Κώστας Φαλελάκης: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερος εξευτελισμός, αισθάνθηκα σκουπίδι της κοινωνίας»
Ο ηθοποιός θυμήθηκε τις δύσκολες στιγμές που αντιμετώπισε όταν ήθελε να παραλάβει τη σορό του Μηνά Χατζησάββα και δεν του το επέτρεπαν!
Ο Κώστας Φαλελάκης ήταν καλεσμένος στο «Πρωίαν σε είδον» και μίλησε για τον μεγαλύτερο εξευτελισμό που ένιωσε ποτέ στη ζωή του μετά τον θάνατο του Μηνά Χατζησάββα που δεν μπορούσε να παραλάβει τη σορό του αγαπημένου του.
«Όταν δεν μπορείς να πάρεις το σώμα του ανθρώπου με τον οποίον έζησες 25 χρόνια μαζί, δεν υπάρχει μεγαλύτερος εξευτελισμός. Αισθάνθηκα σκουπίδι της κοινωνίας, ποντικός. Θα φαινόμαστε! Διεκδικούμε αυτό που μας ανήκει. Αυτό είχε έναν αντίκτυπο, τον οποίο δεν τον συνειδητοποίησα εκείνη τη στιγμή. Εκείνη τη στιγμή με ξεπέρασε το ίδιο το γεγονός. Αργότερα κατάλαβα ότι έκανε και καλό σε κάποιους άλλους ανθρώπους. Έγινε ένα παράδειγμα».
Τα παιδικά χρόνια
Ο ηθοποιός «ταξίδεψε» στο παρελθόν και μίλησε για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια. «Έχω μεγαλώσει σε μια απομονωμένη περιοχή, τελείως. Γεννήθηκα σε ένα χωριό που λέγεται Ραβδούχας, που είναι στον κόλπο της Κισσάμου απέναντι από το Καστέλι. Εκεί δεν είχε ούτε ρεύμα ούτε νερό. Το φέρναμε από την πηγή σε πιθάρια.
Δεν μου άρεσε καθόλου όταν ήρθε τελικά το ρεύμα γιατί το κοίταζες και έβλεπες μετά αστράκια. Ήταν σαν να ζούσαμε σε έναν περασμένο αιώνα, αλλά δεν με πείραζε γιατί δεν ήξερα τι υπάρχει μετά από αυτό. Μια κοινωνία που ζει σε ένα τέτοιο χωριό είναι πολύ ευτυχισμένη, αν δεν έχει επιρροές απ’ έξω».
«Κατάλαβα πόσο φτωχοί ήμασταν εμείς»
«Όταν πήγα στο Γυμνάσιο, που πήγα στη διπλανή κωμόπολη, είχε και ρεύμα και αυτοκίνητα και δρόμους. Τα είχε όλα και κατάλαβα πόσο φτωχοί ήμασταν εμείς, όχι μόνο εγώ προσωπικά και η οικογένεια μου, αλλά όλοι στο χωριό. Διαπίστωσα δηλαδή ότι ο μόνος που φορούσε μπαλωμένα ήμουν εγώ και αισθάνθηκα πολύ άσχημα».
