Κώστας Φαλελάκης για Μηνά Χατζησάββα: «Ανήμερα της επετείου του θανάτου του γιορτάζουμε με φίλους τα “deathday” του»

Ο Κώστας Φαλελάκης μίλησε στην εκπομπή «Το ’χουμε» για τα παιδικά του χρόνια, ενώ έκανε και έναν απολογισμό ζωής. «Όταν ήμουν μικρός στο χωριό υποτίθεται θα παραλαμβάναμε την περιουσία που είχαν οι γονείς μας. Δηλαδή, θα γινόμασταν αγρότες. Στα Χανιά ένιωθα ελεύθερος, ήμουν μόνος. Είχα αποκοπεί από την οικογένεια. Δεν είχα τις ευλογίες της σε αυτά που ήθελα να κάνω. Ακόμα και μέχρι που πέθανε ο πατέρας μου κάθε φορά με ρωτούσε “βρήκες δουλειά” και έλεγα “ναι, έκλεισα σε αυτό το θέατρο” κι εκείνος μου απαντούσε πως αυτό δεν είναι δουλειά, αλλά χόμπι. 

Κάνοντας μια αποτίμηση, βλέπω ότι η ζωή μου είχε πολλές αφετηρίες και πολλά φινάλε. Περιόδους που τελείωναν βάναυσα. Λέει ο Νίτσε πως ότι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό. Και εφόσον υπάρχω, εντάξει, χαλάλι».

«Ε, δεν είμαστε αόρατοι»

Ο Φαλελάκης αναφέρθηκε και στην πρόοδο που έχει γίνει στα δικαιώματα της κοινότητας των ΛΟΑΤΚΙ+. «Τη στιγμή που μου συνέβη εμένα αυτό που μου συνέβη, δεν υπήρχε καν σύμφωνο. Τώρα υπάρχει σύμφωνο, υπάρχει και γάμος. Υπάρχουν και άλλα ακόμα. Μένουν να κατακτηθούν. Φοβερό το 2025 να συζητάμε για την ερωτική σκηνή μεταξύ δύο αντρών στις “Σέρρες” του Καπουτζίδη, δηλαδή για όνομα του Θεού. Και οι ομοφυλόφιλοι μεταξύ τους κάνουν έρωτα όπως κάνουν όλοι. Γιατί είναι αθέμιτο αυτό; Είμαστε αόρατοι; Ε, δεν είμαστε αόρατοι, είμαστε εδώ. Πάρτε το απόφαση, όσοι τέλος πάντων ζορίζεστε».

10 χρόνια χωρίς τον Μηνά

Ο ηθοποιός θυμήθηκε και τον σύντροφό του, Μηνά Χατζησάββα, που έφυγε από τη ζωή σχεδόν 10 χρόνια πριν. «Όταν πλησιάζει η ημέρα του θανάτου του Μηνά Χατζησάββα έχω μια χαρά, τώρα πια. Τα πρώτα χρόνια είχα ένα σφίξιμο. Εκείνη τη μέρα, 30 Νοεμβρίου, είναι τα death day. Με κάποιους φίλους, που μπορούν να το αντιληφθούν με χιούμορ αυτό, κάνουμε όλες τις επέτειους. Δηλαδή, την επέτειο που γνωριστήκαμε, τα birthday, τα deathday, τα γιορτάζουμε, ναι, τι πάει να πει. Κι εκείνος θα το ευχαριστιόταν πάρα πολύ.

Στα όνειρα δεν έχει υπάρξει ποτέ θάνατος, απλώς έχουμε χωρίσει. Και μάλιστα, τελευταία αυτός είναι σε άλλη σχέση, εγώ σε άλλη σχέση, ενώ συνευρισκόμαστε του λέω: “τώρα εμείς γιατί δεν είμαστε μαζί;” και μου λέει: “τώρα τι θες, έχεις τις σχέσεις σου, έχω τη δική μου, για χαρά δεν είμαστε”. Λοιπόν, κάπως έτσι τα έχει κουκουλώσει το μυαλό μου».