερο μέγεθος. Αυτές οι φιγούρες ήταν από πλαστικό, είχαν μορφές συνήθως από πεταλούδες ή μέλισσες και έπρεπε να τις κρατήσεις δίπλα στο φως για κάποια ώρα (ένα είδος «παλαιολιθικής» φόρτισης) προκειμένου στη συνέχεια να παραμείνουν φωτεινοί, χάρη στο υλικό τους. 

Ευχούλης

Με τα άγρια ​​μαλλιά τους και τα χαμόγελα με τα μάτια ορθάνοιχτα, οι Ευχούληδες (που τώρα είναι πλέον γνωστοί ως Trolls) ήταν παράξενοι και εξαιρετικά δημοφιλείς.

Αρχικά δημιουργημένες από έναν Δανό ξυλοκόπο, αυτές οι ιδιόρρυθμες μικρές φιγούρες αποτέλεσαν μεγάλη «τρέλα» των παιδιών σε ολόκληρο τον κόσμο, πυροδοτώντας μια ολοκληρωτική μανία που θα επέστρεφε ξανά και ξανά με το πέρασμα των δεκαετιών (τελικά ως ένα τεράστιο κινηματογραφικό franchise).

Μικρό μου Πόνι

Με τα πολύχρωμα σώματά τους, τις χαίτες που βουρτσίζονταν και τα γλυκά τους ονόματα όπως Cotton Candy και Blue Belle, οι φιγούρες Μικρό μου Πόνι κέρδισαν κατευθείαν τις καρδιές των παιδιών.

Κάθε πόνι είχε τη δική του προσωπικότητα και σύμβολο, καθιστώντας αυτές τις γλυκές φιγούρες ατελείωτα συλλεκτικές και τέλειες για ευφάνταστο παιχνίδι.

Πόσες ώρες δεν περάσαμε χτενίζοντας τη χαίτη από τα Μικρά μας Πόνι, που μας κοιτούσαν με αγάπη με αυτά τα πελώρια υπέροχα ματάκια τους;

Λαχανόπαιδα

Με τα παχουλά μάγουλά τους και τα μάλλινα μαλλιά τους, τα Λαχανόπαιδα (Cabbage Patch Kids) πυροδότησαν μια ολοκληρωτική φρενίτιδα αγορών τα Χριστούγεννα του 1983.

Κάθε ένα είχε ένα μοναδικό όνομα και τα δικά του «χαρτιά υιοθεσίας», κάνοντάς τα να νιώθουν μοναδικά -κάτι που τα παιδιά (και οι γονείς, που αναγκάζονταν να ψάχνουν σε καταστήματα) δεν χόρταιναν.