Μονόφθαλμες ηγεσίες…
Πέρα από τα εσωτερικά των ΗΠΑ ο Τραμπ έχει καταφέρει να αποσταθεροποιήσει την παγκόσμια οικονομία.
Ολόκληρη η γη παρακολούθησε ένα ριάλιτι που δεν διέφερε από αυτά που προσφέρονται αφειδώς στις τηλεοπτικές μας οθόνες. Το σενάριο είναι πολυπαιγμένο. Δύο που γίνονται κολλητοί και σε ελάχιστο χρόνο, σφάζονται και ξεκατινιάζονται. Αυτό που κάνει την διαφορά είναι ότι ο ένας είναι ίσως ο ισχυρότερος και ο άλλος ο πλουσιότερος στον πλανήτη. Ο καυγάς ξεφεύγει από κάθε όριο και ο ´Ελον Μάσκ κατηγορεί τον πρόεδρο Τραμπ ότι είναι ανάμεσα στους παιδόφιλους του Επστάιν. Η απάντηση (που επί της ουσίας δεν δόθηκε) ήταν η απειλή για το κόψιμο συμβολαίων δισεκατομμυρίων δολαρίων. Και εκεί οι γιγαντιαίοι εγωισμοί υποχώρησαν και άρχισαν από τη μία τα συγνώμη και από την άλλη τα γλυκόλογα.
Είναι φανερό ότι οι δύο που ηγούνται, ο Τραμπ της ισχυρής Αμερικής και ο Μασκ του οικονομικού γίγνεσθαι, βρίσκονται στις θέσεις τους γιατί οι αντίπαλοι τους είτε στον πολιτικό είτε στον οικονομικό στίβο, ήταν χειρότεροι «παίκτες» από τους ίδιους. Μόνο που επειδή -ιδίως ο Ντόναλντ Τραμπ - δεν το είχαν σε τίποτα να καταφεύγουν σε αντιαθλητικά φάουλ δεν τους έκανε δημιουργούς ή σκόρερ. Το να παραμείνει κανείς στην κορυφή είναι πολύ δυσκολότερο από το να την φθάσει, και ο λόγος είναι απλούστατα γιατί πρέπει να παίξεις ανάλογα.
Πέρα από τα εσωτερικά των ΗΠΑ ο Τραμπ έχει καταφέρει να αποσταθεροποιήσει την παγκόσμια οικονομία, ενώ οι δεσμεύσεις του για την λήξη του πολέμου στην Ουκρανία σε μια μέρα, ήδη προκαλούν θυμηδία, ενώ η σφαγή της Γάζας όχι μόνο συνεχίζεται αλλά ο κίνδυνος για ευρύτατη σύγκρουση με τα χτυπήματα στο Ιράν είναι πιο μεγάλος από ποτέ. Ο Μασκ από την άλλη με την ολιγόμηνη εμπλοκή του με την πολιτική κατάφερε να απολυθούν χιλιάδες από της κρατική μηχανή, και ταυτόχρονα να καταρρεύσει από πλευράς πωλήσεων η εταιρεία ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην οποία ηγείται.
Η ηγεσία όμως είναι διαφορετική έννοια από την καρέκλα. Απαιτεί προσόντα και χαρακτηριστικά που δεν συναντώνται εύκολα. Ότι στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος, μπορεί να καθιστά τον μονόφθαλμο βασιλιά, αλλά δεν τον κάνει ηγέτη. Και δυστυχώς αποδεικνύεται ότι ζούμε σε εποχή μονόφθαλμων ηγεσιών…