Συνάντηση Τραμπ-Πούτιν: Πώς οι ΗΠΑ αγόρασαν την Αλάσκα από τους Ρώσους με... 2,3 σεντς το στρέμμα
Πώς ακριβώς έγινε αυτό το «ντιλ» που καταλήξαμε να (ξανα)ασχολούμαστε, 158 χρόνια μετά...
Ποιος να το περίμενε πριν κάποιες εβδομάδες πως κεντρικό θέμα στην παγκόσμια επικαιρότητα θα γινόταν η... Αλάσκα; Κι όμως, το είδαμε κι αυτό, κάτι για το οποίο θα πρέπει να ευχαριστούμε τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αποφάσισε πως εκεί θα πραγματοποιηθεί, την ερχόμενη Παρασκευή (15/8) η συνάντηση με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ένα τετ α τετ κρίσιμο για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Μάλιστα, η ανακοίνωση ότι Τραμπ και Πούτιν θα συναντηθούν στην Αλάσκα προκάλεσε ένα (ομολογουμένως αναπάντεχο) κύμα ενθουσιασμού στη Μόσχα αλλά και ανησυχία στη Δύση.
Γιατί όμως συνέβη αυτό; Την απάντηση δίνει ένα δημοσίευμα του Independent, σύμφωνα με το οποίο για τους Ρώσους η επιλογή της Αλάσκας θεωρείται ιδιαίτερα συμβολική: Η περιοχή ανήκε στη Ρωσία ως «Ρωσική Αμερική» μέχρι το 1867, όταν πουλήθηκε στις ΗΠΑ για 7,2 εκατομμύρια δολάρια. Δεν είναι τυχαίο πως πολλοί Ρώσοι αξιωματούχοι και σχολιαστές έσπευσαν να εκμεταλλευθούν επικοινωνιακά αυτό το γεγονός.
Αλλά το παρόν άρθρο δεν θα αναλωθεί περισσότερο στο πολιτικό σκέλος της απόφασης αυτής. Θα επικεντρωθούμε περισσότερο στο ιστορικό κομμάτι και πώς ακριβώς έγινε αυτό το «ντιλ» που καταλήξαμε να (ξανα)ασχολούμαστε, 158 χρόνια μετά...
Ήταν 30 Μαρτίου του 1867, όταν οι Αμερικανοί αγόρασαν από τους Ρώσους την Αλάσκα με αντίτιμο 7,2 εκατομμύρια δολάρια, με άλλα λόγια... 2,3 σεντς το στρέμμα! Μάλιστα, η συγκεκριμένη συμφωνία έκανε... έξαλλα τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης καθώς κατηγόρησαν την τότε κυβέρνηση πως ξόδεψαν τόσα λεφτά για ένα μεγάλο «παγόβουνο»!
Οι λόγοι που ο τσάρος Αλέξανδρος Β' έβαλε πωλητήριο στην Αλάσκα
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: Στην Αλάσκα έφτασαν πρώτοι (από τις μεγάλες δυνάμεις τουλάχιστον) οι Ρώσοι, οι οποίοι έφτασαν εκεί στα μέσα του 18ου αιώνα μέσω του Βερίγγειου Πορθμού. Οι τσαρικοί αφού διέσχισαν το μικρό θαλάσσιο στενό που χωρίζει τη Σιβηρία με την αμερικανική ήπειρο, εκτόπισαν τους ιθαγενείς Εσκιμώους Ινουίτ που ζούσαν στην περιοχή και άρχισαν να ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά με το εμπόριο γούνας.
Τα δημόσια ταμεία όμως στην αχανή ρωσική χώρα παρέμεναν άδεια, με αποτέλεσμα οι σύμβουλοι του τσάρου Αλεξάνδρου Β’ να κρίνουν πως η Αλάσκα ήταν πολύ δαπανηρή με αποτέλεσμα να του πουν: «…Πούλα!».
Το ζωνάρι των Ρώσων έσφιξε ακόμη περισσότερο μετά την ήττα στον Κριμαϊκό Πόλεμο το 1856 έτσι στην Αλάσκα μπήκε... πωλητήριο. Επειδή, όμως, οι Ρώσοι δεν ήθελαν για γείτονές τους τους -ισχυρούς τότε- Βρετανούς, προσέγγισαν τους Αμερικανούς και το μεγάλο «ντιλ» έκλεισε.
Η Αλάσκα κάτω από τους πάγους έκρυβε... θησαυρό
Μία πολύ σημαντική λεπτομέρεια: Οι Ρώσοι μάλλον θα το σκέφτονταν περισσότερο αν γνώριζαν τον τεράστιο φυσικό πλούτο που έκρυβε κάτω από τους πάγους της η Αλάσκα. Παρότι ακόμη οι ΗΠΑ προσπαθούσαν να συνέλθουν από τον Εμφύλιο Πόλεμο, είδαν την ευκαιρία και την... άρπαξαν από τα μαλλιά.
Η είδηση της εξαγοράς προκάλεσε την έντονη αντίδραση του αμερικανικού Τύπου, αλλά και μελών του Κογκρέσου. Οι εφημερίδες άσκησαν δριμεία κριτική κυρίως στον υπουργό Εξωτερικών, Ουίλιαμ Σιούαρντ, που πρωτοστάτησε στη συμφωνία. Θεώρησαν παρανοϊκό να ξοδευτούν τόσα πολλά χρήματα για ένα έρημο και απόμακρο μέρος, μονίμως χιονισμένο. Η συμφωνία αγοράς επικυρώθηκε τελικά από το Κογκρέσο στις 9 Απριλίου 1867 και στις 18 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου η Αυτοκρατορική Ρωσία μεταβίβασε την κυριαρχία της Αλάσκας στις ΗΠΑ.
Τελικά, η Ιστορία δικαίωσε απόλυτα τον Σιούαρντ και την αμερικανική κυβέρνηση καθώς η Αλάσκα έκρυβε κάτω από τους πάγους τεράστιες πηγές χρυσού και πετρελαίου ενώ μαζί με τις ανεξάντλητες πηγές αλιείας και ξυλείας απέδειξε πως επρόκειτο για... κελεπούρι!
