NYT: Οι Βρετανοί μισούν τον Τραμπ, αλλά λατρεύουν τον τραμπισμό

Τον περασμένο Φεβρουάριο, σε ένα «απελπισμένο» ταξίδι στην Ουάσιγκτον, ο Βρετανός πρωθυπουργός έβγαλε από τη μέσα τσέπη του σακακιού του ένα χαρτάκι και το έδωσε στον Ντόναλντ Τραμπ: ήταν, όπως του είπε, μία πρόσκληση από τον Βασιλιά Κάρολο τον τρίτο για τη δεύτερη επίσημη επίσκεψή του στη Μεγάλη Βρετανία. Και όπως εξηγούν οι New York Times, η τιμητική αυτή πρόσκληση γίνεται προς τους Αμερικανούς ηγέτες μόνο κατά την πρώτη θητεία τους. Η δεύτερη φορά, είπε ο Στάρμερ, θα ήταν «πραγματικά ιστορική».

Και παρότι δεν έχουν προγραμματιστεί κατά την επίσημη επίσκεψη που είναι σε εξέλιξη τόσες διαμαρτυρίες όσες το 2019, γεγονός είναι ότι θα γίνουν μεγάλες διαδηλώσεις κατά του Αμερικανού Προέδρου. Ωστόσο, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ιδιαιτέρως μισητός στη Βρετανία. Τα τρία πέμπτα των πολιτών τον επικρίνουν για τις πολιτικές τους, ενώ οι βασικοί χαρακτηρισμοί γι’ αυτό είναι «ηλίθιος» και «επικίνδυνος».

Ο τραμπισμός... κερδίζει έδαφος

Όμως, όπως επισημαίνει η έγκυρη εφημερίδα, οι ακροδεξιές απόψεις του Τραμπ δεν είναι καθόλου αντι-δημοφιλείς. Αντιθέτως, ανθίζουν, κάτι που φαίνεται και από την εντυπωσιακή δημοσκοπική άνοδο του Reform UK, του κόμματος του Νάιτζελ Φάρατζ, με την ακραία αντιμεταναστευτική ρητορική. Κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι Βρετανοί αντιπαθούν τον Τραμπ, καθώς αφομοιώνει όλα τα αρνητικά στερεότυπα για τους Αμερικανούς, όμως τους αρέσει όλο και περισσότερο ο τραμπισμός.

Βέβαια, το πώς έφτασε η Βρετανία σε αυτό το σημείο είναι μία μακρά και άσχημη ιστορία. Όμως, τα τελευταία κεφάλαια αφορούν την κυβέρνηση των Εργατικών και την τεράστια δυσαρέσκεια του κόσμου. Το 2024, που εξελέγη ο Στάρμερ με ευρεία πλειοψηφία υποσχέθηκε να βγάλει τη χώρα από το τέλμα, στο οποίο είχε πέσει, μετά από 14 χρόνια στην εξουσία των Συντηρητικών.

Όχι μόνο δε συνέβη αυτό, αλλά η κυβέρνηση συγκλονίζεται και με σειρά σκανδάλων, ειδικά το τελευταίο διάστημα. Και καθώς μεγάλος αριθμός Βρετανών αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, η προσοχή όλων έχει στραφεί στους μετανάστες που φτάνουν με βάρκες στις βρετανικές ακτές.

Φυσικά, ο Φάραντζ έχει καταφέρει να κεφαλαιοποιήσει – τουλάχιστον δημοσκοπικά – το θυμό των πολιτών. Όπως και ο Τραμπ έχει υιοθετήσει μία εθνικιστική ρητορική και υπόσχεται επιστροφή στο ένδοξο παρελθόν της χώρας.

Την ίδια ώρα, οι Εργατικοί και οι αποδυναμωμένοι Συντηρητικοί προσπαθούν να κλέψουν  τη δόξα του κόμματος, Reform, και υιοθετούν παρόμοια μηνύματα χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία προς το παρόν, με αποτέλεσμα το Reform, που σάρωσε στις τοπικές εκλογές, να ετοιμάζεται να κερδίσει τις επόμενες βουλευτικές εκλογές – όταν γίνουν.

Η ακροδεξιά σεδιάφορες εκφάνσεις της δημόσιας ζωής

Πέραν την πολιτικής σκηνής, η ακροδεξιά ρητορική εμφανίζεται σε διάφορες εκφάνσεις της δημόσιας ζωής: τεράστιες διαδηλώσεις κατά των μεταναστών από ακροδεξιές ομάδες, ενώ φέτος το καλοκαίρι εμφανίστηκε και ένα νέο φαινόμενο, οι σημαίες. Σε ολόκληρη τη χώρα, πολίτες κρεμούν τη σημαία στους δρόμους και στα σπίτια τους σε μία φαινομενικά αθώα προσπάθεια να αναπτερωθεί το εθνικό αίσθημα.

Ωστόσο, έρευνες έχουν δείξει ότι πίσω από το κίνημα βρίσκονται διάφορες ακροδεξιές ομάδες και όπως επισημαίνουν στο ρεπορτάζ τους οι New York Times, πρόκειται για προσωπικότητες της ακροδεξιάς με σχέσεις ακόμα και με φασιστικά κινήματα. Κάποιοι εξ αυτών είναι γνωστοί νεοναζί, ενώ ο συνιδρυτής της εκστρατείας είχε στο παρελθόν καταδικαστεί και έμεινε χρόνια στη φυλακή για τη δολοφονία ενός μαύρου άντρα.