Κώστας Δόξας για δικαστική διαμάχη: «Υπήρχε μια εποχή, τη βιώνω ακόμα, που με έδιωξαν από παντού»
Ο τραγουδιστής αναφέρθηκε στη σχέση που έχει με την κόρη του και στο γεγονός πως δεν είναι τακτική το να θέλει να προστατέψει το παιδί του.
Ο Κώστας Δόξας μίλησε στην εκπομπή “Buongiorno” για την κόρη του Σοφία, τη δικαστική διαμάχη που συνεχίζει να έχει με την πρώην σύζυγό του Μαρία Δεληθανάση και το αν θεωρεί πως το να βρίσκεται συνέχεια στα δικαστήρια είναι από μέρους του μια τακτική, όπως τον κατηγορούν. «Αν είναι “τακτική” οι αγωγές και οι μηνύσεις που αφορούν την προστασία ενός παιδιού, τότε ναι, είναι τακτική! Η αλήθεια είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχουμε να επιδείξουμε. Τα υπόλοιπα είναι ένα κακό παιχνίδι.
«Περνάμε ουσιαστικές στιγμές»
Με την κόρη μου περνάμε υπέροχα. Αν τυχαίνει το Σοφάκι να μην είναι καλά, το πηγαίνω εγώ στα νοσοκομεία, γίνεται καλά και επιστρέφει στο σπίτι της. Κάνουμε τις δραστηριότητές μας, όπως όλα τα παιδάκια. Είναι χαρούμενη. Περνάμε υπέροχες στιγμές, πολύ ουσιαστικές, μακριά από οτιδήποτε βλαβερό όπως κινητά, τηλεοράσεις και όλα αυτά που δεν έχουν ιδιαίτερη αξία στη ζωή όλων και ιδιαίτερα των παιδιών.
«Κάποιους τους χαροποιεί αυτό»
Υπήρξε μια εποχή, τη βιώνω ακόμα δεν έχει σβήσει αυτό, που με έδιωξαν από παντού. Έπρεπε να δω πώς θα είναι η ζωή μου αν δεν ήμουν τραγουδιστής. Το είδα αυτό. Δεν μπορώ όμως να δω πώς θα είναι η ζωή μου αν δεν είμαι μπαμπάς. Αυτό με κράτησε σε όλο αυτό. Μετά από 4-5 χρόνια που προσπαθούμε να τους πούμε να το τελειώσουμε αυτό, είμαστε ακόμα εδώ. Κάποιους τους χαροποιεί αυτό. Η ματαιοδοξία είναι κακό πράγμα και όταν οπλίζεσαι με αυτήν θεωρώ ότι είναι δεδομένο το τέλος που θα σε βρει. Έχω προτείνει να σταματήσει, αλλά υπάρχουν λόγοι που δεν θέλουν. Τώρα… υπομονή».
«Αν πάθει κάτι, δεν θα είμαι συνυπεύθυνος;»
Ο τραγουδιστής αναφέρθηκε και στο πρόσφατο περιστατικό όπου φωτογράφισε την κόρη του με τη μαμά της πάνω στο μηχανάκι χωρίς κράνος. «Τράβηξα αυτή τη φωτογραφία έξω από το σχολείο της. Εγώ ήμουν δίπλα στον φούρνο. Το Σοφάκι με χαιρετούσε. Δεν είναι η πρώτη φορά, το έχω ξαναδεί πολλές φορές. Το έχω πει στην πρώην γυναίκα μου. Μου το έχουν πει και γείτονες ότι το παιδί είναι μονίμως πάνω στο μηχανάκι χωρίς κράνος. Αν πάθει -χτύπα ξύλο- κάτι, δεν θα είμαι συνυπεύθυνος; Δεν θα έχω μεριμνήσει να κάνω κάτι, θα πηγαίνω ήπια. Θα παίρνω συνέχεια την ίδια απάντηση, ακούω και τα μπινελίκια μου. Αν πάθει κάτι το παιδί μας, τότε τι θα κάνουμε;».
